Kletsgroep 23-31 december DEEL 4

Dat was een ongelukkig moment om het vorig topic te sluiten, dus reageer ik maar even zo op Diana haar laatste bericht. Ik ben sprakeloos. Wat een begin van wat een mooie periode had moeten zijn. Ik vind het verschrikkelijk voor jou en je familie wat jullie allemaal mee moeten maken op dit moment. Enorm veel sterkte! Een dikke virtuele knuffel voor jou! 🧸 🌺 Heb je contact gehad met je gynaecoloog/vroedvrouw naar aanleiding van je positieve corona test? Een vriendin van mij heeft ook corona gehad recent en is zwanger. Zij kreeg na haar herstel controle om te zien hoe het met de placenta was.

Ook nog even in reactie op het bericht van Diana: Wat wordt jij enorm op de proef gesteld deze zwangerschap! Eerst al de zorgen om de kleine en wat er allemaal te wachten staat als ze geboren is. Nu krijg je er zorgen over de gezondheid van je schoonmoeder en het verdriet van een overlijden overheen. Iniedergeval fijn dat je je werk met een goed gevoel hebt kunnen afsluiten, al is het ietsje eerder dan je had gedacht en is de reden natuurlijk niet gewenst. Vervelend dat je je door corona nog weer een aantal dagen beroerd hebt gevoeld. Hoop dat je hier goed en snel volledig van hersteld. Dikke knuffel en veel sterkte gewenst 🫶🏻🍀

Heel veel sterkte Diana ! Wat vervelend wat jullie allemaal door moeten maken , dikke knuffel 🍀

Bandenpijn is zo aanwezig vandaag, brandende en zeurende pijn in mijn liezen & rechts onderin mijn buik. Helpt ook niet mee dat de kleine meid nog steeds dwars ligt en continu op dezelfde plek schopt, ben er voor vandaag gewoon ff helemaal klaar mee. Alles wat ik doe doet gewoon zeer vandaag

Ik moet even het een en ander van me afschrijven. Ik zit de laatste dagen/week niet lekker in mijn vel, alles doet me zeer en alles is te veel & ben er gewoon klaar mee. Morgen heeft mijn man een personeelsfeestje in de avond, als ik vraag hoelaat dat ongeveer klaar is zegt hij weet ik niet en als hij een tijd zegt dan wordt het steeds later en later. Ik heb het hier lastig mee, zeker nu ik 8 maanden zwanger ben en mijn hele lijf zeer doet en enorme bandenpijn heb. Wij hebben een hond die heel erg gehecht is aan mijn man, zodra mijn man weg is naar zijn werk of wat dan ook begint het arme beestje te piepen en te huilen en dat is een hele dag 😔 ik kan er soms niet meer tegen (hormonen) ik zit veel alleen thuis (ziektewet) en ik kijk uit naar de momenten en tijden dat mijn man weer thuis komt, in de wintermaanden zit ik sowieso al meer aan huis gekluisterd doordat ik hardstikke nachtblind ben dus ik kan de deur niet meer uit & aangezien mijn man morgen onze auto nodig heeft kan ik geen kant op. Mijn man weet dat de hond ‘s avonds om 21:30 uur naar buiten moet maar dat ik dat niet meer durf door nare ervaringen in het donker buiten. Verder heb ik geen vrienden/vriendinnen met wie ik kan afspreken, iedereen heeft me laten vallen. Als ik vraag hoe we dit moeten doen zegt hij ja hij houdt het maar op, maar dat kan je niet van een hond vragen (heb niemand die hem ‘s avonds kan uitlaten). Nu ben ik genoodzaakt het zelf te doen maar 3x op een dag 3 trappen op en af wordt me gewoon veel te veel en dit zorgt voor nog meer pijn. En begrijp me niet verkeerd ik gun mijn man echt een leuke avond met collega’s, en als ik niet zwanger had geweest had ik het helemaal niet erg gevonden. Ik kan hier met mijn man helaas niet over praten want dan wordt hij boos en vergelijkt hij mij met zijn ex wat mij dan weer bozer maakt. Ik red het niet meer om zo lang op te zitten en wil gewoon op tijd naar bed om 21:30 uur, maar dat gaat niet vanwege onze hond (ik ben hier al mee bezig maar dat is niet zomaar opgelost) en hij zegt zelf dat hij misschien pas 00.00 uur thuis is, wat ik gewoon te laat vind en mij in eerste instantie had beloofd had niet laat te maken (ze gaan bowlen en eten daar wat). De leuke programma’s op tv kan ik ook niet kijken omdat we die altijd samen kijken en ik geen zin heb om programma’s 2x te zien. Ik heb doordat ik niet lekker in mijn vel zit hierdoor veel harde buiken en kramp en weet ook dat ik rustiger aan moet doen. Sorry voor dit enorm lange klaag bericht maar ik moet het gewoon even kwijt, loop al een week op en af te huilen.

