Zwanger van de tweede, kletsgroepje?

Heel herkenbaar

Ja echt! Over 6 weken mag hij gewoon al komen... Gaat zo vreselijk snel

Hi, wat leuk dat hier een kletsgroepje voor is! Wij verwachten in december ons tweede kindje. Ik ben 10 dagen uitgerekend na de tweede verjaardag van ons zoontje. December wordt voor ons dus een hele drukke maand, haha. Hij is nu dus ruim anderhalf en alsof hij voelt dat er later iets gaat veranderen, wilt hij continu bij mij zijn. Hij is normaal super sociaal en totaal niet eenkennig, maar nu… alles is mama mama mama. Ik til hem dus ook vrij veel (15 kg) en daar krijg ik steeds meer last van. Meer mama’s?

Heel herkenbaar. Papa z'n ochtend maar papa wordt compleet genegeerd en peuter staat bij mijn bed. Mama tui af! Gelukkig zijn ze nu naar beneden, heb ik nog even rust.

Dat dus.... met mijn 1e zwangerschap was ik er zo bewust mee bezig. Zoveel voorbereid. Nu heb ik soms zoiets van: ohhhjaaa dat ook nog regelen. Je bent zo druk met de 1e bezig.

Hoi mama's , Hoe gaan jullie je kindje een beetje introduceren aan de nieuwe baby? Sws de voorbereiding er op maar ook de 1e kennismaking. Ik las dus ergens dat je een cadeautje kan geven aan je 1e kind vanuit de baby zeg maar. Of dat het belangrijk is de baby niet vast te houden tijdens de eerste kennismaking maar even in het bedje,wiegje te leggen. Ben wel benieuwd hoe jullie hier over denken/voorbereiden.

Hi allemaal, Ik zoek wat erkenning denk ik 😅 ik ben nu ruim 28 weken en ik vind het zo zwaar op dit moment. Mijn zoontje van bijna 3 is nu ook nog eens ziekjes, dus is het extra hard werken. Ik stortte net even helemaal in. Ik ben zo ontzettend moe en ik mis gewoon momenten dat ik kan slapen. Als mijn zoontje even op bed lig moet ook het huishouden gedaan worden. Wat is mama zijn en tegelijkertijd zwanger zijn hard werken zeg 😴 hoe komen jullie de dag door? M’n zoontje is echt een mama’s kindje en dat vind ik heerlijk, maar soms merk ik dat ik echt even alleen wil zijn ☹️

*herkenning

Jaa precies ! Het is mega zwaar, ik laat het huishouden maar gaan soms hoor .. Duik liever ff het bed in als mijn dochter na de peuterspeelzaal is. Anders ben ik chagrijnig en niks meer waard vanaf einde van de middag .

Ik zit hier heel erg mee, omdat onze baby de eerste tijd op de NICU moet verblijven waar ons zoontje van 2,5 niet mag komen. Ik twijfel nog om hem na mijn bevalling wel naar het ziekenhuis bij mij te laten komen en dan een cadeau te geven en foto’s te laten zien, maar ik ben heel benieuwd hoe het straks moet. We kunnen hem maar tot zover betrekken, omdat hij zijn broertje de eerste tijd helemaal niet kan zien. Ik weet nog niet precies wat het beste voor hem is om te doen

Soms word ik zo emo door die hormonen en voel ik me onwijs schuldig tegenover mn zoontje.. net alsof ik hem vervang als de kleine meid er is. Dit is natuurlijk niet zo maar m'n hoofd wil me dat wel wijsmaken 😅 Iemand die dat ook heeft?

