Papa’s kindje

Het klinkt misschien heel cliché, maar ook dit is waarschijnlijk een fase! Mijn oudste heeft dit ook heel erg gehad toen hij 1 jaar oud was. Heel erg kleven aan papa en als ik hem pakte ging hij huilen. Nu inmiddels is hij 3 jaar en is het juist weer andersom en kleeft hij heel erg aan mij 🤷‍♀️ Weet dat je zeker niks fout doet!! Dit is de tijdelijke voorkeur van het kindje😊

Dit is juist een teken dat je het super goed doet. Vervelend dat je je zo onzeker voelt erdoor. Je dochter voelt zich veilig bij je en weet dat je er altijd voor haar bent. Volgens mij is dat wat er daadwerkelijk achter zit.

Ik heb precies hetzelfde met mijn dochter. Zodra papa thuis is ben ik helemaal niks meer en kijkt ze niet meer naar me om. Ze wil alleen nog maar met papa spelen en hangt alleen maar aan zijn benen. Ook is mijn dochter gek op haar oma, zelfs met haar verjaardag toen ze overprikkeld raakte en daardoor moest huilen, kroop ze naar haar oma inplaats van naar mij. Ik kan je helaas geen verklaring geven maar kan je alleen herkenning geven. Ik snap helemaal je gevoelens in het bang zijn dat je wat verkeerd doe, ik heb zelf erg het gevoel dat er iets mis is met de band die ze met mij voelt en dat dat komt doordat ik wat verkeerd doe. Geen idee wat het is maar vervelend is het wel.

Moeilijk he.. maar ergens fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik had gehoopt meer reacties te krijgen, maar gelukkig heb jij willen reageren, bedankt!

Mijn dochter doet nog steeds hetzelfde na 3 jaar hoor😅 papa voor en papa na. Ik lijk soms wel een buitenstaander haha. Maar pas was ik 5 dagen voor werk weg en toen heeft ze heel veel naar mij gevraagd dus misschien is ze er gewoon aan gewend dat ik er altijd voor haar ben? Ik probeer er niet te veel in te lezen en waardeer vooral dat ze zo een bijzondere band hebben maar ik snap je onzekerheid absoluut!

Heel herkenbaar! Mijn zoontje is ook echt helemaal gericht op papa. Als papa weg is dan is het goed, zodra hij papa’s stem hoort of hem ziet dan ben ik niet goed genoeg meer 😅 Ik denk dat het gewoon een fase is!

Twijfel niet aan jezelf ❤️ Meisjes zijn vaak papa’s kindjes. Onze dochter had dit ook en nu merk ik dat ze steeds meer naar mij trekt juist. Je kindje doet dit ook niet expres en je bent zeker geen slechte mama. Vat het niet persoonlijk op. 🤗

Dit. En ik vind het heerlijk dat ons zoontje, voor wie de zorg ivm borstvoeding en flesweigering voornamelijk bij mij lag, nu zo ontzegd gek is op papa. Leg je er helemaal bij neer. Als ons zoontje naar papa wil, ga lekker naar papa. Wil hij dan niet naar mij? Blijf lekker bij papa. En juist door er geen enkel punt van te maken, trekt het alweer wat bij een wel hij af en toe ook van papa naar mij. Met onze dochter hebben we papa fases en mama fases. Zij is nu 3. En eigenijk is het ook vaak zo dat ze de ouder willen die het minst beschikbaar is. Maar twijfel niet aan jezelf. 🤗

Hier ook het geval! Het gaat helemaal goed (speelt zelf, knuffelt met me, etc.) zolang ik alleen ben met hem maar als zijn vader de kamer binnenkomt… Hij kruipt direct naar zijn vader toe en laat hem niet meer los. Zodra ik hem toch overneem komt er hard gehuil. Als zijn vader de kamer uitgaat, gaat hij er jammerend achteraan. Als ik de kamer uitga kijkt hij niet op… Ik heb fases van onzekerheid erover maar probeer vooral naar de momenten te kijken die goed voelen (en dat zijn er ook veel!). Ik voel ook ongemakkelijkheid wanneer het gebeurt waarbij anderen aanwezig zijn. Wat zullen ze dan van mij denken als moeder…? Maar tegelijkertijd probeer ik het zo veel mogelijk los te laten en in de behoeftes van onze kleine mee te gaan.

Iedereen die kinderen heeft, denkt hier dus niks van! 🤗 Net zoals jij wanneer je nu zoiets ziet, daar dus niks meer van zou denken.

Andere mensen denken hier echt niks van hoor. Net wat Jurst zegt. Kinderen hebben vaak fases waarin of papa, of mama helemaal geweldig is en de andere ouder wellicht wat minder. Dus het hoeft ook zeker niet altijd een papa’s kindje te zijn! En vaak zien die mensen een momentopname en staan er dus echt niet zo bij stil.