Ik heb hulp nodig !?

Jeetje wat een heftig verhaal! Ten eerste heel veel respect dat u dit durft te delen❤️ ik ken het gedeelte geen vaderfiguur alleen verder kan ik je helaas geen advies geven! Ik hoop wel dat jullie er ondanks de situatie uit komen op welke manier dan ook en je mag een trotse mama zijn hoe je het voor je kinderen opneemt🥰 h3el veel sterkte❤️

Als je kind geen borstvoeding krijgt heeft vader evenveel recht op kind als moeder😅

Ik vind niet dat je de kinderen bij de vader kan weghouden maar ik begrijp je zorgen enigszins wel. Kun je het niet zo doen laat hem nog een weekend bij jullie zijn en hem alles doen zodat je kunt zien hoe het gaat en hij nu mocht het nodig zijn nog vragen kan stellen? Probeer sowieso in goede harmonie te blijven. Jullie hoeven elkaar niet te mogen maar voor de kinderen zouden jullie toch alles moeten doen en over hebben. Het gaat om hen. Daarna zou ik het toch loslaten. Al doende leert men en papa zal vast geen vreemde zijn voor de kindjes 🫶🏻

Jeetje, wat een vervelende situatie en ik voel je 'paniek' als het gaat om de verzorging van jullie kinderen. Ik ben zelf gescheiden, alleen mijn zoon was een stuk ouder. Namelijk 8 jaar oud destijds. Toch snap ik je gevoel. Ik heb ook moeten leren om dit los te laten, wat ik heeeel moeilijk vond. Ik neem aan dat jullie een ouderschapsplan moeten opstellen. Hebben jullie hier een mediator voor? Zo nee, dan is dit wel een idee. Hier kun je namelijk aangeven waar je mee zit en samen een oplossing zoeken. Misschien kan bijvoorbeeld de eerste paar keer een van zijn ouders als hulp aanwezig zijn. Ik snap wat je zegt over de eenkennigheid van de kinderen en dat soort zaken. Maar dit komt ook omdat de kinderen niet beter weten. Je kunt soms versteld staan over de flexibiliteit van kinderen. Ik bedoel dit niet naar (altijd lastig zo op schrift) maar voor mij voelt het alsof je bezwaren opgooid zodat de kinderen niet naar hem toe hoeven (voor nu) terwijl dit allemaal dingen zijn die hij ook kan doen (al doet hij ze nu niet, dan moet hij wel omdat jij er niet bent) Pas op dat je dit niet doet uit een stukje controle dwang omdat je in een situatie hebt waar je geen controle over hebt, en angst voelt. Verder wil ik je veel sterkte wensen, hou vol! Alles komt goed uiteindelijk, ook met de kinderen!

Het is zeker niet mijn bedoeling om de kinderen bij te vader weg te houden. Hij mag ze ook weekend meenemen. Maar voor slapen weer terug naar huis. Hij heeft nog geen een keer een luier verschoond omdat hij dat vies vind. Nooit een vaderrol gehad. Is het dan niet normaal dat ik me zorgen maak om de kinderen ? Als de kinderen wat ouder zijn prima. Dan heb ik ook lekker wat tijd voor mezelf. Misschien als ze zindelijk zijn en zelf kunnen aangeven wat ze willen. Ze worden beide nog snachts wakker. Tot dat hij door heeft dat er iemand wakker is zit de kind al huilend in stress. Hij hoort het gewoon niet. Ik doe zo mijn best om de kinderen een slaapritme te geven. Ik ben bijvoorbeeld vorige week zaterdag 2 uurtjes weggeweest met een vriendin en de vader gevraagd of hij hier in huis wilde oppassen. Nou hij heeft mij 100 keer gebeld. Met ik kan dit niet, dit is niks voor mij. Kom snel terug of ik laat de kinderen thuis en ik ga weg. Is het dan niet normaal dat ik me zorgen maak ?

Ik begrijp jouw zorgen heel goed en zal hierin echt jouw gevoel volgen en dit aangeven. Als hij niet eerder de verantwoordelijkheid voelde om te zorgen voor de kleintjes, waarom lukt dat nu wel ineens? Tuurlijk, mensen kunnen veranderen en de situatie verandert natuurlijk ook. Maar je wilt niet dat de kinderen de dupe zijn van zijn onkunde. Een opa of oma inschakelen lijkt me een goed plan als je er toch mee doorgaat.