Jeetje wat vervelend wat jullie allemaal in een korte periode moeten meemaken Diana! Heel veel sterkte!

Wat een rotsituatie! Zijn er geen ouders/schoonouders die even langs willen komen om te helpen met de hond? Of buren of misschien een baasje van een bevriende hond? Hoe oud is de hond en hoe vaak gaat die naar buiten? Als puppy moest ie natuurlijk heel vaak, maar onze hond gaat nu 's ochtends rond half 8/8 uur, 's middags rond lunchtijd, en 's avonds rond 17-18 uur. Is het mogelijk dat je de hond 's avonds wat eerder uitlaat, zodat je ook gewoon op tijd naar bed kunt? Al is het maar om 21:00, zodat je om 21:30 naar bed kunt? Mijn vriend gaat 2x in de week naar kantoor en werkt verder thuis. Als hij naar kantoor is moet ik 's ochtends en 's middags de hond alleen uitlaten, vroeger vond ik dat heerlijk en liep ik lang in het bos met hem, maar ik merk ook aan alles dat het zwaarder wordt dus de rondjes die onze hond met alleen mij krijgt worden steeds korter. 's avonds loopt m'n vriend dan meestal een wat groter rondje. Als m'n vriend thuis is, liepen we 's middags en 's avonds altijd samen, nu loop ik dan alleen nog 's middags mee omdat dat sowieso altijd al een korter rondje was. Van de week had m'n vriend een lange meeting op kantoor waardoor hij wat later thuis was, en de hond werd wel erg onrustig waardoor ik besloot toch maar een klein rondje 's avonds te doen. Ik was de straat nog niet uit toen onze hond heel erg begon te trekken, dan weet ik al dat er bij het veldje waar we naar toe lopen hondenvriendjes zijn. Toen we daar waren, zeiden de baasjes "App dan even, dan hadden we hem meegenomen met onze wandeling". (We zitten in een hondenuitlaatgroepje op Whatsapp). En dat hebben ze al meerdere keren aangegeven, dat ze dat best willen doen... Zij waren net op de terugweg van een grotere wandeling, maar een van hen heeft heel lief de lijn van me overgenomen en een paar van de baasjes zijn toen het kleine rondje met me meegelopen. Ik vind het zelf gewoon moeilijk om dan om hulp te vragen, maar ik denk dat ik dat volgende keer als we overdag al weten dat m'n vriend later thuis zal zijn misschien toch maar ga doen. Wat betreft tv programma's, zijn er geen programma's die jij wel leuk vindt maar je vriend niet zo? Soms komt er wat op TLC voorbij wat ik wel leuk vindt maar m'n vriend echt niet mee zou kijken. Soms kijk ik kookprogramma's gewoon omdat dat lekker rustig is, en soms komen er nog tips voorbij waar ik wat aan heb. Of wat anders, misschien een boek of tijdschrift lezen? Hobby's? Puzzelen, breien, haken, tekenen, een of ander muziekinstrument? Iets wat je misschien altijd al eens hebt willen doen/leren?

Helaas niemand in de buurt die hem uit kan laten. Hij gaat altijd om 05:30 uur met mijn man ‘s ochtends en dan met mij om 10:30 uur en 15:30 uur & dan met mijn man nog om 21:30 uur, ik probeer het elke keer al te rekken maar dat red hij gewoon niet. Hij is nu 2 jaar, we hebben hem sinds hij 5,5 maand was. Wat er bij die mensen gebeurd is weten we niet maar hij is heel zenuwachtig en onrustig en door een ander uitgelaten worden dat gaat niet altijd goed. Eigenlijk een autistische hond zo moet je het bekijken. Eerder naar bed gaat helaas niet omdat onze hond geen rust heeft totdat mijn man weer thuis is (heen en weer lopen, piepen, huilen). Hier worden de rondjes ook steeds korter als hij met mij loopt, hier lopen ook veel honden en kan dan ook enorm trekken. Mijn man werkt 5 dagen in de week van 07:00-16:30 uur en ben altijd blij als hij weer thuis is. Ik zit al 2 jaar in de ziektewet bij het UWV en daarvoor zat ik al 2 jaar in de ziektewet bij mijn ex werkgever (eetstoornis en gewelddadige relatie met mijn ex man) het thuis zitten gaat me steeds zwaarder vallen waardoor ik dus enorm uit kijk als hij weer thuis is en ik niet meer alleen ben en wat taken van me kan overnemen. Ik ben een slechte in koken althans dat doe ik niet voor 1 persoon en bestellen daar voel ik me dan te sneu voor ofzo dus wat ik morgen ga eten geen idee. Ik kijk al veel tlc maar ‘s avonds komen daar geen programma’s op die ik leuk vind helaas. Hobby’s heb ik niet en ben niet in de gelegenheid om naar de winkel te gaan om iets te halen. Doordat de hond niet alleen kan zijn komen we zelf ook nergens, we hebben een oppas maar die kan ook niet altijd. Als ik aangeef samen een dagje weg te willen dan moet ik eerst kijken of ik oppas kan regelen en dan kijken wat we kunnen gaan doen, mijn man wilt graag naar Antwerpen maar een dag slenteren dat red ik niet meer. Het is soms lastig, we zijn met zijn verlatingsangst bezig maar is gewoon niet 123 opgelost. Gewoon even quality time. Zit zo met me eigen gevoel in de knoop, dat ik even niet weet wat ik met mezelf aan moet. En ik gun hem echt een leuke avond maar de situatie in combinatie met 8 maanden zwanger is me te veel. Maar als ik dan te horen krijg, ja ik zit altijd thuis en doe nooit wat met collega’s dan wordt ik nog bozer en verdrietiger waardoor ik dan weer zeg dat hij niet moet zeuren en 5 dagen in de week van huis is en altijd met collega’s is en dat hij tenminste collega’s heeft. Maar dat valt niet in goede aard helaas, misschien man eigen ofzo maar heel frustrerend

