Ontzwangeren

Hier ook last van flinke haar uitval. Toevallig afgelopen weekend het boek back to you gereserveerd bij de Bruna. Dat is een nieuw boek in de lijn van oei ik groei over het herstel van de moeder. Komt 6-5 uit. Gewoon een tip mochten andere daar ook interesse in hebben

Allemaal heel herkenbaar. Ik heb ontzettend veel last van mijzelf. Mijn zwangerschap verliep soepeler, dan het ontzwangeren.

Ook ik heb last van het ontzwangeren. Mijn emoties schieten alle kanten op, stemmingwisselingen, soms het gevoel van eenzaamheid. Ik voel mij wel gewoon vrolijk en gelukkig. Het negatieve is met korte vlagen en ook zeker niet elke dag. Maar ik krijg mijn man niet uitgelegd wat er in mij om gaat en dat dit er ook gewoon bij hoort. Dat ik mijn best doe, maar er ook vaak niks aan kan doen. Herkenbaar? Hoe leggen jullie het uit je aan man/partner?

Ik heb precies dit. Paar dagen terug een down dat terwijl ik juist alles normaal heel goed kan relativeren, maar op dat moment gewoon even niet. Ik vind het zelf ook lastig uit te leggen, omdat het op dat moment lijkt of ik de wereld niet meer aan kan en de dag erna niets meer aan de hand is... ik moet wel zeggen dat dit juist voorkomt uit acties van hem en dan voel ik het als niet "gelijk zijn" en dan wordt ik geprikkeld en aan het eind van de dag als de kleine dan in bed ligt loopt de emmer over.

Herkenbaar. En als ik ergens wat van zeg (oke, op dit moment wellicht niet heel tactisch) dan ligt het allemaal aan mij en is hij gepikeerd...nog een extra trigger voor mij om opvliegend te zijn. Ik hoop dat dit snel voorbij is

Ik moet zeggen dat ik deze week het gevoel had alsof m’n benzine helemaal op is. Dat zorgde ervoor dat ik veel down momenten had. Elke ochtend als ik wakker werd en weer eens doodmoe was, dacht ik: dit ga ik niet volhouden, ik krijg m’n nachten nooit terug Ik begon voor het eerst echt met tegenzin naar werk te gaan en speelde met de gedachte te stoppen met werken. Werd soms ziek van vermoeidheid. M’n productie liep achteruit, maar de baby wordt groter en wilt steeds meer melk. De slaapregressie hakte er in. Kortom, ik zag het allemaal even niet zitten. Het hielp ook niet dat als ik m’n ei kwijt wil, mensen zeggen dat het er allemaal bij hoort. Ook wordt er snel gedacht dat ik ongelukkig ben met m’n kind terwijl ik die indruk niet wil wekken. Het is gewoon de vermoeidheid die er helemaal inhakt. Ik voel me ook soms heel erg van alle kanten getrokken (als echtgenote zijnde, als vriendin zijnde, als moeder zijnde, als dochterzijnde..) Nu m’n baby de afgelopen 2 nachten wel goed heeft geslapen, zie ik het allemaal weer wat zitten gelukkig! Tis wat hoor, dat ontzwangeren! Ik wist niet eens dat het maanden kon duren voor dat je ontzwangerd bent (voel me soms echt zooo naïef😔)

Precies dit had ik kunnen schrijven. Moest denken aan wat de kraamverzorgende zei, af en toe een dag inlassen zoals in de kraamweek waarbij je even niets moet en de boel de boel laat. Even alleen jij en je kindje(s). Per dag leven en niet te ver vooruit willen kijken. Ik voelde me al schuldig dat ik een vriendin afwees om een zaterdag avond met haar af te spreken. Ik zat gelijk in de paniek, avonden worden hem nu echt niet. Nu denk ik, anderen hebben het maar te accepteren. Ik en mijn baby hebben nu eerste prioriteit ❤

Ik denk dat heel veel mensen zich hierin herkennen, alleen niet iedereen is er openlijk over. Wel fijn om te lezen dat je je weer goed voelt😊

Hebben sommige ook last van drukkend gevoel boven ogen en steken in het voorhoofd soms maar heel kortdurend? Heb dit nu sinds een aantal dagen.

Kunnen jullie je ook zo slecht focussen in drukke ruimtes?

Ja vreselijk! Eerst was dat júíst mijn werk. Nu raak ik direct overprikkeld... heeft denk ik ook met Corona te maken, en ontzwangeren !

Heeft iemand ook moeite met slapen (ookal slaapt de baby wel door)?

Stomme vraag maar drink je wel genoeg? Dit kan daar soms ook voor zorgen. Eventueel ook minderen met schermen als dat mogelijk is. Het klinkt als een ogenoverbelasting

Ik slaap superlicht... Voor de zwangerschap kon je echt een kanon afvuren naast me, werd nergens wakker van... Nu soms zelfs maar 6 minuten diepe slaap volgens m'n smartwatch 😅 En dat merk ik ook echt de volgende ochtend! 😴

Ja ik wel

Ja, heel erg last van. Ik val ‘s avonds makkelijk in slaap maar als ik rond 2 uur bijvoorbeeld wakker word, dan kom ik niet meer in slaap ook al slaapt mijn baby wel door. Voel me dan heel onrustig in mijn lichaam, lijkt wel een soort adrenaline-gevoel. Geen idee waar het vandaan komt.

Precies dit! Die alertheid! Laten we hopen dat het hormonaal is en langzaam beter gaat worden.

Ja heel erg ook. Dat werd beter toen de eerste echt langer doorsliep maar het is nooit helemaal weggegaan. Ik ging weleens op zolder liggen (mijn vriend op slaapkamer met babyfoon) zodat ik zeker wist dat ik er niet uit hoefde (ook al sliep de baby al maanden door dus was de kans 1% 😅) maar die zekerheid hielp wel. Misschien fijn om soms even een nachtje écht bij te tanken?

Boef slaapt heerlijk door, ik wordt gebroken wakker. (voelt soms ook letterlijk zo) sinds de keizersnede kan ik maar op een bepaalde manier liggen zonder dat ik last krijg van mijn rug. (voornamelijk een spiertje wat zeer doet)

Ja hier heb ik ook last van. Ik kom slecht in slaap en als ik wakker wordt tussendoor of vroeg in de ochtend, dan kom ik niet meer in slaap. Heel vervelend😫