Ontzwangeren

Vooral huilen.. om alles.. maar vooral als ik naar mijn baby kijk.. omdat ik zó intens gelukkig ben

Wow respect naar jou en alle andere moeders met tweeling❤️💪

Awww kan ik me voorstellen🥰

Jaa die haaruitval kan ik me om janken😭

Ja en ben ook nog eens kapster ook dus dat is al helemaal erg 😱

Jij bent echt niet de enige😭 onze lichaam heeft zich zwaar gepresenteerd. Het komt allemaal goed wat je kan doen is gewoon accepteren en je zult merken dat je wat beter daardoor gaat voelen😘

Hahahha die hormonen zeg zou fijn zijn als ze ook achter ons konden laten na de bevalling😂 Zelf heb ik last van haaruitval, emoties, vergeetachtig, vermoeidheid hoort die vermoeidheid ook bij het ontzwangerms of komt het omdat ik peuter heb rond rennen?

Haaruitval check en soms nog steeds dat ik denk ik moet nuuuu naar de wc anders pies ik in m'n broek

Die vergeetachtigheid... NIET normaal en dat haaruitval sinds een maand is om te huilen en dan heb ik het nog geeneens over de extra keren stofzuigen want de haren liggen ook oooooveral. Oja, en sinds 2 weken draag ik weer een string......(subtotaal ruptuur) 😑 En mn kledingmaat is een maat groter incl schoenmaat O.. Ennnn de nr 2 op de wc op slechte dagen is de bevalling all over again. ( nogmaals... Die subtotaalruptuur 😑) Handen tegen de muur, half opstaan en puffen! Ja superleuk dat ontzwangeren 🙄 Maar gelukkig heb ik het allermooiste en liefste jongetje van de heeeeeeele wereld 😍

Ben vooral moe en heb mist in m'n hoofd... Verder fysiek alweer zo goed als de oude, op wat bekkenpijn na. Heel soms verkrampt mijn bekkenbodem nog een beetje als ik bijvoorbeeld een tijdje in kleermakerszit heb gezeten... Nu wel heel veel pijn in mijn schouders en nek door het vele voorover zitten met de baby (voeden, wiegen, etc.). Hebben jullie daar geen last van?🙈 Mentaal begin ik me eigenlijk net weer een beetje mezelf te voelen. Krijg langzaamaan meer tijd om weer na te denken en om mijn eigen bezigheden op te pakken:)

Ik ben 29 december bevallen en 4 weken terug in het ziekenhuis heb ik te horen gekregen van de gynaecoloog dat er zoiets als ontzwangeren niet bestaat, en dat op hormonaal gebied er niets meer veranderd nadat je de eerste keer weer je menstruatie hebt gehad. Het principe van 9 maanden zwanger en 9 maanden ontzwangeren had niets met je lichaam te maken maar met de situatie dat je nu moet wennen aan alles en het slaap tekort omdat je een kleintje hebt. Ik heb haar met grote ogen aangekeken alsof ze gek was🙈,, Hier nog last van veel te emotioneel zijn, vermoeidheid, geheugen als een vergiet, bekkeninstabiliteit en daardoor veel pijn, flink veel haarverlies, schoenmaat 1 maat groter en een maat breder en een grotere kledingmaat, en dan krijg ik te horen dat ontzwangeren niet bestaat🤨 nou schiet mij maar lek dat kan toch niet🤭

Ik ben een maatje groter gaan dragen, ik kan niet te lang me plas op houden. T is zelfs bijna gebeurd dat ik bijna in me broek heb geplast, terwijl ik me broek uit wilde doen om te gaan plassen 🤣. Dat vergeetachtigheid is wel wat minder geworden gelukkig, maar heb onwijs veel haar uitval vind ze overal zelfs in me onderbroek. Krijg t ook super snel warm als ik me haast of t huis schoon maakt, ik word dan helemaal klam 😂. En als ik niet veel doen dan alleen met de kinderen heb ik t super koud, maar eindstand word ik de volgende dag wakker alsof t een sauna geweest is in me kamer. Ik huil snel als ik iemand op tv zie huilen, vooral als ik de serie grey’s anatomy kijk. Bijna iedere aflevering liepen me ogen vol

