Zwanger van de tweede, kletsgroepje?

Dit heb ik ook! En onze dochter is nog geen 14 maanden 😬. Je zou denken dat je er nog wat gevoel bij hebt. Maar neeeee!!!

Een dag met de peuter. Het is nog geen middag en inmiddels al samen speculaas gebakken, getekend, de tuin in gegaan en samen blaadjes geveegd (peuter moet toch buiten komen en wat beweging krijgen), meerdere ‘bommetjes’ op mij wanneer ik even rustig probeerde te zitten. Ook al een paar gil-en-huilbuien verder. En dan moet het nog middag worden 🥴 herkenbaar?

Hier is onze dreumes gelukkig bij de opvang, maar anders wel herkenbaar 😂 vooral die bommetjes op je buik. Kreeg vanochtend toevallig een knuffel en kusje op mijn buik. Dat vond ik dan wel weer schattig haha

Heel erg herkenbaar! Continue druk in de weer. En het lijkt wel alsof de eigen wil alleen maar erger wordt. Volgende maand wordt hij twee, maar de ‘nee’ fase is echt allang bezig. Dan ben ik altijd blij met een goede slaper, want hij doet gelukkig nog een dutje van 13:00 tot 16:00. Voorheen deed ik dan al het huishouden, maar nu lig ik vaak toch even een serie te kijken.

Heel herkenbaar! Wij hebben sinds afgelopen weekend de box en kinderwagen ook naar beneden gebracht en mijn zoon van 3 heeft steeds meer door dat er iets gaat gebeuren. Is heel aanhankelijk naar mij. Ik ben normaal op vrijdag en zaterdag alleen met hem maar gaat nu vrijdagochtend extra naar de opvang omdat ik het anders niet trek qua energie en vermoeidheid. Maar je probeert nog van alles te doen met je peuter maar pff dat is nog best lastig

Hier precies zelfde!

Heel herkenbaar! Alleen zijn de bommetjes hier kopstoten op mijn buik of willen staan op mijn buik 🥲 Dochterlief slaapt al een paar weken bij schoonmoeder op zaterdag, wordt regelmatig extra opgehaald door mijn zusje of vader en buiten komen we de dagen dat mijn partner ook vrij is en ik zeg er maar dat kan ook ze zijn 🥲 Ben iemand die normaal echt alle zorg zelf doet en onze dochter is hiervoor echt 2x wezen logeren. Maar ik trek het anders echt niet…. Heeft vannacht ook de hele nacht lopen spoken 😴😴 Is vandaag op de opvang gelukkig. Heb van 12 tot nu in bed gelegen en geslapen.

Heel herkenbaar, ook die driftbuien. En mevrouw (2,5 jaar) slaapt ook niet overdag, lijkt me heerlijk als ze wel nog slapen😂 Ik vind het echt heel, heel zwaar🥴

Hebben jullie soms ook t gevoel “hoe moet ik die laatste weken overleven”? Ik vind het oprecht zo zwaar met een terror peutertje (sorry) rondlopen die nooit luistert. Een ochtend met haar en ik ben compleet gebroken. Ik heb inmiddels iedere dag mega veel harde buiken, slaap bijna niet en heb heel veel hulp nodig van familie, waar ik me dan ook weer schuldig over voel. Heb het gevoel dat me vriend het ook niet goed begrijpt hoe zwaar het is…

Jaa ik herken dit heel erg. Mijn partner zei gister ook tegen mij dat het voor hem voelt alsof ik echt deze laatste weken uit zit/moet overleven. Voel me ook zo schuldig over hoe weinig tijd ik met mijn dochter wil spenderen. Niet omdat ik haar niet leuk vind/niet van haar hou maar omdat ik er oprecht de kracht niet voor heb omdat ik zoveel pijn heb en zo moe ben. Hielp niet mee dat ze 4 nachten giga over de zeik was en ik per nacht 2 uur geslapen heb Max. Nachtje bij oma geslapen en ze heeft daar gewoon doorgeslapen… Denk dat het een combinatie is van doorkomende kiezen en dat ze gewoon voelt dat er wat gaat veranderen hier. Alles is ook de hele dag mama, hele dag knuffelen, 0 zelf willen spelen en bij anderen gedraagt ze zich echt als een engeltje. Behalve bij haar vader want die mocht haar afgelopen nachten niet eens troosten dan ging ze hem slaan en duwen en weer alleen maar mama roepen. Dus lang verhaal kort. Ik begrijp je volledig ❤️

Heel normaal dat je het als zwaar ervaart! Kan je geen extra opvangdagen o.i.d. inzetten? Ik ben maar 1 dag in de week alleen met de 3 jarige en dat vind ik zekers genoeg. Nog meer dagen alleen zou mij ook heel pittig lijken. Hier gaat ze 3 dagen opvang, 1 dag oma of papa en in weekend gewoon met z'n allen. Op mijn dag alleen probeer ik zoveel mogelijk naar plekken buitenshuis te gaan waar ik kan zitten en zij kan spelen haha zoals van die koffie cafés gericht op kids waar ze kunnen spelen etc.

Heel herkenbaar. Mijn zoon gaat nu een extra dag naar de opvang zodat ik Extra rust heb. Ik heb doordat ik zo moe ben en alles een stuk zwaarder is ook een korter lontje en dat merkt mijn zoon helaas ook. Mijn man gaf dat ook al aan. Een peuterpuber die geen middagdutje meer doet en de laatste dagen erg door heeft dat er iets gaat gebeuren en daardoor ook nog erg aanhankelijk is naar mij. Ik kijk ook echt weer uit naar de tijd dat ik met mijn zoon op de grond kan zitten en weer wat samen kan spelen. Het schuldgevoel herken ik ook, maar mijn man doet zoveel nu in het huishouden en met mijn zoon en die heeft mij nu zo vaak gezegd dat ik mij niet schuldig hoeft te voelen. Ik kan dat steeds meer loslaten. Ik vind het loodzwaar en hoop dat ik snel ga bevallen!

