36 jaar of ouder en tweede kinderwens

Ik ben net 36 en dochter is 13 maanden. We hebben een kinderwens en willen er in de zomer weer voor gaan. Vorige keer was ik vlot zwanger, hopelijk is dat weer het geval. Stiekem zit ik nu ook al in m’n hoofd met een eventuele 3e. Mijn vriend ziet dat absoluut niet zitten. Een tweede hoefde van hem eerst ook niet zo, maar nu toch wel. Bovendien is ons huis te klein voor 3 kinderen ;-) Ach eerst maar hopen op een eventuele 2e. En misschien dat ik na 2 kinderen ook wel denk: we zijn compleet.

Ik ben inmiddels 45 en mama van 2. Onze eerste dochter is stilgeboren toen ik 24 was. Daarna gehad miskramen gehad en nu een knappe dochter van 13 maanden. En ja, ook hier denk ik soms wel eens , een brusje voor haar zou wel leuk zijn. Maar we zijn er niet echt mee bezig.

Wat een heftig verhaal... 🥺

Wat verdrietig en tegelijk zo mooi dat je wel moeder van 2 bent. Hier ook geen makkelijk traject met miskramen en een kindje verloren na 16 weken zwangerschap. Maar wel dolblij met een gezond vrolijk knuffelig zoontje!

Voor ons was het een kwestie van eerst elkaar tegenkomen op latere leeftijd en daarna ging het snel, huisje, boompje, katje en toen een aantal pogingen om uiteindelijk een gezond kindje te krijgen..

Ik ben 40 en ik twijfel heel erg over een 2e. Hartstikke lief meisje van 1 jaar, maar ook wel mijn handen vol, niet doorslapen, niet eten. Ook vind ik dat we nu al zo gezegend zijn met een gezond meisje, ook niet zomaar vanzelfsprekend. Maar aan de andere kant denk ik: is het niet leuker voor haar als ze een broertje of zusje krijgt. Ik kom zelf uit een gezin van 6 kinderen.

Wat een mooie en eerlijke verhalen. Bedankt allemaal.

Ik heb een zoontje van 6, ik heb zeker 4,5 jaar geroepen dat er echt geen 2de kwam. Hij is een erg pittig kind en heb altijd mijn handen vol aan hem, zeker toen hij kleiner was...poeh. Op m'n 38ste toch met de pil gestopt, een paar dagen voor mijn 39ste bleek ik zwanger. De kleine is nu net een jaar. Beste beslissing ooit om toch voor een 2de te gaan. Onze oudste is echt gek op de kleine en de kleine op hem, echt een prachtig stel en ik geniet elke keer weer van hen samen te zien

Hier ook zo. Ik was net 38 toen m'n zoontje werd geboren. Wij hebben elkaar ook op latere leeftijd leren kennen. Mij man heeft nog een zoon van 19. Mijn zoontje is nu 13 maanden. Ik ben zelf ook nog in twijfel, vind het voor m'n zoontje wel mooi om nog een brusje te krijgen, maar denk niet dat m'n man nog een kindje wil. Hij is ook 9 jaar ouder dan ik ben en de nachten zijn zwaar. Lastige keuze die je nu moet maken, kun je geen 5 jaar meer mee wachten😇 Succes!

Ik was 41 toen ik zwanger raakte, , inmiddels gezonde dochter en uiteraard geen 'spijt' . 😉 Kreeg wel vaker controles en bloedtesten ivm leeftijd maar alleen maar goed! Ik voelde me er eerder niet klaar voor, denk ook dat het belangrijk is hoe je situatie is en of je je je kindje genoeg aandacht en tijd kan geven. Als dat zo is zou ik zeggen doen, waarom niet! Je lichaam geeft het ook wel aan als het niet( meer) wil of nog wel. Ik hield er wel rekening mee dat het ook niet meer kon lukken.

Ik was 35 toen onze eerste werd geboren en nu zwanger van de tweede. Ben nu inmiddels 36

Ik ben 38 en onze zoon is nu pas 1 geworden. Het duurde best lang voordat ik iemand had gevonden met wie ik een kindje op de wereld wilde zetten. Daarna duurde het lang voordat ik zwanger raakte. Na 2 miskramen is onze zoon geboren. Daarna heb ik nog een miskraam gehad. Nu ben ik bijna 14 weken zwanger. Met onzettend veel verdriet moeten we deze zwangerschap afbreken. Maar ben tegelijk ongelofelijk trots en dankbaar voor onze lieverd van een zoon en de fijne relatie met mijn man. Dus ja zeker een wens voor een 2e kindje, maar besef me ook heel goed dat het bij een wens kan blijven.

Oh wat verschrikkelijk verdrietig! Veel sterkte! Ik heb dat ook moeten doen.. daarvoor ook een miskraam en na de afbreking is ons zoontje geboren. En net weer een miskraam.. Ik houd hoop. Al blijft het pittig wat we allemaal moeten verwerken..

Pffff wat heftig zeg. Bizar dat er zoveel pech kan zijn he. Soms lijkt kinderen krijgen zo vanzelfsprekend, maar een kindje maken door je lichaam is zo'n delicaat proces. Super verdrietig dat je weer een miskraam had. Ik wens je onwijs veel sterkte, kracht en een stevige schouder toe. 😘

😔🫂🖤

Dankjewel! Voor jou hetzelfde.. Ik weet niet of en hoe ik je een persoonlijk berichtje kan sturen dus dan toch maar even zo: Mij hebben ze voor de afbreking twee tips gegeven: 1 - probeer positieve herinneringen te maken (leek me onmogelijk maar is wel gelukt, ondanks het verdriet) 2 - schakel stichting Still in voor foto's. Al bekijk je ze nooit meer, toch fijn om te hebben vond ik. En tip 3 van mij: doe alleen wat goed voelt voor jullie! Trek je helemaal niks aan van anderen, familie etc. En vraag evt een gesprek aan met de psycholoog van het ziekenhuis. Sorry, ongevraagd advies, doe ermee wat jij wilt :-)

Dank je wel. Ook voor je tips. Ja het is nu moeilijk voor te stellen dat positieve herinneringen maken lukt. Mijn man ziet ook heel erg op tegen de geboorte van t kindje en weet niet of hij het aankan om het kindje te zien en een naam te geven enzo. Hij houdt zich zo sterk voor mij.. Vrijdag gaan we weer naar t ziekenhuis om verdere plannen te maken over het afbreken van de zwangerschap. Zo verdrietig zoals je weet. Ik hoop dat jullie kinderwens snel in vervulling mag gaan en dat het een fijne zwangerschap mag zijn. Sterkte voor nu in ieder geval. 😘

😘 (Mocht je toch persoonlijk contact willen, laat maar weten, dan vinden we wel een weg)

Dank je wel. Ik weet op dit moment nog niet of ik behoefte heb om er over te praten. Vind het heel verwarrend allemaal en moet t eerst nog laten bezinken. Daarbij vind ik je aanbod wel super lief. Ik hou je aanbod in gedachte. Liefs.

Heftige hoor. Ik wens je veel sterkte. 🫂