(Nog steeds) moeite met oppas

Ons zoontje van 17maanden is altijd bij mij. Zowel in de opvang (want ik werk daar) als thuis... De woensdag gaat hij een dagje naar mijn mama, maar anders is hij nooit weg. Momenteel ben ik ook zwanger en dan mag je niet meer werken in de opvang, dus zijn we nu elke dag samen thuis. Ik heb het er al moeilijk mee als hij eens weg moet omdat ik iets moet doen. Dit weekend gaat hij bv bij de grootouders slapen omdat we naar een trouw moeten. Ik weet nu al dat ik de hele baan na het afzetten ga huilen omdat ik me een slechte moeder voel dat ik mijn kindje bij iemand anders achter laat 🤭 Ik begrijp je gevoel daarin zeker! Een 'vreemde' zou al helemaal niet op ons zoontje passen, hoe erg dat ook klinkt van mij.

Ik zou ook echt nooit een "vreemde" op mijn kindje laten passen 🙈. Een 14-jarige zonder eigen kinderen op mijn dreumes laten passen zou ik echt never nooit doen. En idd ook geen vrienden, precies om wat jij zegt, omdat ik denk dat ze anders met hun kind omgaan. Ik vind het ook niet fijn voor m'n zoontje om hem bij iemand te laten die hij niet goed kent, dus ik laat hem alleen bij opa's en oma's die hij heel regelmatig ziet. Sommige mensen vinden dit vast overdreven maar who cares, het is mijn kind en ik voel wat ik voel. Ieder z'n ding toch :). Dus ik zou zeggen, laat je vooral niet onder druk zetten iets te doen wat je niet wil :).

Herkenbaar. Ik paste vroeger ook altijd op, maar ik besef mij nu wel dat ik mazzel heb gehad dat het altijd goed ging. Als er iets zou gebeuren dan had ik niet goed kunnen handelen. Ook laat ik hem liever niet graag achter bij mensen die heel anders opvoeden. Je kind is waardevol en onvervangbaar en daar mag je voorzichtig mee zijn.

Ik heb vroeger ook oppaskindjes gehad toen ik 14 was, maar die kindjes waren wel allemaal wat ouder, van de leeftijd van 4 tot een jaar of 11. Ik zou geen 14 jarige op mijn dreumes of peuter op laten passen, dat vind ik een verantwoording die je niet bij een 14 jarige neer kan leggen en waar ik me ook echt niet prettig bij zou voelen. Als een vriendin van me met kinderen een paar uur op zou passen zou ik me daar wel oké bij voelen, maar tot noch toe red ik mij gelukkig met opa en oma en de opvang

Ik laat m’n kindje alleen bij opa en oma’s en kinderopvang sinds kort 1x per week. Nooit ergens anders een nachtje laten slapen. En voor mij ook absoluut geen oppas en zeker niet iemand van 14. De ene zal me een zeur vinden en de ander zal het begrijpen. Het maakt me niet zoveel uit, het is mijn kindje en ik (wij) willen het zo. Ja je levert misschien wat in qua vrijheden maar ik heb het er voor over.

Bedankt voor jullie reacties ☺️ m’n moppie blijft voorlopig lekker onder mama’s vleugels😁

Had je geen instructies over hoe te handelen in bepaalde situaties? Waarom vind je de verantwoordelijkheid te groot? Ben mij aan het oriënteren op een oppas want wij hebben gewoon niemand in de buurt.