Baby missen

Hoi!! Mijn zoontje gaat al sinds 4 maanden naar de oppas (mijn moeder past 1 dag op en mijn schoonouders 1 dag). Inmiddels is hij 8,5 maand maar ik mis hem nog steeds als ik aan het werk ben! Het went wel stukje bij beetje en merk dat ik het iets makkelijker los kan laten.. in het begin keek ik elk kwartier of ik al een foto of filmpje had ontvangen van hem 😄 Ik denk dat het bij mij nooit zo gaat zijn dat ik werken heerlijk vind of dan tot rust kom. Ik heb hem ook nog nooit zomaar even extra weggebracht om zelf te gaan winkelen ofzo, ook al bieden mijn schoonouders/ouders dat wel aan. Maar ik mis dan veel te veel van hem voor mijn gevoel dus ik breng hem naast 2 dagen werken zo min mogelijk weg.. 🙈

Mooi gezegd, je hart buiten je lijf. Zo voelt dat echt hè. Ik heb dat ook. Het ergste is ook dat ik in m’n fotoalbum van m’n telefoon constant foto’s kijk. Of op de babyfoon als ze in haar bedje ligt. Of facetimen tijdens het kolven. Met andere woorden, ik ben verslaafd aan m’n kindje! Het went, Ookal is het heel vervelend in het begin. Bij de eerste vond ik het ook vreselijk en kon er niet echt aan wennen. Wanneer m’n werk druk is gaat het goed, maar als het wat rustiger is kan ik niet goed focussen. Nu met 2 kids heb ik pas echt dat ik blij ben ff weg te zijn van huis.

Ja herkenbaar! Hier ook sinds hij 3,5 maand is aan het werk. 2 dagen gastouder en 1 dag opa en oma. Ik begon met 4 dagen werken maar dat vond ik dus echt te veel. Wij doen daar buiten ook nooit iets zonder hem, anders moet je hem idd nog meer missen. Fijn om herkenning te lezen in ieder geval

Heel gezond en normaal om je kindje te missen, maar ook net zo gezond en normaal als je je kindje niet (altijd) mist. Ik ben bij bijna 4 maanden weer full time gaan werken en ze gaat sinds toen ook 3 dagen naar de opvang + 1 dag bij mijn man thuis. In het begin was ik heel erg bezig met hoe het met haar ging maar nu eigenlijk niet zo. Dus dat went ook. Mijn man en ik doen ook zeker eens per maand een dag iets zonder kind, ik mis haar dan gek genoeg meer dan als ik zelf iets zonder hun ga doen.

Dat gevoel heb ik bij mijn zoontje van 3 jaar nog steeds 🤣🙈

Oh haha, goed vooruitzicht 😂

ik heb dit niet zo extreem nee, ik werk 3 dagen en vind dat perfect. en ik ben heel gek op hem hoor

Heel herkenbaar! Ik ben altijd een workaholic geweest, maar sinds mijn kleine wil ik eigenlijk niets liever dan de hele dag knuffelen en kroellen met haar.

Helemaal herkenbaar. Ik ben werkloos geworden en hoefde na m’n verlof maar even te werken. Dat heb ik alleen gered doordat ik naast m’n werk woonde en ik twee keer per dag een uur naar huis mocht om haar te voeden. Nu zijn we iedere dag de hele dag samen. Ik ben zo gelukkig… ik zet momenteel m’n eigen freelance bedrijfje op, maar nu eerst ben ik alleen heel dankbaar dat ik haar niet ooit hoef te missen. Een van mn beste vriendinnen heeft in de bijna 10 maanden van mn dochters leven 2 keer opgepast. Verder is m’n partner heus wel eens even met haar weg, maar niet heel lang. Ik voed haar ook live. Ik wil gewoon altijd bij haar zijn ¯\_(ツ)_/¯ Sorry not sorry.

Haha precies dit ja. Ik hoor het mezelf nog zeggen: 'ik ga echt niet ineens minder werken als ik een kind heb hoor'. En kijk mij nu😂

Ik mis mijn kind ook enorm als ik niet met haar ben. Het lijkt ook steeds erger te worden, ik werk sinds ze een half jaar is en ze wordt bijna 10 maanden. Ik had verwacht dat het missen minder zou worden maar het wordt juist erger. Ik denk tijdens het werk ook vaak, kon beter met m’n kind zijn nu. (Nu vind ik m’n baan ook gewoon kut dus dat speelt misschien ook mee)

Om deze reden ben ik nog geen 1x langer als een uurtje zonder mijn dochter geweest 🥲