Ik weet heel goed wat zijn bedoeling is echt waar. Ik ken hem zo goed. Hij wil de kinderen zodat hij de kinderen bij zijn ouders kan dumpen. En zodat zij de kinderen zien. Maar het probleem is. Als de kinderen daar zijn bij zijn ouders laten ze de kinderen niet slapen. De middagdutjes heb ik het over. Omdat ze dan willen spelen met de kinderen. Twee weken geleden had hij me gevraagd of hij de kinderen daarheen mocht brengen. Ik dacht prima heb ik wat tijd voor mezelf. Nou de kinderen kwamen allebei overstuur terug en super moe. Hij gaf aan dat ze niet hadden geslapen omdat ze gezellig aan het spelen zijn. En dat ze maar beperkt tijd hebben met de kinderen en dus niet willen dat ze slapen. En ook het eten wat ik voor de baby meegeef van 9 maanden. Word niet gegeven aan de baby. Met als opmerking ‘ oma maakt wel beter ‘ dit sturen we gewoon terug. Die dag dat ze dus overdag daar waren hebben ze beide snachts super slecht geslapen

O, bah… Dat is echt heel naar. Ik zou het aanvechten. Je wordt duidelijk niet serieus genomen. En dan komen de kinderen overstuur bij jou terug en dan mag je alles oplossen. Ik spreek nu wel uit m’n gevoel, want ik heb hier geen ervaring mee. Maar ik snap heel goed dat je bepaalde dingen liever niet hebt en zou het echt begrijpen als je er iets aan wilt doen.

Ja precies. Weet je al ze duidelijke afspraken met mij maken en dat dan ook nakomen. Vind ik het natuurlijk niet erg dat ze en bij de vader komen en bij oma en opa. Maar dit gebeurd niet. Ik ga dit zeker ook aanvechten. Maar mijn moeder hart is gebroken

Ik heb je vriendschapsverzoek gestuurd. Ik heb hier wel ervaring mee!

Ik heb het geaccepteerd

Mijn man en zijn ex hebben hetzelfde meegemaakt, ze hebben 3 kinderen, toen ze uit elkaar gingen waren ze 10, 4 en 1 jaar oud. Hij had ook nooit veel gedaan met de kinderen kwa verzorging. (Nu bij mijn dochter ook niet) maar hij mocht de kinderen toen ook helemaal niet zien omdat zei dat niet verantwoord vond en dat snap ik wel een beetje. Alleen die van 10 en 4 wilden wel naar hun vader en dat ze het helemaal niet toestond vind ik wel erg, hun konden zelf wel zeggen of ze het leuk vonden of niet en ze konden ook beginnen met een middagje af en toe om te kijken hoe dat gaat. Toen ik een relatie kreeg met hem had hij het er elke dag over hoeveel hij hun miste en ik wou ook helpen met de verzorging maar toen zei ze dat ons huis niet hygiënisch genoeg was voor 'haar' kinderen. (Mijn moeder heeft smetvrees en ik bijna dus het is echt heel schoon ) Toen ik net was bevallen (5 jaar later) toen mochten ze opeens wel komen Ik denk omdat ze nu brutaal zijn en ze het niet echt meer aankan alleen. Nu kwam het mij helemaal niet goed uit omdat ik net een baby heb en we een nieuw huis hebben waar we aan het verbouwen zijn. Er lag tot vorig weekend geen vloer en het is een bouwval en nu is er geen probleem met de hygiëne. Ik denk dat het beter was geweest als ze gewoon af en toe op bezoek waren gekomen, eerst een paar uur en steeds wat langer als dat goed gaat. Ik denk dat dat voor jullie ook het beste is. Laat hem het rustig aan leren, dan kan jij ook wennen dat ze soms daar zijn en hij moet maar bewijzen dat hij goed voor ze kan zorgen en als dat goed gaat kan de oudste misschien een keer logeren en hij kan wel zeggen tegen die tijd of hij het leuk vond. Ik hoop dat hij dat wil accepteren en anders moet het wel via de rechter. Een heel weekend kan nu gewoon nog niet, hij moet eerst nog heel veel leren. Heel veel succes en ik hoop dat hij wil meewerken.

