Andere opvoedstijl oppasoma

Hier hielp het om online info door te sturen via app zodat ze kon lezen dat gebleken is waarom dingen van nu ' beter ' zijn. Waarom er onderzoek is gedaan en wat de resultaten zijn. Dan is het niet alleen mijn mening of manier maar ook daadwerkelijk bewezen. Hier was het een puntje dat ik haar niet laat huilen in bed en oma dit wel probeerde door in de kamer te zitten maar niet troosten etc. En dit was nog bij 5 maanden. Toen heb ik haar doorgestuurd waarom het ' trainen' pas kan vanaf 6 maanden en ook wat lang huilen aan schade kan brengen. Dus gewoon harde feiten tonen waarom jou manier beter is :p en daarbij het blijft jou kindje en die is maar enkele uurtjes bij oma dus dan kan ze zich toch wel een paar uurtjes aanpassen ?

Mijn moeder past 32 uur op ik werk fulltime en zie ook wel verschillen qua opvoeding maar niet dat me zoontje er overstuur ofzo van word verder slaap ritmes houden we het zelfde eet en drinken ook enige is dat hij bij oma sneller luisterd dan bij mama maar he bij mama moet ie altijd ff uit testen maar dat zie ik om me heen vaker dus denk niet dat dit komt omdat hij vaker bij oma is ik werk gelukkig vooral de avond uren of eind middag dus ben sochtends en begin middag nog wel gezellig met hem

Ik weet niet hoevaak hij naar de oma’s gaat? Ik heb het zelf compleet losgelaten. Ze is bij beide oma’s 1 dag waardoor het ook geen deel van de opvoeding is maar gewoon ‘leuk’. Qua voeding en slaap volgens ze ons ritme maar ik ga niks zeggen over de manier van opvoeding. Dat vind ik voor voor ons thuis 😉

Hoe zouden jullie dit aanpakken? Ik was er zelf niet bij en heb het niet gezien, maar ik hoorde dus van mijn moeder dat mijn schoonvader mijn zoontje van 16 maanden ergens op wilde zetten en dit deed via zijn armpjes. Dus hij trok hem aan zijn armen omhoog en er ook weer af. Ze zegt dat ik hier wel even wat van moet zeggen want dat is gevaarlijk. Daar kunnen ze een zondagsarm van krijgen. Ik vind het zo vervelend omdat ik er zelf niet bij was en ik niet goed weet ik hoe dit moet overbrengen, omdat ik hem ook geen slecht gevoel wil geven of te veel wil zeuren. Maar een zondagsarm wil ik ook wel voorkomen!

Hij is 2 dagen per week bij oma. Het gaat ook allemaal goed, qua eten en slapen e.d. Uiteraard is het opvoeden aan ons maar oma ontkomt er niet aan om af en toe ook opvoedkundig op te moeten treden, bijv. als de kleine man niet luistert ;) En daar gaat het mij vooral om. Het is zeker niks wereldschokkends maar we hebben daar een verschillende kijk op. Dat kan voor verwarring zorgen bij mijn zoontje, als hij bijv. van ons iets niet mag en van oma wel. Oma vindt het lastig om aangesproken te worden dus ik hou mijn mond maar stoor me er soms wel aan :)

Is het 1x gebeurd of vermoed je dat het vaker gebeurt/zal gebeuren? Aangezien ik het topic heb geopend, kun je concluderen dat ik het lastig vind om een passend antwoord te geven haha. Maar veel dingen gingen 'vroeger' anders en je schoonvader heeft de beste intenties lijkt me? Na 1x zou ik er zelf geen ophef over maken, vooral omdat je er niet zelf bij was. Maar als je vermoed dat het vaker gebeurt, kun je misschien terloops wat benoemen. Niet direct vingerwijzend naar je schoonvader, maar misschien zeggen dat je daar wat over gelezen had ofzo en dan benadrukken dat een zondagsarmpje voorkomen moet worden?

Bedankt voor je reactie! Ik weet niet of het vaker zal gebeuren. Hij bedoeld het heel goed hoor en mijn zoontje is super gek met hem en hij andersom ook! Mijn schoonvader is echt heel makkelijk. Hij denkt nergens over na. Waarschijnlijk als ik iets benoem denkt hij ze zeurt weer (ik ben ontzettend precies, bezorgd en wil graag controle, ook zo met voeding dus daar vindt iedereen ook wat van hahaha) en denkt hij er helemaal niet over na de volgende keer en zal het wellicht zo weer gebeuren. Maar ik vind je antwoord heel goed, ik ga het even in de gaten houden en mocht het mij opvallen dan zeg ik inderdaad het op een manier dat het niet direct vingerwijzend is. Wat betreft mijn reactie voor jou, moet ik je helaas schuldig blijven. 😞 Ik ben zoals ik al zei een hele erge controlefreak en heb moeite dingen los te laten. Mijn moeder heeft heel erg dezelfde kijk, maar mijn schoonfamilie heel anders. En ik ben echt bezig met oefeningen om los te laten. Mijn zoontje is gek op hun (ik ook uiteraard) en andersom hun ook op ons! Alle intenties zijn goed, dan maar een keer iets meer suiker of zout moet ik denken. Ik denk dat het voor jou misschien ook fijn is om wat meer los te laten, de intenties zijn vaak goed. Wel moet er natuurlijk wel duidelijk zijn wat je grenzen zijn! Iets wat je echt niet wilt, moet ze ook echt niet doen! Succes met alles! 😘

Ons huis onze regels, oma's huis oma's regels... Mijn moeder past op in ons huis, dus past onze regels toe... Eten aan tafel, niet op de bank (heeft ze een paar x gedaan en heb echt heel duidelijk laten weten dat ik dat absoluut niet wil. Zo kan de kleine straks niet zeggen: van oma mag ik wel thuis op de bank eten) Mijn schoonmoeder past in haar huis op... Zij zet vaak een bordje eten op de grond neer (ook vreemd maarja... haar huis, haar regels... En als de kleine thuis dan later zegt dat ie van de grond wil eten dan zeg ik nee hier in dit huis eten we aan tafel)

Spanning na iemand aanspreken is vervelend, maar nu voel jij nét zo goed spanning omdat iets je dwarszit en je het niet uitspreekt. 🤷🏻‍♀️ En het blijft jouw kindje, als je iets echt op jouw manier wilt om verwarring te voorkomen dan moet je dat zeggen. Ik weet hoe moeilijk het is, ik had jarenlang een gespannen relatie met mijn schoonmoeder vanwege haar betweterigheid en haar neiging gespreksonderwerpen te kiezen waar ze veel over wist en me dan heel kleinerend toespreken als ik meepraatte uit beleefdheid. Nou vorig jaar was voor mij de druppel, ik ben echt boos geworden en gezegd dat ik niet meer zo behandeld wilde worden. Was allemaal onzekerheid bleek later, zwager trad op al “mediator” en sindsdien is onze relatie veel beter. Ze heeft echt haar gedrag aangepast. Nou ja, lang verhaal sorry, maar je moet het echt zeggen. Je laat zo anders ook over je heen lopen, je hebt een grens blijkbaar m.b.t. de opvoeding. Houdt die grens duidelijk en spreek hem gewoon uit. Zij willen vaak ook hun kleinkinderen liever wel blijven zien (niet dat je daarmee moet dreigen ofzo), maar ze snappen het dan echt wel. De moeder is de moeder. Punt.