Zwanger van de tweede, kletsgroepje?

Wat fijn! Die uurtjes “vrij” (zonder kindje) zijn soms echt hard nodig. Ik merk dat ik daar ook heel veel behoefte aan heb. Ze gaat vanaf volgende week een extra dagdeel naar de opvang, hopelijk geeft dat wat lucht! Bedankt ook voor jullie andere reacties! Ons netwerk is hier helaas nog niet zo groot dus veel uitbesteden kunnen we niet, maar misschien dat we toch ergens wat mogelijkheden kunnen vinden dat mijn man wat vaker met haar op pad gaat. En accepteren dat dit het voor nu even is, dat vind ik héél lastig. Het idee dat er nog zoveel klusjes liggen…lastig 😅

Nou applaus voor mij! Ik heb al 2 wasjes op rij de wasmand direct in de kast weggewerkt nadat het van de waslijn af kwam!!!

Zijn jullie er ook zoveel minder mee bezig als met de eerste? Ik heb bij mij eerste iedere week een buik foto gemaakt en nu maar een paar. Voel me er ook wel beetje schuldig over. Heb eigenlijk 1 plek in huis waar het echt handig is en die stond tijden volgebouwd met dozen.. Ben gewoon zo druk, ons mannetje is een lichte slaper dus ik denk er niet aan om het dan te doen, dat plekje is dicht bij zijn slaapkamer... vandaag dan toch maar echt weer een gaan maken dan heb ik er toch weer eentje meer😅

Heel herkenbaar. Ben ook veel minder bezig met de inrichting van de babykamer en met de kleertjes enzo

Ohja dat ook, maar bij ons gaat de eerste naar een ander kamertje, maar dat is nog niet klaar, daar wel enige haast mee nu dat hij wel gewend is voor zijn zusje komt.. Bij jullie wel een nieuw kamertje? Voel je je er ook soms schuldig over? Ik weet dat het geen zin heeft en toch heb ik dat wel af en toe

Wij hebben nog een klein kamertje die klaargemaakt word voor de komst van onze 2de dochter. Ja voel me aan de ene kant wel schuldig ook omdat ik met een aantal dingen gewoon niet kan helpen en zelf pas kan beginnen als de kamer geschilderd is en als de meubels staan. Gisteren is net het schilderwerk klaar en nu nog de elektra op de kamer vervangen voor kindvriendelijk en dan kunnen de meubels in elkaar gezet worden en dan nog schoonmaken en dan inrichten en de aankleding maar heb jij ook veel minder energie dan bij de eerste ?

Hier gaat het ook allemaal wat relaxter. Vooral dat ik minder ‘alles’ koop en zit van: oh dit is voldoende, dit heb ik echt niet nodig enzo. Qua kamer gaat het iets trager ook, we hebben afgelopen weekend behangen, dus moeten nu wachten op m’n vader die komt helpen met de plinten. Deze worden waarschijnlijk volgende week gedaan, daarna kunnen de meubels erin en dan is het precies klaar voor mijn verlof. In mijn verlof heb ik wel een lijstje taken, helemaal omdat ik waarschijnlijk een geplande keizersnede ga krijgen en dus eerder al deze baby krijg. Dus dan ineens schiet het op.

Heel herkenbaar! Ik heb zelfs nog geen enkele buikfoto 🫣 Ook kleertjes heb ik nu gewoon een deel 2dehands gekocht en denk ik van: het zal wel goed zijn zo. Wij moeten nog verhuizen en ben daar momenteel meer mee bezig. 🫣

Zeker herkenbaar het enigszins schuldig voelen dat ik eigenlijk geen buik foto's heb gemaakt deze keer. Maar daarna dacht ik: tsja heb/had ik zelf ooit behoefte aan wekelijkse spiegel foto's van mijn moeder toen ze van mij zwanger was? Het antwoord hier is Nee ;) Het is leuk om 2 foto's te hebben dat m'n moeder zwanger van mij was maar verder is het toch vooral leuk om foto's te hebben waar je zelf als kind op staat.

