Ik ben 2 en ik zeg nee.... Alleen ben nog lang geen 2, in januari pas馃槄
Ik heb de laatste tijd het idee dat ik alleen maar aan het mopperen ben op mn zoon. Hij wil niet aan tafel zitten met het eten.... Nja dan eet je maar niet... Want rondlopen met eten is een no-go hier in huis... Aan tafel of niet...
Als ie dan aan tafel zit, smijt ie z'n bord regelmatig op de grond... Ik leg hem steeds uit: als je klaar bent met eten schuif je je bordje maar weg en zeg je klaar... Als hij goed gehumeurd is gaat dat goed, hij begrijpt het heel goed... Maar hij is nu dus heel vaak slecht gehumeurd...
Qua alles is hij dwars... Hij reageert best jaloers op zijn zusje (5 mnd) als ik haar aandacht geef... Ik probeer echt de aandacht goed te verdelen en hem te betrekken... Meerdere 1- op-1 momenten elke dag...ben we hebben het ook echt leuk samen... Maar soms ineens bijt hij bijvoorbeeld....
Dagelijkse struggles hier:
- aan tafel eten (zoiezo eten.. hij eet erg weinig... Halve boterham als ontbijt, halve boterham als lunch... 1 stuk fruit... Klein beetje avondeten...)
- eten op de grond gooien
- aankleden
- verschonen
- schoenen aan
- de trap af klimmen
Wat wel goed gaat:
- lief voor zn zusje
- naar bed gaan gaat goed, hij gaat graag naar bed
- op de wc plassen gaat heel goed en doet hij graag (alleen dus de luier weer aan is struggle)
- hij praat goed, geeft goed antwoord op vragen, kan aangeven wat hij wil... Maar soms loopt hij dus vast en wordt ie boos...
- spelen met andere kinderen
Ik hoop dat dit een fase is, dat als de communicatie beter gaat dat hij kan uitleggen waarom hij bijv zn eten op de grond gooit...
Hij is beledigd als ik m op de gang zet, maar als ik hem dan op ga halen en het weer goed ga maken met hem, dan lacht ie me vaak gewoon uit...
Is dit herkenbaar voor jullie? Hebben jullie tips?