Niet met schuldig voelen, maar wel dat ik echt verschrikkelijk emotioneel word. Echt drama. Kan de hele dag wel janken. Laatst ook een verdrietige scène in Outlander gezien. Je kon me oprapen. Man moest eerder thuis komen van zijn leuke avond, want ik kon alleen nog maar huilen en me kut voelen 😭🫣

Ik heb dat ook met momenten, hij is nog zo klein en krijgt nu vol de aandacht en geniet er heel erg van. Straks is hij niet alleen meer het middelpunt. Het lijkt me moeilijk om de aandacht te verdelen. Hopelijk gaat hij gek zijn met zijn zusje en gaat het op die manier niet voelen alsof dat hij minder aandacht krijgt. Hij is wel gek op andere kindjes dus ik hoop ook op zijn zusje. Die hormonen ook, ik zeg steeds dat ik er weinig last van heb en dat is grotendeels ook, maar zat in tranen omdat ik niet met mijn eigen auto naar het werk kan🤣 gelukkig kunnen mijn man en ik er dan samen om lachen.

Bij onze eerste heb ik (niet voorbereid) gekozen voor een ruggenprik ivm rug-/ beenweeen. Ik twijfel nu of ik het eerst zelf ga proberen of dat ik gelijk voor de ruggenprik ga. Bij de eerste kreeg ik koorts en dus antibiotica tijdens de bevalling. Dat wil ik onze tweede liever niet aan doen.. weten jullie al of jullie pijnbestrijding nemen?

Ik kon geen pijnbestrijding meer krijgen had al te veel ontsluiting. Dus denk dat ik het nu ook weer zonder ga doen. Maar moet zeggen dat ik bij de eerste met 32+5 ben bevallen dus dat scheelt ook nog.

Ik sta er denk ik vrij nuchter in. Ik denk dat het sowieso niet liefde op het eerste gezicht is voor onze oudste. Ze zal sowieso moeten wennen. Dus ik denk niet dat we iets ‘speciaals’ doe, maar kijk hoe het loopt / gaat.

Bij de eerste heb ik bewust zonder pijnbestrijding gedaan. Rond 7cm kreeg ik persweeën en persdrang en toen wel even een ruggenprik overwogen, maar uiteindelijk toch niet gedaan omdat ik mijn eigen vk wilde houden. 3 uur later was dochter er, dat was echt een hels stuk. Ik wil nu weer zonder pijnbestrijding en weer in bad. Heb dat echt als goddelijk ervaren. Was helemaal zen tussen de weeën door en die momenten leken wel een halfuur te duren, ipv de werkelijke 30 seconden haha. Ik had de hele bevalling rug en buik weeën en verwacht dat dus nu de tweede keer weer. Wat ik wel moeilijk vond was de overgang tussen de ontsluitingsweeen en persweeën . Dat was de vorige keer dus het moment dat ik nadacht over een ruggenprik omdat ik even in paniek raakte. Maar schijnbaar is dat (paniek) een heel natuurlijke reactie tijdens die overgang. Knopje ging snel om in mijn hoofd en toen heb ik het ook vol kunnen houden tot dochter geboren was. Ik wil geen medicatie het liefst omdat ik angstig ben aangelegd en het idee dat ik mijn onderlichaam niet voel mij heel eng lijkt. Ook kan het zijn dat een morfinepompje een verkeerde reactie geeft met de medicijnen die ik slik waardoor ik nog angstiger kan worden.

Ik krijg waarschijnlijk een keizersnede. Teveel meegemaakt vorige keer. Ook koorts gehad etc. Wat niet had hele bingo kaart vol 😉 Dus krijg dus sowieso een ruggenprik we hebben binnenkort allerlei gesprekken hoe of wat

Ik heb deze week mijn bevalgesprek in het ziekenhuis, ben dan 31 week en ik zit hier ook over na te denken. Vorige keer heb ik een geplande keizersnede gehad en wil het nu natuurlijk proberen. Ik vond het destijds heel ongemakkelijk dat ik niks voelde en voor mijn gevoel als een slappe pop op bed lag. Maar heb dus ook nog niet eerder echt weeen gevoeld dus denk dat ik t.z.t. de keuze pas echt goed kan maken.. meer hier die kiezen voor VBAC?

Ik herken dit ontzettend. Kan je man niet helpen? Of kan je niet 1x in de week even je kleintje naar opa of oma brengen? Of naar de opvang? Ook heb ik zelf de regel dat als de kleine slaapt, dat ik dan ook slaap. En als ie wakker is dan doen we samen schoonmaken, vind ie onwijs leuk 🙂