Zwanger van de tweede, kletsgroepje?

Met de tweede dalen ze ook juist vaker later in. Bij mijn eerste trouwens pas na het vliezen breken met 41 weken😅. en nu geen idee eigenlijk

Ik ben afgelopen dinsdag bevallen van de tweede. De kraamweek ervaar ik tot nu toe heeeel anders dan bij de eerste, toen zaten we met zn drietjes in onze bubbel. Nu is mijn man vooral met de oudste bezig (1 jaar) en ik met de baby. Dat is wel heel erg wennen (ook omdat ik thuisblijfmoeder ben en er altijd de hele dag voor mn dochter was) maar ik kijk ernaar uit om straks lekker in een nieuw ritme te komen en meer met ons 4tjes te zijn.

Herkenbaar! Dochter zit ook in extreme peuter puberteit. Maar de hele dag thuis met haar…. Dan wordt ze echt zo vervelend 🙈 heeft jouw zoontje dat niet? Wat spannend zeg dat je vorige x al met 37 weken ben bevallen. Heb je al voortekenen?

Ik ben zaterdag 37 weken en sinds 2 weken terug is ze goed vast ingedaald. Merk dat echt enorm, heb enorme steken van onder als ze veel beweegt. Haar hoofdje die beweegt tegen me botten ofzo.. echt wat een naar gevoel🙈 Maar daarentegen wel meer lucht gekregen, kan weer meer eten en de maagzuur is iets minder! 🙏🏻

Gefeliciteerd! Ik ben ook heel benieuwd naar de kraamweek nu we al een kindje hebben.

Ja ik was dit dus ook niet zo "gewend". Ik heb ook de instructie om direct plat te liggen en te bellen als mn vliezen breken, omdat er een kans is dat de navelstreng anders klem kan komen te zitten ofzo. Dat spookt wel een beetje door mn hoofd, ook al zijn bij mn eerste de vliezen pas tijdens de bevalling gebroken.

Hi allemaal, Ik weet niet zo goed wat ik nu precies wil bereiken met dit bericht, wellicht herkenning? Ik zie het even allemaal niet meer zitten en ik kan het allemaal even niet meer aan. Ik ben nu 36+3 weken zwanger, en mijn zoontje zit in zijn moeilijkste fase ooit. Ik had besloten om niet meer naar de winkel te gaan, maar moest nog een aantal spullen hebben voor zijn verjaardag morgen. Ik heb er anderhalf uur over gedaan om 3 dingen te halen. Mijn zoontje gaat overal op de grond liggen en krijsen dat ik weg moet gaan en dat hij wil blijven liggen. Dit zonder enige aanleiding, het begint direct zodra we het winkelcentrum inlopen. Ik kreeg hem daarna niet weg bij de kerstboom die er staat, nadat we wel 10 min hebben staan kijken. Ik kan niet meer lang staan, omdat ik vreselijk duizelig en flauw wordt. Vervolgens loopt hij tot 3x toe weg en ben ik in paniek naar hem aan het zoeken. Ik kan niet meer zo snel lopen met die dikke buik, en tot 3x toe stonden er mensen bij hem om te vragen waar zijn mama was. Thuis is het net zo’n drama, echt alles is nee, hij slaat me, of rent voor me weg in huis. Het doet me zoveel pijn, omdat mijn zoontje en ik echt 2 handen op 1 buik waren. Voor het eerst in 3 jaar tijd ben ik net volledig geflipt en hier heb ik zoveel spijt van. Ik heb tegen hem geschreeuwd in z’n gezicht en gezegd wat een rotkind hij is. Ik raakte helemaal de kluts kwijt en werd vervolgens zo overstuur dat hij uit ongemak keihard moest lachen, dat arme kind 😢😢 ik heb er zoveel spijt van. Dit had nooit mogen gebeuren. Ik heb gigantisch veel pijn, doordat ik hem telkens mee moet sjouwen en sleuren omdat hij niks wil. Ik denk dat het voor hem nu ook allemaal niet leuk is; ik kan niet echt meer met hem spelen, hij wordt morgen 3, Sinterklaas is dan ook nog eens in het land, hij krijgt met een paar weekjes een zusje en heeft sinds een paar weken een nieuwe kamer. Voor de zwangerschap deden we alles samen, gingen we vaak leuke dingen doen en had ik genoeg energie om hem alle tijd van de wereld te geven. Ik voel me zo ontzettend schuldig en ik kan niet anders dan alleen maar huilen 😢 Ergens hoop ik dat de bevalling snel nadert, maar anderzijds wil nog zo genieten van het feit dat ik zwanger ben. Ik kan niet eens genieten van mijn zwangerschap en ook dat valt me zwaar. Bedankt voor het lezen in ieder geval en sorry voor het ellenlange verhaal 😢

Heel, héél herkenbaar! Probeer het jezelf niet kwalijk te nemen, je doet je best en het is gewoon heel zwaar. Een peuter die niet meewerkt is sowieso al lastig, laat staan hoogzwanger! Afgelopen week ben ik ook uit m’n slof geschoten tegen m’n dochtertje. Ze heeft momenteel vreselijke driftbuien en krijst alles bij elkaar. Vooral als ze moet slapen, dus vaak is het pas 21.00 uur voor ze een keer ligt. Ik heb er wakker van gelegen, want ik voel me zó schuldig. Normaal ik de meest geduldige moeder ever, maar ik trek het nu niet. Achteraf heb ik m’n excuses aangeboden, uitgelegd dat mama dat niet had mogen doen en waar het door komt. Maar het blijft natuurlijk super sneu, het arme kind snapt er niks van en doet ook niks verkeerd. Ik kan alleen maar zeggen: je bent niet de enige. Het is gewoon zwaar, dus wees een beetje lief voor jezelf. Het zijn de laatste loodjes!

