Verlatingsangst

Nee niet echt maar ik denk dat op deze leeftijd echt allemaal van die fases voorbij komen. Hier is het altijd dikke prima geweest bij de opvang, toen een aantal weken huilen van ontlading bij het ophalen en nu is t weer een aantal weken huilen bij het weg brengen. Soms ook als je haar neer wil zetten etc. Soms bij papa, soms bij mama. Je weet het af en toe gewoon niet en het zal wel weer over gaan denk ik 😊

Ik denk dat je het juist positief moet draaien hier zijn me kids ook door het dolle als ze bij mijn ouders zijn en besta ik niet meer huilen als weer naar huis moeten etc ze hebben het daar super naar hun zin en me moeder weet goed hoe ze met ze ok moet gaan ik kan ze met gerust hart achter laten😊 me schoonouders Daarintegen moet ik niet weggaan dan is het ook brullen hun hebben minder ritme meer drukte en voor hun niet fijn. De verlatingsangst kan op deze leeftijd nog steeds veel aanwezig zijn mijn zoontje brult ook als de kamer uit loop en kruipt achter me aan ik pak hem niet op ik zeg mamma gaat even.... (wat ik dan ook doe) en doe dat daarna kom ik terug geef hem een knuffel en klaar anders kan ik ook nergens heen als elke huiltje ga oppakken..en vaak is het dan sneller over dan hem stil willen krijgen ze moeten het allemaal leren nog komt vanzelf ook weer een einde aan deze fase😊

Weer een fase denk ik. Het laatste dat je moet doen is het persoonlijk opvatten;) Hier trouwens ook weer een soort verlatingsangst, maar alleen als we binnen in huis zijn. Als ik hem zeg dat ik naar de wc ga, dan is hij meteen ontroostbaar en moet ik hem oppakken. Maar buiten in de tuin zal het hem worst wezen waar ik uithang en moet ik me vooral niet met hem bemoeien🥲 Ik ben ervan overtuigd dat ze het soms zelf ook niet meer weten😂

Yes herkenbaar is denk ik een fase indd

Ja zo herkenbaar! Bij ons is het ook voornamelijk binnen in huis

Bij ons ook. Ik pak d'r niet op en zeg "Doei lieverd, tot zo!". Vaak stopt t dan al zodra ik uit t zicht ben. Ze moeten er even vertrouwen in krijgen dat je na het weggaan ook weer terugkomt denk ik.

Herkenbaar, ik mag ook nergens heen. Mijn moeder komt 1x pw helpen wanneer de kinderen niet naar de opvang gaan maar ik wel thuiswerk. Wanneer de kleine mijn moeder ziet lanceert hij zich bijna uit mijn armen in de hare. Ik vind het niet erg, dan heb ik even mijn handen vrij 🤣. Trek het je niet persoonlijk aan, ze hebben allemaal periodes dat oma, opa, pappa alles is maaruh uiteindelijk komen ze altijd terug bij mama. Mijn oudste (7) trok (en trekt) ook erg naar mijn moeder, ik ben er juist heel blij mee, ze hebben een geweldig liefdevolle en sterke band, heerlijk om te zien.

Mijn dochter heeft ook erge verlatingsangst. Maar dan alleen bij mij. Zodra ik opsta begint ze al te brullen. Terwijl als mijn man de hond uit gaat laten zwaait ze hem vrolijk uit. Ook als anderen er zijn of in een andere omgeving is ze super angstig dat ik weg ga 🥺