Die gynaecoloog was zeker een man?! 🤣 En anders is ze denk ik of nooit zwanger geweest of daarna nergens last van gehad 😝 Hier ook breder geworden bij de heupen en schouders, haaruitval, vergeetachtig enz.. 🙈

Ik was december uitgerekend maar 22-11 bevallen.. Haaruitval (Blijft er nog wat over?) ✅ Vergeetachtigheid (Drie keer per dag boodschappen doen omdat je je boodschappenlijstje vergeten was) ✅ Emotioneel wrak (Bambi is al om te huilen) ✅ Vermoeidheid (20.00 instorten als een kaartenhuis ... ) ✅

Op enkele kleine dingen na ben ik fysiek weer de oude. Ik vind het mentale stukje van ontzwangeren echt zwaarder dan verwacht. Vooral dan het besef dat ik niet meer zwanger ben komt soms hard aan en dan ben ik zo emotioneel. Voorbeelden: ik ben sinds 2 weken terug aan het werk (ziekenhuis) en de mensen zijn niet meer zo vriendelijk als toen ik een dikke buik had. Je gaat gewoon terug op in het volk en bent onzichtbaar. Soms wil ik roepen: ‘hallo ik ben ondertussen bevallen?? Toen ik nog zwanger was waren jullie allemaal vriendelijk en nu besta ik niet meer?? Kunnen jullie niet even vragen hoe het met de kleine gaat??’. Ik weet dat het lullig klinkt maar ik kan die zwangerschap nog niet helemaal loslaten. Precies of die ligt al eeuwen achter mij en niemand weet het nog. Door heel die coronatoestand hebben we ook amper bezoek gehad dus heb mijn bevallingsverhaal ook niet echt kunnen doen. Iets waar ik zo fier over ben heb ik niet kunnen delen zoals ik wou en heb het gevoel dat mensen nu 3,5 maand later geen behoefte meer hebben om te horen hoe mijn zoon ter wereld is gekomen. Ik bekijk ook bijna dagelijks mijn bevallingsvideo en zou er het liefst van al nog elke dag over willen praten. Misschien komt dit ook omdat mijn vriend geen 2de kindje meer wilt en ik dus weet dat dit mijn eerste en enigste zwangerschap geweest is.. ik ben superblij dat ik mijn klein lief ventje ondertussen heb maar ik was ook zo graag zwanger en was zo fier als een gieter als ik op het werk of in de stad rondliep met die dikke buik. Eens je bevallen bent lijkt het alsof er nooit wat gebeurd is voor de buitenwereld en dan vind ik hard. Nog vrouwen met zo rare hersenkronkels? 🤣

Hier ook hoor! Dat wazige hoofd wordt je echt gek van. Toppunt is dat ik met opruimen van de week het bot van de hond in de box had gelegd. Paar uur later viel het kwartje pas dat er iets niet helemaal klopte 🙉😅

Ik heb het nog niet echt voorbij zien komen: Zijn er hier ook mama’s die veel last hebben van winderigheid na de bevalling? 😅 Vreselijk (Heb wel een keizersnede gehad)

Ik ben 30 dec bevallen enige wat ik nog steeds ben is vergeetachtigheid moe en nog een beetje emotioneel

Mentaal vind ik het echt heel pittig moet ik zeggen veel klachten. maar lichamelijk wel weer de oude.

10x per dag stofzuigen en alle kleertjes/luier van mijn zoontje nakijken of er geen haren van mij inzitten.. maar gelukkig gaat dit weer over! Verder nog extreem veel last van bekkenpijn waardoor ik soms mijn zoontje niet eens uit bed kan halen/tillen. Of het blijvend is weet ik niet, maar wel een stuk emotioneler dan tijdens de zwangerschap. Zal ook deel door de situatie van nu komen. Omdat de zwangerschap voor mij best lastig is geweest, keek ik heel erg uit naar nu.. maar zit nog steeds met dezelfde klachten en dat maakt het heel moeilijk. Te weinig op voorbereid dat ik ook met een spoed keizersnede zou kunnen bevallen en daardoor ook lichamelijk nog beperkt ben.