Opvoeden

Oh hier ook eentje van 13 maanden, bij 'nee' bokt hij zijn hoofd tegen de grond, tafel,kast,... Ik laat hem begaan. Zeg dat hij dat niet hoeft te doen, maar ja, weent ook niet omdat hij weet dat hij het zichzelf aandeed 😅

Ja hier ook nu ze 13.5 maand is. Als het nee is of zin niet krijgt: huilen, zeuren en heel af en toe zelfs op de grond gaan liggen erbij. Maar probeer altijd wel bij dezelfde dingen nee te zeggen en bah en waarom niet. En ook de positieve dingen benoemen. En 3x is de max dan zet ik haar weg bij iets wat ze wel mag. Nu hier het probleem dat ze gewoon al een poos niet zelf kan/wil spelen, erg vermoeiend.... Heb geen tips voor je. Hier de eerste dus verder ook geen ervaring 🤗

Hoi! Ook een eerste moeke hiero. Heb wel al wat opvoedingstructuur die ik langzamerhand toepas. Ieder ouder moet zijn eigen aanpak vinden! De methode die ik opnoem werkt voor nu. Ik sta niet achter het 'belonen en straffen' methode. Wij leven hier 'democratisch' en de 'eigen initiatief model' Dat wil zeggen: Hij heeft ook zijn mening, inspraak en om keuzes te maken. Alleen dit beperken wij wel met de keuze uit 2 dingen. Voorbeeld: 'Je mag kiezen wat op brood komt, bruine hagelslag of de witte'. Je geeft hem de controlle over iets , maar niet de hele wereld. Daar naast met de 'eigen initiatief model', laat hem ontdekken. Laat hem maar tegen de feiten aan drukken. Wordt je nat door de water kattenbakje? Vervelend he!? Nu omkleden.. dat vind jij vervelend, maar jij wilde toch perse aan dat bakje zitten, terwijl mama (en papa) zo duidelijk waren met dat hij van af moest blijven.. en nu, kijkt hij niet meer om naar de bakjes. Het is ook een uitproberen en onderzoeken. Hetzelfde als je een kind zie klimmen, probeer niet in te springen, want anders kan hij vallen. Blijf wel bij hem/haar staan om op te vangen wanneer nodig. Maar hij/zij zit zo in zijn concentratie met iets wat zij op dat moment doen.. dan moet het goed komen. Zo niet? Dan maar vallen... En weer opstaan. Wij zijn tijgers als moeders en willen zo graag veel mogelijk onze kroost beschermen.. maar misschien dat wij hierdoor te veel mee beschermen en dan komen de frustraties van het kindje naar boven, omdat zij iets niet mogen doen... Terwijl zij dat zo graag willen uitproberen. Oh nu klink ik echt op zo'n moeder die mijn kind verwend... Dat is dus ook niet zo. 🙈😅 Als hij opeens echt heel driftig wordt, dan hoef ik alleen maar naar hem te kijken en dan kijkt hij een beetje ongemakkelijk naar me en gaat weer verder zijn ding doen🤣 Maar goed! Dat is nu nog hier, misschien dat ik over een maandje of twee uiteindelijk over iets anders heb..

Ik heb een temperamentvol zoontje en ben me al aan het inlezen over hoe ik met zijn dwingende/bazige buien om moet gaan. Wat ik vooral interessant vind, is dat je afhankelijk van het karakter van je kind ook andere strategieën moet/kunt toepassen. Zo is mijn zoontje bijvoorbeeld al duidelijk van het controle houden en dingen op zijn manier doen (geeeen idee van wie hij dat van heeft🙄...), maar hij zoekt tegelijkertijd ook heel erg veel bevestiging. Tegen hem ingaan of boos reageren, werkt dus averechts. Bij hem kan ik beter een keuze of alternatief aanbieden. Daarnaast vond ik het verhelderend dat een dreumes of peuter geen driftbui krijgt, omdat hij je daarmee wil manipuleren of zijn zin wil doodrijven. Zijn hersenen zijn letterlijk niet in staat om complexe emoties te verwerken (boosheid, verdriet, teleurstelling, frustratie, etc..) en dat uit zich in een soort overload (de driftbui). Een driftbui is voor hem eigenlijk even vervelend als voor jou. Negeren/weglopen is dus ook niet altijd de juiste manier om ermee te dealen (dat deed ik voorheen wel). Het is vaak beter voor hem om zijn gevoelens te erkennen en bij hem te blijven, laten uitrazen (als hij niet aangeraakt wil worden) en hem daarna nog even troosten als hij daar behoefte aan heeft. Het helpt mij in ieder geval om rustiger te blijven als hij 'vervelend' gedrag vertoont, omdat ik beter begriip hoe hij qua persoonlijkheid in elkaar steekt en hoe een dreumes in het algemeen dingen verwerkt. Zo kan ik ook beter op hem reageren en scheelt het ons beiden een hoop frustratie. Mijn beste tip is dus: ga na wat voor persoonlijkheid je kindje heeft (of welke kenmerken) en lees over dreumesen en hun gedrag. Op internet staat veel over hoe je kunt omgaan met negatief gedrag.

Hier is t bij nee of huilen, of doorgaan of hard lachen en weglopen. 🤣 Ik probeer altijd uit te leggen waarom iets niet mag en hem af te leiden met iets dat wel mag.

Ook nog een tip dat naar binnen schiet: plaats zoveel mogelijk waarom jouw kindje een driftbui heeft. En kijk ook goed hoe jij je voelt. Het kindje kan namelijk ook vanuit jouw iets voelen of beleven.. Ik kan het lastig uitleggen.. gaat namelijk vanuit mijzelf van het handelen. Maar als ik stress heb, dan voelt hij dat ook... Snap je? 😂 Sus dat is ook een mooie manier om achter te komen hoe en wat. Hoe lastig het ook is, want jij voelt hoe jij je voelt op sommige dagen.. maar je kunt je wel zo herplaatsen in jouw kindje ...ofzo..🤦🤓👍

Hier hetzelfde. Boos worden als hij zijn zin niet krijgt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik absoluut niet met een kind van 14 maanden in discussie ga. Ik zeg hem dat hij boos mag zijn, maar ik ga het hem niet helemaal uitleggen ofzo. 2 sec later is hij het vergeten en met iets anders bezig. Dat uitleggen enz zal ik pas over een tijdje doen. Op dit moment bepalen wij wat er gebeurd en zeker niet onze bandiet van 14 maanden. Maar goed, daar is iedereen vrij in. Ik kan er vrij goed tegen als hij een driftbui heeft of iets in die richting. Laat je er niet door gek maken;)

Ja heel herkenbaar!

Wow, dat klinkt verhelderend! Heb je een goede tip voor een boek waar je die wijsheid uit haalt? Die zou ik namelijk graag lezen!

Uitleggen zorgt er bij mij voor dat ik rustig blijf en gewoon ga praten op een neutrale toon. Hij begrijpt misschien nog niets van wat ik zeg maar mijn ontspannen manier van praten heeft denk ik een beter effect dan alleen maar 'nee, dat mag niet' of 'afblijven'. 🙂 Boos worden heeft idd geen zin.