Wat naar meneer Takkie! Is er iemand die bij kan springen om op te passen, zodat jij even wat tijd voor jezelf kunt nemen?

Mijn man werkt 5 dagen in de week en is helaas vandaag ook aan het werk. Mijn moeder heb ik vanmorgen huilend opgebeld, maar die wilde helaas niet komen. En de rest zegt alleen maar “oh, wat vervelend voor je.” Mijn man heeft gekeken of het lukt om eerder naar huis te komen, maar dat lukt hem vandaag helaas niet. Ik lig nu al even in bed. Helaas wil mijn zoontje niet slapen en is in zijn bed liedjes aan het zingen en over peppa big aan het praten 🥲 het lukt me hierdoor niet om te slapen, maar rust nu wel wat uit. Peppa big is op dit moment mijn reddende engel, want spelen lukt mijn zoontje ook niet.

Geen sorry!!! Goed dat je je even uit bij ons. Ik had ook nooit verwacht dat het zo zwaar zou zijn🥴 Het is helaas voor mij echt heel herkenbaar, het gaat precies zo hier 😣 Dochter is 2 jaar + 9 maanden en is nog nooit zo dwars geweest. Ik vraag me soms zelfs af wat er mis is met haar🥴 Ze bijt en slaat me als ze boos is (en dat is héél vaak momenteel), wordt vroeg wakker (of snachts) en dus de hele dag moe en ik kan eigenlijk gewoon geen dag meer alleen met haar zijn. Ik snap je schuldgevoel dat je hebt geschreeuwd enorm, maar je bent ook maar een mens (met veel hormonen nu en pijn/frustratie). Ik merk bijvoorbeeld ook dat ik een soort afstand aan het creëren ben emotioneel gezien. Ik kan het gewoon even niet meer aan, die continue boze buien, haar te moeten afleiden, achter haar aanrennen, de discussies, etc. Ik vind het fijn als ze bij de (schoon)ouders is, terwijl ik haar normaal dan altijd erg miste. En daar voel ik me ook extreem schuldig over… hoe kan ik me nou zo voelen, ze is mijn eerste baby 🥹 Al bij al, heel herkenbaar dus💖 Waarschijnlijk wordt het allemaal snel beter zodra de baby er is (hoop ik).

Wat een lieve berichtjes tot zover ❤️ dank jullie wel! En bedankt voor het delen van jullie eigen ervaring. Dit doet me goed ❤️ Nog even doorbijten inderdaad! Gelukkig is mijn man straks 3 weken thuis en bouwt dan zijn werk heel langzaam weer op. Ik hoop snel weer de mama te worden die ik was 😄

Herkenbaar. Hier ook een peuter van 3 jaar (sinds oktober). Die is ook behoorlijk haar grenzen aan het opzoeken. Dus ik stuur je bij deze een virtuele knuffel!

Hier ook! Dochter 3,5 luistert voor geen meter naar mij. Ik snap je heeel goed! Nog even doorbijten meid!! Vanmiddag was het hier ook raak weer niet luisteren dus ik moest ook huilen 🤣

Ah wij hebben precies hetzelfde hier in huis. Onze dochter van bijna 3.5 luistert ook totaal niet, gaat de hele tijd de confrontatie aan en is niet te genieten. Slaat, schopt en schreeuwt. Mijn man en ik vinden het doodvermoeiend soms! Hopelijk is het een fase!

Nog niet hier mee gekletst. Morgen word ik ingeleid, vandaag was ik mij zo bewust van dat het voor onze dochter zooooo een verandering gaat zijn. Ik vind het echt megaaaaa spannend en ben zo bang ze allebei tekort te gaan doen! Herkenbaar?

Heel herkenbaar. Mijn man merkt aan mij dat ik erg onrustig ben. Ik word dinsdag ingeleid en ik voel de spanning voor de bevalling en hoe het daarna zal gaan.

Heel herkenbaar als ik verhalen lees. En wat een respect voor jullie dames met de peuterpubers! Hang in there!

Pfoe, hoe gaan jullie om met de laatste loodjes en de peuters/kleuters die al rond lopen? Ik had afgelopen nachten elke 7-8 minuten voorweeën. Soms stopt het een poosje en kan ik even slapen. Vandaag is mn man thuis dus die kan de oudste wel bezig houden terwijl ik nog wat bij slaap. Maar als ik morgen weer een gebroken nacht heb en veel voorweeën weet ik niet hoe ik de oudste naar de opvang ga krijgen. Ik hoop natuurlijk dat het binnenkort doorzet, maar voor hetzelfde kan ik zo nog een week doormodderen. Ik kan moeilijk mn zoontje een week naar opa en oma sturen, net zo min kan mn man een week niet gaan werken.

Ik snap precies wat je bedoeld. Mijn dochtertje gaat nog helemaal niet naar de opvang pas vanaf januari 2025 maar hou het echt niet meer vol soms heb z'n kort lontje momenteel niet grappig. Gelukkig is mijn man wel thuis maar die is ook vaak even weg en dan breekt het me helemaal op.