Twijfel over ruggenprik

Ik heb een positieve ervaring zonder een ruggenprik; voor de laatste paar centimeters ontsluiting heb ik lachgas gevraagd aan de verloskundige en dat werkte prima om de scherpe randjes eraf te krijgen. Ik denk wel dat als je nu al bang bent dat je het niet zonder gaat lukken het dan ook zo gaat zijn. Het is echt wel een groot deel mindset en instelling. Maar ook met ruggenprik is natuurlijk prima om te bevallen

De eerste ben ik ook bevallen zonder een ruggenprik en dat is mij heel goed bevallen, voor mij was een warme douche een hele fijne en prettige manier om de weeen op te kunnen vangen. Daarnaast het in beweging blijven zorgde ervoor dat de bevalling heel vlot verliep binnen 5 uur had ik de kleine in mijn arme van begin tot eind! Daarom nu ook van plan om het zonder te doen! Vertrouw op je eigen lijf en wat je kunt, en wil je wel die pijnstilling is dat ook helemaal okay! Doe wat jij fijn vind op dat moment

Bij mijn eerste heb ik het zonder pijn medicatie gedaan. Ik vond de bevalling eigenlijk heel erg meevallen de laatste 3 weeen waren heftig en toen mocht ik al persen. Nu dit keer word ik ingeleid met 34 weken dus mijn voorkeur gaat zoiezo uit naar geen pijn bestrijding omdat ik de baby daar niet ook nog mee wil opzadelen maar als het echt niet gaat ga ik mezelf ook niet ontnemen om wel de hulp van pijnbestrijding te nemen maar ik zou zelf een ruggenprik wel als laatste optie nemen. Morfine is voor mij zoiezo afgeschreven dat wil ik echt niet. Maar je kan de keus ook open laten en op dat moment aankijken hoe het loopt

Was de lachgas dan in het ziekenhuis of hoe gaat dat?

In het bevalcentrum was dit. Je krijgt een (super oncharmant) masker op en moet op bed liggen. Zodra je kunt persen gaat het lachgas uit en voel je alles weer. Werkte voor mij perfect om weer even op adem te komen na een natuurlijke weeenstorm van meerdere uren

Ik ben 2x (thuis) bevallen zonder pijnstilling. De eerste keer was het plan wel naar het ziekenhuis te gaan (en ik had toen ook graag een ruggenprik gewild) maar de ontsluiting verliep ineens te snel. Er was dus geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan. Bij de 2e bewust gekozen om thuis te blijven. Ik vond het prima te doen. Alleen het laatste uurtje (voor het persen) was pittig. Maar kans is groot dat je in het ziekenhuis als je op 8 a 9 cm zit ze toch al geen prik meer zetten. Dus ook nu is het plan weer thuis en zonder pijnbestrijding.

Herkenbaar. Al vond ik het persen wel gewoon hel. Maar aan de andere kant; ik zie er nu gewoon tegenop om naar het ziekenhuis te moeten. Je bent gewoon al thuis; je hoeft geen rit naar huis te maken war je bang bent aan alle kanten de auto onder te bloeden je kunt gewoon doen waar je zelf zin in hebt. Dat vind ik wel wat pijn waard🙈

Ik wilde bij de eerste geen ruggenprik, maar ik ging erg in m’n hoofd zitten.. de bevalling vorderde traag, ging naar het ziekenhuis om de vliezen te breken, daar werd ik medisch. Toen heb ik toch voor een ruggenprik gekozen omdat ik niet meer kon. Nou fantastisch. Ik zou dol graag zonder pijnbestrijding willen, maar ik weet nu al dat dat niet gaat lukken. Mijn uitgangspunt is dus weer en ruggenprik. Ik ben mentaal gewoon niet sterk, een watje, bla bla. Haha het is wat het is. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt op dat moment. Als je het niet meer trekt, weet dat de mogelijkheid er is. Als je dan de ruggenprik hebt kan je ontspannen en voorbereiden / uitrusten voor het laatste deel.

