Hoi allemaal,
Sinds mijn zoontje 1 jaar is gaat hij op maandag naar oma en di, do en vrij naar het kdv. Ik heb al een langere tijd het gevoel dat het ‘te veel’ is. Ik zou liever willen dat hij twee dagen gaat zoals in zijn eerste jaar. Mijn man is van 4 naar 5 dagen gegaan voor werk, ik heb nog gevraagd of hij terug naar 4 zou willen/kunnen maar dat is helaas geen optie. Ik werk 24 uur maar heb altijd 4x6 uur gewerkt (vanwege reistijd, al is dat sinds Corona niet echt meer aan de orde, maar ook omdat ik door depressie/burn out in het verleden niet zo’n lange concentratieboog meer heb). Ik voel me schuldig en heb het idee dat het voor ons zoontje beter is om maar 2 dagen naar het KDV te gaan. Dan zou ik 3 keer 8 uur gaan werken en dan allemaal thuis zodat ik geen reistijd heb. Dan kan ik er woensdag en vrijdag voor mijn zoontje zijn. Probleem is dat de werkdagen dan moeilijker/zwaarder worden (8 uur per dag vind ik gewoon erg zwaar) én op de woensdag dat ik samen met mijn zoontje ben zie ik er altijd best tegen op, beetje ‘overleven’ en ‘oh wat moeten we nu weer eens doen om de tijd vol te maken’ dus ergens vind ik het voor mezelf ook wel fijn.. maar dat voelt dus egoïstisch.. tenzij ik juist door dit schema (4x6 werken) op de andere momenten een leukere moeder ben natuurlijk omdat ik het hierdoor volhou..
Ik vind het lastig en ben altijd erg onzeker geweest over de hechting en de band met mijn zoontje. Ik heb een onverwachte keizersnee gehad en voelde me daarna (ook door veel bloedverlies) erg beroerd. Heb geen borstvoeding gegeven en kon hem door vermoeidheid (ook omdat ik geen spierkracht had) nauwelijks vasthouden toen hij baby was. Hij is niet zo’n knuffelkont (gewoon zijn personality) en het is in mijn hoofd gaan zitten dat onze band daardoor minder zou zijn.. ik probeer van alles om me minder schuldig te voelen en de hechting te verbeteren, ook om te proberen meer rust te vinden in het zorgen voor hem op woensdag..
Ik weet niet precies waar ik heen wil met deze post, gewoon even delen denk ik <3