Is het niet een optie om de hond een keer wat eerder op de avond uit te laten, indien mogelijk door je man of samen en dat hij de hond opnieuw uitlaat als hij thuis komt van het personeelsfeest? Dan hoef jij niet laat de deur uit, kan de hond z'n behoefte doen en kan je naar bed gaan wanneer je er aan toe bent. Ik las dat je hond onrustig is tot je man thuis komt, maar ook als het nog niet lukt te slapen krijgt je lichaam iniedergeval wel rust.

Ik laat de hond 15:30 uur uit, mijn man is half 5 thuis morgen, snel douchen en dan moet hij weer weg helaas. En de hond is dan net geweest dus die doet niks meer buiten. Ik zal er helaas aan moeten geloven maar blij ben ik er niet mee, ik zal moeten kijken hoe het morgen loopt. Hoop gewoon stiekem dat het morgen op tijd klaar is en dat mijn man een beetje sympathie toont door te denken dat zijn vrouw zwanger thuis zit. Neem aan dat als je van 18:00-19:00 uur gaat bowlen dan eten dat, dat niet tot 23:00/00:00 uur hoeft te duren maar dat is mijn mening andersom zou ik er wel rekening mee houden. En drinken kan hij niet want hij moet nog rijden

Misschien eens uitkijken naar een hondenuitlaatservice in de buurt of eens op facebook posten of er een student in de buurt iets wil bijverdienen door je hond uit te laten? (En dan zou ik meteen voor 3x per dag gaan) 🫣 Of eens polsen bij een hondenschool, die weten meestal wel hoe ze dat kunnen aanpakken met een 'speciale' hond. Dit ga je alleszins niet uithouden tot op het einde dus ik zou alvast iets anders zoeken zodat jij wat rust krijgt! 😘

Diana ik wil je ook nog een dikke knuffel van hieruit sturen en wens je veel moed om hiermee om te gaan. Ik hoop dat het vanaf nu alleen maar beter zal gaan en je wat rust krijgt voor de laatste weken. 💕

Daar zijn we al mee bezig, maar zoals ik al zei dat is niet in 1 dag opgelost helaas. Hier zijn we al maanden mee bezig, en het gaat wel iets beter maar we zijn er nog niet. Ik heb toevallig net de oppas van de hond een berichtje gestuurd dat als hij weer gaat lopen in het bos of park of hij dan onze hond ook wilt ophalen. Maar daar nog geen reactie op gehad.

Ah lastige dingen wel hé. Ik merk het bij ons beide en miss heeft jouw man ook wel dat hij nog leuke dingen wil doen "nu het nog kan". Straks met baby wordt het allemaal natuurlijk echt anders en kan je zomaar meer weg en vergt het nog meer afstemming. M'n man heeft dit sterker dan ik, aangezien mijn lijf niet meer zo meewerkt en ik genoeg heb aan werk, zwanger, zoontje van 3. M'n man wil daarentegen de hele tijd wel weg haha en ik laat hem maar (aangezien het nu nog kan 😉). Het is wel goed er samen bij stil te staan hoe je dat straks voor je ziet, het wordt dan niet perse gemakkelijker met baby'tje. (Fysiek misschien wel, maar planmatig met hond etc niet! Als de baby in bed ligt en er een hond uitgelaten moet worden, moet je ook goed bedenken hoe je dat kunt doen). Veel succes!

