zwangerschaps burnout? postnatale angst?

Meid, jij bent niet allen! Ik heb helaas de kracht nog niet om meer over te schrijven, maar ik herken het verhaal, de ik hoor je! De enige wat ik kan zeggen, wat ik ook tegen mezelf zeg is dat het zal goed komen. Betere tijden komen nog! Alles is maar tijdelijk ❤️

Ten eerste wat vervelend dat je je zo voelt meid.. Je moet een doorzoeken: depersonalisatie/derealisatie, denk dat je veel zult herkennen! Dikke knuffel

ja dit herken ik zeker.. dat vind ik de aller ergste klacht

dank je wel❤️heel veel sterkte

Je bent niet alleen, ik heb ook last van me niet vrolijk en goed voelen sinds de bevalling. Wat knap dat je hulp hebt gezocht. Die stap nemen is al ontzettend dapper en moedig! Het komt goed, dat is natuurlijk tegen een ander veel makkelijker te zeggen dan dat je daar zelf in geloofd, dat weet ik. Ondanks dat mijn partner me niet altijd begrijpt, probeer ik er wel veel met hem over te praten. Vertellen wat er in mij gebeurd en hoe ik me daarbij voel. Het is niet makkelijk, maar zelf merk ik wel dat hij hierdoor steeds meer begrip krijgt. Ik heb hem zelfs een keer meegenomen naar de psycholoog, in overleg met de behandelaar natuurlijk, maar hierdoor kreeg hij meer inzicht in wat er in mij speelt en nu is er veel meer begrip. Je bent heel sterk en dapper om er hier zo open over te vertellen, daar mag je echt trots op zijn!

Die druk om je beter te voelen is ook echt pijnlijk. Ondanks dat m’n man heel veel geduld en respect heeft, merkte ik na 2 weken na de bevalling wel dat hij het genoeg geweest vond en werd beduidend een stuk minder behulpzaam. Dit na een keizersnede. Ik ben toen ook hard geweest voor mezelf en kon moeilijk genieten van de kraamtijd omdat ik de was, vaat en de verzorging helemaal goed op orde wilde hebben. En dat heeft me echt gesloopt en voelde me erg in de steek gelaten. Dus ik snap je hier in heel goed. Naast alle mentale tegenslagen die jij er nog eens bij hebt, kan ik me ergens voorstellen hoe zwaar je het hebt. Ik wil je dan ook echt heel veel sterkte en kracht wensen om de periode door te komen. Soms is het dag tot dag gewoon kijken hoe het gaat, en probeer trots te zijn dat je weer een dag overleefd hebt. En vooral proberen om voor jezelf op te komen en ruimte voor je gevoelens te maken, niet wegwuiven omdat je partner het niet begrijpt. Hij zal dan hopelijk zsm inzien dat je je gewoon klote voelt. Succes mama, we denken aan je ❤️

ontzettend lief❤️

hoe gaat het met je nu