Mijn zoontje is nu ruim 8,5 maand oud. Eerst kon hij zelf in slaap vallen, sliep niet altijd lang maar ging opzich vlot slapen. Nu sinds sprong 6 en/of sinds hij zichzelf kan optrekken lukt hem dit gewoon echt niet meer. Waardoor hij steeds te lang wakker is en dan uiteindelijk op ons in slaap valt bij het troosten, kan hem prima wegleggen maar na 30 minuten is hij dan weer wakker. Heel soms lukt het hem om dan een keer mopperend/jammerend zelf in slaap te vallen, omdat ie zo moe is en slaapt dan ook bijna 1,5 uur. In de avond en nacht lukt het hem uiteindelijk ook. Laatste tijd ook vaak vroeg wakker.
Het ‘rare’ is dat hij op de opvang wel zelf in slaap valt en bij schoonouders ook en dan lange slaapjes doet. Ik ben bang dat ie gewend is geraakt aan ons in slaap vallen, of is het de slaapregressie/verlatingsangst. Wordt er beetje moedeloos van dat het thuis z’n strijdt is en ergens anders wel soepel verloopt.
Hij kan/wil in de kinderwagen ook niet slapen of auto, of ook enkel 30 minuten dit is helaas altijd al zo geweest sinds dat hij 4 maanden is.
Bij sprong 6 is ook een slaapregressie.. mogelijk dat hij hier mee zit. Hier een paar weken terug ook veel moeite met inslaap komen en overdag lukte langer slapen dan 45/50min niet. Inmiddels gaan de slaapjes sinds een week weer beter. Hier nog wel inslaap wiegen..
Oh herkenbaar dit! Hier ook thuis drama, vrijwel altijd de borst nodig en soms lukt het dan niet eens om haar weg te leggen. Op de opvang en bij oma geen probleem, die leggen haar weg en ze gaat slapen. Frustrerend hè 😅😅
Dit had onze draak ook 😩 ze is volgende week 9 maanden. We zijn er sinds een kleine week vanaf maar het was echt afzien! Het duurde behoorlijk lang hier (ruim een maand) maar het wordt dus weer normaal. Ze is nu naar 2 slaapjes overdag gegaan en heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Ze sliep op de opvang of bij oma die ze weinig ziet heel goed en bij ons en mijn ouders ook heel slecht. Vooral bij mij deed ze enorm moeilijk met slaapjes.