Ook ik ben zonder pijnmedicatie bevallen. Mijn ontsluiting ging zo snel dat er geen tijd meer voor zou zijn, maar los daarvan had ik weeën die ik vrij goed kon opvangen. Veel geluk mee gehad. Ik kijk niet vervelend terug op de pijnervaring. Alleen die scherpe randjes er af, dat zou ik nu eventueel wel fijn vinden. Ik neem een geboorteTens mee. Lachgas en morfine staan me niet zo aan door het 'gedoe' er om heen en de vrijheid die je verliest. Persen vond ik echt heel pijnlijk, maar da's van korte duur dus ach ja. Daar denk ik nog even over na.

Ik had een ruggeprik bij de eerste. Achteraf gezien had ik veel te weinig steun vanuit het ziekenhuis. Was medisch en geen 'vaste' verloskundige. Werd een beetje aan mijn lot overgelaten, afentoe kwamen ze bij mij checken hoe het ging, steeds verschillende zorgverleners die in en ukt liepen. Ik kreeg heel erg last van rugweeën en ging ook in mijn hoofd zitten. Toen uiteindelijk maar gekozen voor een ruggeprik omdat ik niet wist wat ik moest doen en erg onzeker werd. Daarop volgde interventie op interventie. Baby was een sterrekijker en het kwijtraken van mijn bewegingsvrijheid hielp dus ook totaal niet daarmee. Lang persen, baby wilde niet draaien.. uiteindelijk gelukt met knip en pomp. heb geen hele nare ervaring gehad, maar achteraf gezien had het gewoon anders gekund. Ik wil graag de tweede zonder ruggeprik/pijnstilling op de wereld zetten. Ik hoop dat het lukt! Heb een kam, tens apparaat en wil graag gebruik maken van douche/warm water. Ik denk dat mindset en goede begeleiding echt van grote invloed zijn.

Dit is dus echt iets wat je in het moment zelf moet bepalen. Ik heb zelf geen pijnstilling gehad en vond de ontsluitingsweeen prima te doen door te letten op mijn ademhaling. Toen ik met 7 cm persweeën en persdrang kreeg heb ik wel geroepen om een ruggenprik maar dat was enkel omdat ik even in paniek raakte van de plotselinge pijnverandering. Zelf heb ik 3 uur persweeën en persdrang gehad en dat was voor mijn gevoel wel echt te lang om goed op terug te kunnen kijken. Persweeën zijn het pijnlijkste van de hele bevalling vond ik. 100000 keer erger dan de ontsluitingsweeen. Normaal gesproken duren die niet zo lang, dus denk als ik nu weer ga bevallen, dat ik die ook als prima ervaar. Ik wil weer zonder pijnstilling bevallen ☺️

Je kunt wel van tevoren een voorkeur hebben maar ik denk echt dat je het in het moment zelf moet beslissen. Een bevalling kan zo anders lopen dan misschien verwacht. Ik ben 2x zonder pijnmedicatie bevallen, niet perse omdat ik niks wilde maar vooral omdat op de momenten dat het écht pijn ging doen, de ontsluiting al te ver gevorderd was voor pijn medicatie. Mijn bevallingen gingen dus redelijk snel dus ik had niks meer te willen 🫡 achteraf prima. Ik denk dat alles goed is, elke bevalling is anders. En natuurlijk is het spannend maar het is ook een fantastisch bijzonder belevenis. Ik moet over een paar weken voor de 3e keer bevallen en het is toch weer spannend! Heel normaal denk ik dus dat je dat zo voel.

Ik denk idd dat je moet kijken hoe het loopt. Als je een hele lange bevalling hebt waarbij ontsluiting niet vordert dan denk ik op een gegeven moment wel dat ruggenprik zeer wenselijk is om vol te kunnen houden. Als je al 12u bezig bent met gevoel van ik kan niet meer en er nog helemaal geen einde in zicht is. Zelf bij m'n eerste vond ik het pas echt naar worden vanaf 7cm ontsluiting en daarvoor goed te doen zolang ik maar niet stil hoefde te liggen/zitten. En was het alleen de laatste 2 a 3 uurtjes ofzo écht afzien maar ging ik geen ruggenprik meer vragen voor alleen dat stukje.

Ik zei bij de eerste, dat ik absoluut geen ruggenprik wilde. No matter what. Uiteindelijk in een weeenstorm beland en het toch gedaan. Op het moment dat het zo ver is, dan weet je wel wat je wilt.

