Even mijn ei kwijt

Ik herken dit zo goed! Ben zelf introvert en kan ook alleen opladen met 'alleen zijn' en even niks om me heen te hebben. Fulltime zorgen voor de baby voelt alsof ik de hele dag leuk moet doen op een feestje🙈 Het zuipt zoveel energie! Alsof je al een jaar lang 24/7 amper kan opladen (en dan nog de gebroken nachten er bovenop...). Ik kan m'n eigen gedachten niet meer horen. Het is ook precies wat je zegt: komt de baby niet om aandacht, dan heeft je man wel iets of komt je huisdier bij je aankloppen (die zien het ook meteen als je een seconde je handen vrij hebt...). Alle liefde voor iedereen, maar een dagje even helemaal niemand om voor te zorgen zou wel fijn zijn🥲 Heb helaas geen goede adviezen, alleen een hele bak herkenning. We moeten ermee leren leven en manieren vinden om toch even die rust te krijgen in ons hoofd:)

Ik herken je gevoel. Ik heb het alleen dat ik graag in mijn eentje de deur uit wil en iets wil doen met vriendinnen bijvoorbeeld. Sinds ik de tweeling heb, heb ik nog steeds niks alleen kunnen doen.. ik geniet wel weer van mijn avonden als mijn vriend wat voor zichzelf doet en de kids op bed liggen, zodat ik kan netflixen. Dat is nu mijn me time geworden. Maar inderdaad, door die corona helpt het ook allemaal niet.

Ik snap het helemaal! Ik kom bij op de 2 dagen dat ik thuis werk en er verder niemand thuis is. Zo lekker die rust dan 🙈 Kan je niet eens langs gaan bij een vriendin of je ouders ofzo? En dan niet om alleen maar gezellig te doen maar gewoon rustig aan allebei je ding doen haha. Dat deed ik nog wel eens bij mijn ouders. En hopen dat je vriend snel weer een beetje op locatie kan werken? 😅

Alsof je de hele dag leuk moet doen op een feestje, dat is precies hoe mijn leven al een jaar lang voelt haha. Je hebt het perfect omschreven. Wel fijn om te horen dat er herkenning is, ook al wens ik het niemand.

Jeetje een tweeling lijkt mij wel pittig. Vind het heel knap dat je tweeling mama bent. Gelukkig heb je je Netflix ook nog 😇

Hier ook heeel herkenbaar! Ik had voorheen altijd mijn 'rechargedag' 1 x in de 2 weken, maar die dagen zijn voorbij. We werken allebei al sinds maart thuis en de helft van de week is mijn bonusdochter van 5 ook hier. Toen de scholen de eerste keer dicht waren (precies in mijn verlof) was ze er bijna nonstop en nam iedereen (man en schoonfamilie) aan dat, omdat ik 'vrij' was ik de zorg voor haar ook op me nam. Ik ben ook zo toe aan een dag dat iedereen gewoon het huis uit is, het liefst van 8u tot 20u 😜 hele dag alleen maar voor mezelf thuis.. #dromenmag 😂

Wat fijn dat je die 2 dagen hebt zeg. En lief dat je met mij mee denkt. Mijn ouders zijn jong gepensioneerd en vervelen zich. Als ik daar ben hebben ze tegelijkertijd spraakwaterval. Ik moet zelfs regelmatig vragen of ze heeeeel even niks kunnen zeggen. Maar dat snappen ze niet goed 😅 Denk er wel aan om een dag helemaal alleen in een hotel te zitten. Moet er alleen even overheen zetten dat mensen me vreemd gaan vinden.

Haha dan helpt bij je ouders vast ook niet idd. Gewoon doen in een hotel! Goed idee juist. Heerlijk, even bijkomen in je eentje. Boeiend wat de rest ervan denkt 🙂 Als het jou helpt, prima toch. Word je uiteindelijk ook weer een leukere moeder voor je dochter van!

Heb je ouders, schoonouders of andere familieleden die een dagje op de kleine kunnen passen zodat jij even me time kan hebben? Dat zal je goed doen! Tijd maken voor jezelf is ook belangrijk en heel normaal🥰

Ik zou iig met je man wel even afstemmen dat je af en toe even een time out nodig hebt. Ook in het contact met hem. Dat heb je even geen prikkels meer aan kan en hij even zichzelf moet redden. Dat heb af en toe ook echt wel even nodig gehad en uitgesproken naar mijn man omdat ik echt op de overleefstand stond.

Nou 't is vandaag zaterdag, laat je man de auto openen, je kleine er in zetten de hond op de achterbank en ff lekker op de koffie bij zijn ouders gaan. Wandelwagen mee, oma wil vast wel wandelen.. Kunnen zij 't bos in, die kleine kan slapen in de wandelwagen, en jij hebt een paar uur rust! Kan je doen wat je wilt. En als dat nix doen is is dat ook prima! Lekker een 2 weeks dingetje van maken 😍