Ik het het idee dat er nog zoveel moet.. afronden werk, babykamer, mentaal voorbereiden, geboortekaartje etc. Uiteindelijk valt het vast wel mee (want er staat een bedje en we hebben liefde dus komt wel goed), maar het komt ineens zo dichtbij allemaal en ik wil aan de ene kant dat de tijd opschiet, maar het mag ook nog wel even duren allemaal..

Mijn man is nooit van het weggaan geweest, ook nooit interesse in gehad (ja met z’n 2en weg, maar nooit zo) het doet me zeer dat hij doet alsof ik me aanstel en ik oprecht pijn heb. Hij kan soms ook gewoon doen alsof hij nooit wat mag en altijd maar thuis zit, maar kan zich niet verplaatsen in mij ik zit door omstandigheden al 4 jaar thuis. Straks wordt het idd al een opgave om de deur uit te gaan en dan niet zo zeer met onze kleine meid maar wel door de grootste schat van een hond. En daarom zeg ik ook gun hem echt wel een gezellige avond maar de timing en situatie is gewoon klote zeker omdat ik me zo voel

Bedankt allemaal voor de lieve reacties. Ik ben even afwezig geweest omdat ik een hoop te regelen had voor de uitvaart van mijn oma. Alles telefonisch of videobellend gedaan, om niemand anders aan te steken. Volgende week dinsdag nemen we afscheid, op de dag dat ze anders 91 was geworden, dus ze heeft een mooie leeftijd bereikt! Gelukkig ben ik inmiddels ook vrijwel genezen van de corona en is onze kleine meid lekker blijven bewegen, dus ik ga er vanuit dat zij er niet al teveel last van heeft gehad. Ik heb gelukkig maar een halve dag koorts gehad en dat met paracetamol goed kunnen onderdrukken. Ik heb volgende week weer een afspraak bij de verloskundige en dan gaan ze me even extra goed checken, zei ze al aan de telefoon (bedankt voor de tip Poogie!). @Bambiee: wat vervelend om te lezen dat het bij jou niet lekker gaat. Ik kan me goed voorstellen dat je je inmiddels aardig opgesoten moet voelen thuis. Ook de situatie met de hond lijkt me erg lastig voor je en ik snap heel goed dat dat je veel stress bezorgt. Ik durf het bijna niet te zeggen, want als mede-dierenvriend zou ik het zelf ook niet zomaar kunnen, maar misschien is de tijd gekomen om je af te vragen of het nog wel haabaar is om de hond bij jullie te houden… Ik kan me herinneren dat je de vorige keer ook over de hond begon en aa ik je verhaa van nu lees, lijkt het me inmiddels een redelijk onhoudbare situatie voor je. Natuurlijk doe je een dier niet zomaar weg, maar je moet er zelf niet aan onderdoor gaan. Daar heeft je hond niks aan, jij niet, je man niet en je kindje al helemaal niet!

Het gaat al beter dan de vorige keer, maar nu ik steeds verder in mijn zwangerschap kom veranderd zijn gedrag ook weer wat, wat ook logische is natuurlijk. Het is gewoon nu ook de combinatie van eenzaam voelen, maar ook niet begrepen voelen door mijn man. Toen ik vandaag huilend zei dat ik pijn heb doordat ze dwars ligt (en ook groter wordt en minder ruimte heeft) en constant op dezelfde plek schopt kreeg ik “ja je wou toch zwanger zijn of niet soms” nou je raad het al nog meer huilen. Ik merk gewoon dat het allemaal zwaarder wordt nu..& dat de hond uitlaten me ook zwaarder valt zeker nu ik een keer extra 2x 3 trappen moet lopen. En door vervelende omstandigheden durf ik ‘s avonds niet meer buiten te lopen, maar ik zal toch moeten. Daarom zei ik ook als ik niet zwanger was geweest had ik er ook heel anders tegen aan gekeken. Had alleen van mijn man iets meer begrip en sympathie verwacht zeker nu met 8 maanden zwangerschap en meer pijntjes en klachten (en dat is misschien hoe ik denk maar als het andersom was geweest, had ik gezegd rond 21:30-22:00 uur ik ga naar huis zodat me man/vrouw haar rust kan pakken en haar kan ontlasten, maar dat ben ik en zo werkt mijn hoofd en hart). Mijn beestje weg doen kan ik niet, ik heb al een keer 4 beestjes achter moeten laten bij mijn ex man & dat heeft me veel zeer en verdriet gedaan, dat kan ik niet nog een keer. Ps. fijn dat je weer wat opgeknapt bent, je oma gaat een mooie uitvaart krijgen. 🌺

Een andere beetje random vraag.. hebben jullie nog (regelmatig) seks? Merk dat het hier zoooveel minder is, dat ik minder zin heb😅

Hier ook veel minder, misschien 1x in de maand of zelfs 2 maanden. Ik ben blij als ik lig & gelukkig vind mijn man het niet erg