Vrienden

Wat bij mij werkte om “nieuwe” vrienden te maken is vaker reageren op insta stories van andere mama’s die ik ken. Je hebt toch een gedeelde interesse! En als je merkt dat diegene ook steeds vaker bijvoorbeeld op jouw stories reageert dan vraag je of diegene niet een keer zin heeft om een koffietje te doen? Bewust zo gegaan of niet, zo heb ik toch er een paar “nieuwe” vriendinnen bij die eerste kennissen waren. En het is vooral durven vragen. Hoop dat je wat fijne mensen om je heen krijgt! Want het is wel fijn om gelijkgestemde om je heen te hebben

Wat Stacey zegt ja, mag ik vragen waar je woont? Ik heb via hier een hele goede vriendin leren kennen, kennen elkaar nu 1,5 jaar.😊

Omgeving zwolle deventer apeldoorn 😊

Ik heb hele leuke vriendinnen overgehouden aan de ZwangerFit cursus. Met z’n vieren spreken we één keer in de maand af. We hebben een groepsapp en als iemand naar een speelparadijs gaat dan is er altijd wel iemand die mee wil. Ik heb het geluk met erg veel (nieuwe)mama’s om mij heen. In onze vriendengroep zijn 4 baby’s geboren in een half jaar na elkaar.

Ah, dat is voor mij best ver. Ik woon in Utrecht.😔 Maar je mag me altijd toevoegen op insta en vanuit daar appen of iets..

Ahhhh! Ik ken dat zoooo, ben zelf 25 jaar. Ik zit ook in een andere levensfase, waardoor ik niemand meer spreek. Bij mij gaat gezin voor, maar soms wat kunnen delen of wat leuks doen mis ik absoluut! Ook mis ik de echte vriendschap waar het van 2 kanten komt heel erg. Geen tips wel MEGA herkenning. ❤️

Hier hetzelfde! Nou ben ik ook 5 dagen na mijn 19de verjaardag moeder geworden en daarmee zijn mijn vriendinnen, teamgenoten van volleybal en klasgenoten allemaal in een totaal andere fase. Ik vind dit heel lastig en maakt me heel eenzaam en verdrietig. Ik vind het vooral lastig dat vriendinnen me nooit mee vragen om wat te doen, terwijl dat voor de zwangerschap wel zo was. Ze snappen totaal niet als ik een keer niet kan en ze vonden het belachelijk dat ik geen alcohol dronk toen ik borstvoeding gaf (9 maanden gedaan)

Ja ik herken het ook heel erg. De ene week ondervind ik er geen hinder van en de andere week kan ik er veel om huilen, zouden dat nog steeds hormonen zijn? Deze week zit ik helemaal niet lekker in mijn vel. Ik woon in de molenlanden als iemand toevallig in de buurt woont. Ik probeer ook maar voor ogen te houden dat als ik hem naar de peuterspeelzaal ga brengen ik wel mama’s leer kennen.

Ik heb ook hetzelfde. Was weliswaar net 28 toen ik moeder werd vorig jaar, maar de eerste in mijn vriendinnengroep (zijn met 5) en zij zijn er nog helemaal niet mee bezig/weinig begrip. Vervelend om me ineens zo alleen te voelen in een voorheen vertrouwde groep. De helft vd groep spreek ik überhaupt niet meer 1 op 1, de andere helft wel gelukkig

Hier net 30 geworden maar ervaar alsnog hetzelfde.. het is ontzettend lastig vind ik! Het voelt soms eenzaam maar tegelijkertijd heb ik wel hele goede vriendinnen. Toch voelt het nu anders want ze begrijpen mij vaak totaal niet meer en noemen me ook wel "een ander persoon". Dat ben ik ook wel, alleen het is vooral dat de ervaringen en interesses gewoon zoveel minder aansluiten momenteel. Inderdaad gevraagd worden om op maandagavond 50km verderop mee te willen doen met een pubquiz. Ik ben überhaupt nog maar net begonnen met werken door hevige bekkeninstabiliteit. Dus dit soort verzoekjes zijn voor mij echt alles behalve een optie 🤐. Dus ook veel herkenning!

Hier hetzelfde.

Ik voel dit ook.. de ene helft van mijn vrienden staan nog vol in het studentenleven. Veel alcohol, lange nachten uit .. en ik merk dat ik dat niet volhoud als ik mee ga. De andere helft heeft zelf ook kleintjes, en dan is er altijd wel een reden om niet af te kunnen spreken (kindje ziek, geen oppas, slaapjes komen niet overeen, etc) Ik merk dat ik het echt moeilijk vind. Ook ben ik niet meer zo attent. Ik vergeet niet perse dingen maar ik vergeet wel er naar te handelen omdat mijn dagen best vol zitten met andere dingen.

Herkenbaar!! Stuur je een berichtje!

Op verzoek van ts gesloten