Ja dat heb ik eigenlijk al een tijdje geregeld, ben enkel op de woensdag met haar samen. Die dag vind ik de laatste tijd echt intens. Onze dochter heeft een pittig karakter en vooral de laatste tijd overal driftig om. Ik kan het steeds minder goed handelen en heb daardoor ook een steeds korter lontje… Waardoor het meerdere keren per dag explodeert (zij boos, krijsen, extreme driftbui waarbij ze me slaat, schopt en bijt🥴 alles op de grond gooit en compleet hysterisch is. Uiteindelijk moet ik ook altijd huilen en heb ook wel eens mijn schoonmoeder gebeld om te komen. Vind het echt vreselijk en schaam me eigenlijk dood.. we hebben het hier over een kind van 2 jaar en 9 maanden🥴) Mijn vriend vindt het ook allemaal erg zwaar en “heeft ook tijd voor zichzelf nodig” dus die gaat in de weekenden sochtends sporten en dan nog zonnebanken/ boodschappen oid doen. Normaal was dit echt geen probleem maar merk dat t momenteel steeds lastiger gaat.. Ik zit nogal in een negatieve spiraal merk ik🥴😅

Heel herkenbaar deze verhalen. Mijn zoontje wordt over 2 weken 3 en zit echt in een lastige fase. Hij gaat overal op de grond liggen, alles is nee en ik wil het zelf doen… De dagen zijn echt ontzettend zwaar dat ik net even een mental breakdown had, nadat mijn zoontje besloot vol in een regenplas te gaan liggen, omdat hij boos was dat hij de auto in moest… ik ben nu met verlof en mijn man is 5 dagen in de week aan het werk. Gelukkig wil mijn schoonmoeder nog 1x in de week oppassen, maar mijn eigen moeder niet. Ze wil wel 1 dag in de week even langskomen, zodat ik even een uurtje kan slapen, maar de rest van de week zit ik dus alleen met een peuter die behoorlijk in de peuterpuberteit zit 😭 ik zie het echt even niet meer zitten en ben het zwanger zijn ook helemaal zat, omdat ik mijn zoontje nu gewoon niet aankan. Helaas is peppa big nu mijn grootste vriend geworden en staat ik nu elke dag wel 1 tot 2 uurtjes aan 😢 ik voel me een slechte mama, ook omdat ik net zo hard moest huilen waar m’n zoontje bij was 😣 gelukkig is dit de laatste keer zwanger zijn, een derde keer had ik echt niet aangekund…

Heel herkenbaar! Vooral het niet meer aankunnen van de oudste met driftbuien en er zelf compleet van de leg van raken. Gelukkig gaat ze 2,5e dag naar de opvang en af en toe naar familie, maar de dagen dat ik alleen met haar ben vind ik pittig. Ik durf (en kan) haar niet meer mee op pad nemen omdat ik haar niet meer kan tillen en als ze een bui heeft ik haar met geen mogelijkheid meer mee krijg. Luisteren ho maar natuurlijk. En tegelijkertijd vind ik het sneu dat ik zo weinig met haar doe. En naar de baby toe voel ik me schuldig omdat ik wil genieten van het zwanger zijn en me daarop wil richten, maar dat nu gewoon echt niet gaat omdat ik in standje overleven sta. Nog maar een paar weken..

Hebben jullie nu ook veel meer last van vermoeidheid? Ik fietste letterlijk door mijn eerste zwangerschap heen tot het eind. Nu heb ik het echt wel zwaarder, vooral omdat het gewoon veel is met een kindje dat nog veel wordt opgetild, alle aandacht nodig heeft, het echt nog niet snapt etc. En hoe gek het ook klinkt, maar mijn man snapt het gewoon echt niet. Hij is een schat en doet heel veel voor mij. Maar doordat ik zó goed ging met de eerste zwangerschap, snapt hij gewoon niet dat ik nu wel middagdutjes NODIG heb, dat ik heel veel last heb van mijn rug en harde buiken, dat ik nu veel meer emotioneel ben en dat onze peuter trouwens veel aanhankelijker is bij mij (hij voelt natuurlijk wel dat er iets gaande is). Zijn er meer die iets soortgelijks ervaren?

Heel herkenbaar allemaal. Het valt me echt zwaar op het moment dat ik alleen met de kleine meid ben gelukkig luisterend ze in de meeste gevallen wel maar het er achteraan rennen dat valt me zo zwaar.

Dit is zo herkenbaar! Ik voel me ook zo schuldig naar mn dochter. Ze maakt me echt vaak emotioneel mee momenteel, en ik kan idd geen leuke uitjes meer alleen met haar doen om dezelfde reden. Ze vertikt het vaak de auto in te gaan bijv en/of krijgt een driftbui op straat. En ook schuldig naar de baby omdat ik me zo slecht voel mentaal🥲

Die vermoeidheid herken ik ook, heel vervelend. Normaal maak ik het hele huis schoon in een ochtendje, nu red ik het net om de vaatwasser uit te ruimen in een half uur.. en dan moet ik weer uitrusten. Super frustrerend!

Pff zo herkenbaar!! Ik durf niet meer naar buiten met mijn zoontje en al helemaal niet ‘even boodschappen doen’ Hij rent zo maar weg en of hij luistert niet en doet waar hij zelf zin in heeft.. vreselijk! Daarbij heb ik veel lichamelijke klachten (pijnlijke voeten) dus kan toch echt niks dan alleen liggen en beetje zitten😅 Godzijdank hebben we de tv in huis en de ipad haha