Dit is mijn eerste kindje en ik kies er voor om thuis te bevallen. Dus sowieso geen pijnstilling. Ik vertrouw m'n eigen lichaam en als het echt nodig is dan maar naar het ziekenhuis. Mijn vk zegt dat in de meeste gevallen bij een thuis bevalling het moment dat je het niet meer trekt eigenlijk het moment is dat je in principe al bijna zo ver bent en je het tot de tijd van de uitdrijvijg nog wel aan kan dus hier vertrouw ik Dan ook op. Ik wil ook graag alles meemaken en weten hoe het is om helemaal natuurlijk te bevallen.

Ik wilde bij de eerste geen ruggenprik, maar het was op een gegeven moment niet meer te doen dat ik er toch maar om gevraagd heb.. hij is alleen drie keer mislukt.. en daardoor twijfel ik om het dit keer nog een keer te doen.. ik ga nu voor een badbevalling. Schijnt ook goed te zijn, en hopelijk is het dan zonder ruggenprik te doen🤞🏽

Ik heb een positieve eerste bevalling gehad! Thuis, in ons eigen bad met alleen mijn eigen natuurlijke pijnstilling genaamd endorfine. Weten hoe mijn hormonen op elkaar konden werken tijdens de bevalling en welke averechts werkte en het weten hoe een bevalling überhaupt werkt en het vertrouwen hebben in mezelf en mijn lichaam, maakte dat ik dit denk ik ook kon. Ik heb de hele bevalling heel bewust mee gemaakt en volgde mijn lijf met het volste vertrouwen. Dit zorgde ook voor rust en ontspanning, wat weer bevorderend werkte voor de bevalling en het dealen met de pijn. Ik snap je wel een beetje. Ik ben nu zwanger van mijn 2e en juist door mijn eerste zo positieve bevalling vind ik de 2e spannender. Hoe groot is de kans dat die ook zo goed gaat lopen. Bij de eerste ging ik er open en nieuwsgierig in. Hoe gaat het ook daadwerkelijk zijn. Hoe reageert mijn lijf op dat moment? Ik ging get vooral ervaren. Nu heb ik al een ervaring en gaat mijn lijf misschien we dingen eerder herkennen en ga ik er misschien minder open in komen en onbewust verwachtingen hebben? Ik ga deze bevalling ook weer afwachten. Deze zwangerschap is totaal anders. De bevalling zou dat ook zijn. Maar het is niet te voorspellen. Wel of geen ruggenprik? Mijn voorkeur gaat er niet naar. Ik ben misschien wel banger daarvoor dan voor de pijn. Maar ik geloof dat ik het definitieve antwoord toch pas echt op het moment zelf kan geven.. je kan je als het is begonnen altijd nog bedenken. Bang zijn voor de pijn is wat mij betreft niet nodig. Tuurlijk doet het pijn, maar je lijf is in staat hormonen aan te maken die pijnstillend werken. Je wilskracht is ook tot veel in staat. Je lijf is gemaakt om het alleen te kunnen. Hierop kun je sowieso vertrouwen. De omstandigheden kun je deels "controleren" om de bevalling en natuurlijke pijnstilling te bevorderen. Maar op de omstandigheden kun je niet vertrouwen. Je kunt ze niet controleren of voorspellen. Daar zou ik je dan ook niet teveel op vastbijten. Waarom wil je nu "al" weten of je wel of niet voor een ruggenprik wil gaan trouwens?

Ja precies, kijk maar hoe het loopt. Je weet niet hoe het zal gaan. Je uitgangspunt is mooi maar bestraf jezelf niet als het niet zonder lukt.

Je hebt tegenwoordig ook een walking epidural trouwens in sommige ziekenhuizen; wie weet is dat ook nog een optie

Heel normaal denk ik dat je het spannend of eng vind, die spanning blijft denk ik voor iedere geboorte wel aanwezig. Als je het echt heel spannend vind zou een cursus (als je die nog niet gedaan hebt) je misschien ook nog kunnen helpen met meer vertrouwen richting de bevalling te gaan. Ik zelf vond het héél spannend, maar wilde toch het liefst zonder pijnbestrijding (en thuis) bevallen. Goed voorbereid door veel (positieve) verhalen te lezen en hypnobirthing. De bevalling ging heel soepel en ik kan oprecht zeggen dat ik het heel goed te doen vond, hooguit ongemakkelijk op sommige momenten. Dus hier absoluut een hele positieve ervaring zonder pijnbestrijding!