Hoi mama, ik zou in ieder geval als de scheiding zo goed als zeker is zo snel mogelijk een advocaat in de arm nemen en net diegene bespreken hoe je deze situatie het beste kunt aanpakken. Dat scheelt een hoop onzekerheid. Het lijkt me anders zoo lastig om als moeder van 2 jonge kids die continu verzorging nodig hebben ook nog uit te zoeken wat je rechten zijn. Vreselijk zulke schoonouders erbij ook. Ik wens je veel sterkte en heb je toegevoegd indien je meer wilt weten.

Als de vader de kinderen erkend en gezag heeft, heeft staat hij zeker in zijn recht om dit te eisen. Maar ik begrijp je zorgen. Je kinderen moeten zich veilig voelen bij hun vader en ze moeten de juiste verzorging krijgen. Als je denkt dat vader dit niet aan kan en de veiligheid van de kinderen in gevaar komt zal ik dit via de rechter gaan spelen. Of doe een melding bij veilig thuis (kinderbescherming). As je denkt dat je hier samen over kan praten zou ik het via een mediator doen. Heel goed dat je aangeeft dat je vader niet bij de kinderen vandaan wilt houden, maar zoals je het beschrijft heeft hij nog veel te leren in de verzorging van de kinderen. Hoe denkt hij hier zelf over? Wat vinden zijn ouders hiervan? Je kan toch niet telkens met de kinderen naar oma omdat er een luier verschoont moet worden? Zou het niet veel beter zijn als hij eerst de weekenden bij jou komt en alle verzorging op zich neemt zodat hij advies kan vragen aan je als dit nodig is. Geef hem wel de ruimte om zijn eigen weg hierin te vinden. De opvoeding hoeft niet helemaal hetzelfde te gaan zoals jij het doet. Zolang het maar veilig voor de kinderen is en ze genoeg te eten/drinken en slaap krijgen. Hopelijk komen jullie hier samen uit. Sterkte en succes!

Ik snap zeker je zorgen. Juist omdat je het allemaal zelf zo goed wilt doen met rust en regelmaat. Zo ben ik zelf ook. Mijn man is de liefste vader die er is, maar is veel relaxter met alles (waarschijnlijk wetende dat ik de boel altijd wel weer rechttrek 😂). Maar op dagen dat hij weleens langer alleen met ze is, dan piept ie opeens wel anders. Goh, wat is ie lastig zeg (maar hij heeft ook niet geslapen), tjonge jonge wat is ie druk (ja je hebt er ook een bak suiker ingegooid) etc. Wat ik wil zeggen: als ie nou eens een heel weekend moet zorgen, dan snapt ie het misschien allemaal wat beter. Niet laten slapen betekent lastige kinderen etc. Het is natuurlijk heel vervelend voor de kids op dat moment maar hij wordt wel met de neus op de feiten gedrukt. En zou zo maar kunnen dat na een paar weekenden hij het wel gelooft. Mocht de situatie niet verbeteren, dan zou ik inderdaad met een mediator gaan praten. Heel veel succes met de situatie.

Ik heb hem net gesproken en hem aangegeven dat ik wil dat hij hier thuis komt oefenen. Dat kan elke dag zijn of om de dag wat hij wil. Dat hij de kinderen in bad doet en slapen. En eventueel een weekend een hele dag hier tijd met ze doorbrengen. En dit dus zo opbouwen. Zodra we beide zien oke het gaat goed dat de kinderen dan bij hem kunnen logeren. Hij heeft aangegeven dat hij dat niet wil en zolang ik dus er zo over nadenk dat hij de kinderen ook niet wil en dat ik de kinderen mag hebben. Hij heeft mij succes gewenst met de opvoeding van de kinderen.

Echt erg dat mannen dat gewoon kunnen zeggen! Hoe kan je zomaar afstand doen van je kinderen. Nu kan jij dus gewoon verder met het alleen opvoeden wat je toch al deed en hoeft niet bang te zijn dat ze niet goed verzorgd worden. Misschien moet je hem wel laten ondertekenen zodat jij officieel alleen voor de kinderen zorgt, mocht hij zich nog bedenken en eisen dat ze bij hem komen. Als dat geregeld is en hij bedenkt zich dan bepaal jij of je het goed vind voor een dagje bijvoorbeeld of niet.

Heel lief dat je hem dit aanbood, verschrikkelijk dat dit zijn reactie was.. ik heb er geen woorden voor. Sterkte en een dikke knuffel!