Dat is ook weer zo😅

Hier juist het tegenovergestelde. Bij onze dochter heb ik alles een beetje over me heen laten komen en juist minder bij dingen stil gestaan. Omdat ik het allemaal niet zo kon plaatsen en misschien toen wat overdreven vond. Merk dat ik nu juist leuk vind om buikfotos te maken en dingen bij te houden. Na te denken over een babyshower enzo. Maar goed qua dingen kopen juist weer minder omdat er veel doorgeschoven wordt of we al hebben. Daarnaast ben ik de laatste dagen ook wel wat emotioneel over de tijd die vliegt en die ik nu nog kan gebruiken om me vol op ons meisje te storten. Dit wordt de laatste sinterklaas waarin ze het enige kleinkind is in de families die helemaal verwend gaat worden. Dus daar probeer ik ook vol van te genieten.

Goedemorgen, Ik heb het idee dat mijn oudste aanvoelt dat ie mij straks moet delen. Het liefst zit hij de hele dag bij me op schoot een boekje te lezen en s nachts wil hij bij ons in bed. Hij kruipt dan helemaal tegen me aan (alsof slapen met een zwangere buik niet moeilijk genoeg is 😂). Meer die dit herkennen? En misschien tips om hem in zn eigen bed te laten slapen?

Hier hetzelfde. Ze is 3 jaar. Als ze vroeg in de avond in bed komt, fan loop ik met haar mee terug. Even alle dieren in haar kamer weg jagen en soms een boekje voorlezen en gerust stellen. Ene keer blijft ze liggen en andere keer komt ze weer rond 2 uur. 😅. Ik gooi er niet te veel druk op omdat ze sommige veranderingen lastig vind. Ook dat haar buggy nu weer een wiegwagen is voor de baby. Verder krijgt mijn buik hele dag kusjes❤️ Straks als de baby er is, dan zien we wel weer en zal ze nog meer begrijpen. Stap voor stap

Ja herkenbaar! Mijn dochter moest de laatste maanden niet echt iets van mij hebben. Nu sinds ik 31 weken ben is het knuffelen en mama hier, mama daar. Schijnt dus dat je ook met 32 weken meer hormonen aanmaakt ofso? En dat merkt je andere kindje. Vond ik wel heel interessant. Die van mij heeft ook een poos gehad dat ze aan het spoken was in de nacht. Steeds maar aandacht geven, troosten en weer laten slapen in haar eigen bed. Anders ben ik bang dat ik haar niet meer terug krijg 😅

Heel herkenbaar. Alles wat ze doen of zegt moet mama helpen en voornamelijk ook het knuffelen.

Heb hier vooral het idee dat ze door heeft dat mama minder energie heeft en niet meer achter haar aan kan rennen… Nee het is ook een onwijze knuffelkont momenteel maar dat is ze sowieso wel. Maar vooral veel de grenzen opzoeken, gister heeft ze mij weer heel hard gebeten terwijl we zaten te knuffelen en te klieren samen, niet eens uit boosheid of iets. Wij hebben voor dochter een twijfelaar vloerbed. Zo kunnen wij bij haar in de kamer gaan liggen en daar slapen mocht het echt niet gaan en anders kan ik gewoon comfortabel bij haar liggen tot ze in slaap is, wilt hier nog wel eens een flinke tijd duren. Ze had erg de koppeling gemaakt als mama er is mag ik bij haar in bed slapen omdat ik de afgelopen tijd niet genoeg energie heb om haar s nachts weer helemaal in slaap te helpen in haar eigen bed. Binnen een week begreep ze dat ze in haar eigen bed moet slapen en ons bed niet voor haar is.

Zo herkenbaar allemaal! Onze tweejarige is ook heel veel aan het knuffelen/heel aanhankelijk en tegelijk ongelooflijk aan het uitproberen wat wel en niet kan (en dus lekker wegrennen want mama rent niet meer zo hard)

Het is mn tweede maar ik ben echt weer totaal "lost" met hoeveel setjes kleding ik nodig heb in de eerste maatjes. Het hangt er natuurlijk vanaf hoe groot ie geboren wordt, hoeveel ie spuugt, of je elke dag wil wassen.. Maar opnieuw lastig dit toch weer!

Ja klopt. Gelukkig kunnen wij het weer herbruiken wat we hebben omdat we weer een meisje krijgen. Heb wel zo iets van er komen nog wel een paar kleertjes bij maar is wel lastig

Herkenbaar. Ik heb het niet zozeer met kleding. Daar heb ik veel te veel van 🤣 Ik zit vooral weer met ‘hoe zat het ook alweer met lakentjes, bedje opmaken etc’ toch weer 3 jaar geleden 😅