Ik herken dit heel erg.. Voelde me eerst een beetje “schuldig” dat ik dit gevoel had maar krijg gelukkig van heel mensen erkenning. Ik vond het heerlijk om soms even een dag NIKS te doen en geen verplichtingen te hebben, merkte pas nadat onze zoon een halfjaartje was hoeveel behoefte ik daar eigenlijk aan had. Wij hebben hem ingeschreven op de opvang toen hij 5 weken was voor als hij een jaar is. Puur om lekker te spelen met andere kindjes en voor zijn ontwikkeling. Nu hebben we/ik er dus voor gekozen dat ik de ene week ga werken als hij op de opvang is, en de andere week ben ik vrij! Voelde me hier eerst niet goed bij, omdat ik het dan gek vond om hem weg te brengen als hij op de opvang is. Gelukkig zelfs van de leidsters van de opvang te horen gekregen dat dit helemaal niet gek is, en je af en toe even die tijd voor jezelf nodig heb. Aankomende donderdag ben ik voor het eerst vrij als ik hem naar de opvang breng. Heel gek en had dit totaal niet verwacht van me zelf maar ik ben hier zo aan toe.. Denk dat ik donderdag alleen maar in bed ga netflixen.. 🤣 Sommige zeiden wel is, als die kleine een ochtend of middag slaapje doet kan je toch even lekker wat voor jezelf doen? Maar ik vind dit toch anders… Je staat naar mijn idee toch “aan” omdat je weet dat je kindje ligt te slapen en ook elk moment wakker kan worden. Ik denk dat ik hiermee echt de goede keus heb gemaakt en hoop mezelf weer een beetje terug te vinden om 1 x in 2 weken even een dagje voor mezelf te hebben!

Haha dit heb ik bij mijn man geopperd als verjaardagscadeau voor mezelf afgelopen augustus. "Haha doe niet zo gek", was zijn reactie 😩. Mijn man heeft de behoefte die ik heb niet, dus hij snapt deze wens niet. Tot op heden is deze wens bij mij wel aanwezig, en tegelijkertijd het schuldgevoel dat ik mijn kind dan bewust achterlaat om alleen te zijn. Slaat nergens op natuurlijk, moet gewoon kunnen, maar het gevoel is zo dubbel dat ik het nog steeds niet heb gedaan. Hopelijk zet jij gewoon de stap om het wel te doen!

Snap het helemaal, ik ben het zelfde. Ik vind het heerlijk alleen te zijn. Ik voel me ook ontiegelijk schuldig daarover. Zelfs als de oudste een nachtje naar mijn moeder gaat en ik alleen maar denk 'eindelijk even rust' (de baby slaapt nog niet bij oma) en meteen daarachter aan "arm kind, wat moet hij met z'n moeder". Ik wou dat ik z'n moeder was die de hele dag het liefst aan haar kinderen gekleefd zit, maar helaas. Ik hou van ze, zou mijn leven met liefde voor ze geven maar pffft zo af en toe wil ik iedereen t huis uit (incl. de katten). Al die prikkels de hele dag..man aan t eind van de dag weet ik van voren niet meer dat ik van achter leef. Scholen en BSO dicht helpt ook niet, godzijdank bijna maandag 😆

Ik was het ook even HELEMAAL zat afgelopen week. Mijn schoonmoeder zei breng haar maar lekker woensdag en donderdag. Heeeeeerlijk woensdag letterlijk allemaal gedaan waar ik zin in had, NIKS dus. En donderdag even lekker op m’n gemak gesport, schoongemaakt en boodschappen gedaan. Geen gehaast of geplan. Soms heb je het gewoon even nodig en ben je daarna zoooo blij om je kindje weer te zien.

Oh ik herken dit zo. Hier is na 2 weken kerst “vakantie” het leven weer begonnen, mijn vriend en werken en mijn mamadag. Ben gewoon jaloers dat hij een dag voor zichzelf heeft 😅

Ik snap het! Er zijn af en toe die momenten dat ik ook denk ppfff.. ik wil gewoon even niks en alleen zijn! Afgelopen weekend was ik met ons zoontje 2 dagen naar m'n ouders zodat mijn vriend die tijd alleen thuis had. En in de vakantie ben ik 3 dagen weg geweest met een vriendin, wandelen, fietsen en even weg van luiers en voedingen.. was heel fijn! Maar ik merk dat ik nu doordeweeks ook mijn oplaad-momentjes heb gevonden: 1 of 2 avonden per week ga ik, nadat hij in bedje ligt, naar zolder, op m'n gemakje de was opvouwen en mijn series kijken (we hebben daar een 2e tv). Dus ik trek me regelmatig terug van alles en iedereen, al is het maar voor 1 a 2 uur. Dat helpt enorm merk ik. Misschien kun je ook zoiets voor jezelf vinden?

Dochtertje gaat altijd op woensdag en vrijdag naar de opvang, ook als ik vrij ben. Ze vind het gewoon keileuk daar en ik vind het goed voor haar ontwikkeling en omgang met andere kindjes. En daarnaast heb ik dan wel eens een dagje me-time (2x in de maand) en wat is dat heerlijk! In het begin voelde ik mij heel schuldig maar dat wordt al iets minder. Soms haal ik haar ook eerder op als ik vrij ben maar soms gaat ze ook de hele dag. Kan ik even bijslapen, niks doen of soms het hele huishouden.

Tijd om wat voor jezelf te ondernemen? Sportactiviteit, leesclubje of afspreken met vriendinnen in de avontuurtjes? Als je vent toch een huismus is...?