Zwangerschapsdepressie

Hallo Fatiha, Bedankt voor je reactie. Ik heb ook ptss en daarvoor nu ook behandeling. Slaap al vanaf het begin van de zwangerschap meestal 3 uren per nacht of minder. Daarbij veel stress en overdag nog een kleine rondlopen, waardoor overdag rusten moeilijk is. Ben nu 26 weken. Ze hebben mij uitgelegd dat de hormonen die ik zelf aanmaak door de stress ook niet goed zijn voor de baby, dus het is kiezen tussen 2 kwaden. Slaapmedicatie is een hele lichte en mag het alleen zo nodig, maar ik heb er vannacht beter door geslapen. Wat heftig dat je zoveel bijwerkingen hebt. Is er iets anders dat je kunt proberen?

Hallo Aggie Ik hoop dat je snel wat rust vind. Misschien oppas regelen voor de kleine zodat jij een beetje kan rusten. Ik ga het nu effe zo op me af laten komen en niets meer gebruiken en kijken wat het doet. Morgen 27 weken effe volhouden dus.

Thanx! Ik hoop dat je je straks snel beter zal voelen

Hoihoi, Ik heb dat tijdens m’n eerste zwangerschap gehad. Na de bevalling kreeg ik helaas postnatale depressie (super heftig). Het heeft te maken met hormonen inderdaad, ik kon tijdens m’n zwangerschap niet zoveel doen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik toen heel jong was (19jaar). Ik wist toen niet wat ik had en daardoor heb ik het nooit aan de verloskundige of huisarts verteld. Ik denk dat het belangrijk is om dat aan te geven aan je verloskundige. Sinds bij mij dat bekend is geworden, heb ik tijdens m’n tweede zwangerschap hulp ontvangen via POP poli(om te voorkomen of te helpen indien weer depressie) Dat heeft mij wel goed geholpen, misschien is ook iets voor jou?

Hi allemaal, heel herkenbaar dit. Dit is mijn eerste zwangerschap en voor mijn zwangerschap heb ik al met meerdere depressies te maken gehad. Ik stond dan ook gelijk onder extra toezicht. Zelf begreep ik niet zo goed waarom, tot vriendin (die psychiater is een bij pop poli werkt) uitlegde dat 80% van de vrouwen die eerder in hun leven een depressie hebben gehad een terugval krijgen (helaas hebben heel veel mensen in hun leven depressie gehad zonder daarvoor gediagnoseerd te zijn en weten dit dus niet). Bij 15 weken ben ik al doorgestuurd naar psycholoog, omdat ik eerste tekens herkende van mijn vorige depressie. Voor ik terecht kon was ik al ruim 22 weken. Praat met de verloskundige, zoek via hun naar de juiste hulp en probeer mensen die het niet begrijpen tijdelijk op afstand te houden. Zij verergeren de situatie namelijk zonder dat ze dat door hebben. Weet dat je niet alleen bent, praat erover en blijf proberen leuke dingen te doen. Elke ochtend begint een dag vol nieuwe kansen, vol mogelijkheden dat je je die dag wel goed voelt.

Zijn er nog meer die het idee hebben dat ze niet de juiste hulp krijgen? Ik heb met vlagen depressieve gevoelens en zo nu en dan een heftige paniek aanval waarin ik echt het leven niet meer zie zitten. Gister tijdens zo een aanval naar de huisarts geweest maar ze doen eigenlijk niks.. Heb wel bij een psycholoog gelopen maar om nu over mijn pest verleden te praten etc helpt mij niet. Ik wil gewoon van die aanvallen af. Ook heb ik obsessief gedrag waarbij ik 300 keer in de spiegel kijk en kan janken om elk puistje in m'n gezicht.. Ik slaap al weken slecht maja heb ook goede dagen.. Ben bang dat ik straks een post Natale depressie ga krijgen oid omdat ik geen juiste hulp krijg. Nog meer die dit zo ervaren? Ik moet nu volgende week weer naar de huisarts en als ik weer een 'aanval' heb dan moest ik maar de huisartsen post bellen.. Er zal toch wel iets betere hulp zijn dan dat?!

Klopt zeker tijdens je zwangerschap het mag van mij echt meer aandacht krijgen in plaats van je naar huis te sturen met pillen en niet eens begleiding krijgen daarna. Het is ernstig en alleen diegene Die het meemaken beseffen het..

Ja ik vind het best bijzonder.. Al helemaal omdat ik zelf zie dat het niet goed gaat. Ik slaap denk maar 1 a 2 uur per nacht en dat al weken.. Kan me voorstellen dat dat niet echt bevoordelijk is voor je psychische gesteldheid.. Ook in mijn familie zijn veel depressies en ook suïcides geweest. Het lijkt wel alsof je eerst helemaal door moet draaien voordat je hulp krijgt.. Ook ik heb in het verleden een depressie gehad en weet dondersgoed hoe dat voelt.. Ik hoop maar dat ik nu meer goede dagen zal hebben dan slechte maar heb het idee dat ik dit zelf niet kan gaan oplossen

Ik weet niet waar je vandaan Komt maar in Nederland schenken ze er beter aandacht aan dan België je hebt daar die poli pop kliniek. Bij mij is het meer hormonaal sinds de zwangerschap dus hoop ook dat dit hierna wel beter gaat of over is. Het is wel beter als je 3 de trimester bereikt bij mij in ieder geval. Ik weet niet hoeveel weken jij nu bent?

Ik woon in Nl, Pop poli is wel ter sprake gekomen maar volgens mij vinden ze me daar niet ernstig genoeg voor.. Ik ben nu 30 weken zwanger. Moet zeggen dat 't met vlagen wel goed gaat hoor maar als ik eenmaal in de paniek schiet kom ik er niet meer uit, echt vervelend..

Ben ook 30 weken nog effe doorbijten dus! Niks Aan te doen hopelijk is het na de bevalling over. En gaan de hormonen zich stabiliseren

Ja laten we het hopen en dat we met volle teugen kunnen genieten van onze kleintjes straks

Ja hopelijk. Zal allemaal wel voorbij gaan.

Inmiddels bijna dagelijks paniekaanval. Nu een verwijzing gehad naar de pop poli

Oei ja ik hoop dat je snel geholpen word! Hebben ze gezegd waar het aan ligt hormonaal id wat anders?

Ik kan donderdag terecht. Heb altijd gekampt met een laag zelfbeeld, laatste jaren ging 't eigenlijk wel goed maar wel altijd met m'n uiterlijk bezig en ook 30 kg afgevallen. Nu ik zwanger ben is mijn huid heel slecht op 1 gezichtshelft waardoor ik dus weer van alles probeer dat dit minder wordt omdat ik mooi wil zijn. Maar elke 2 dagen vlamt er weer een ontsteking op op die ene kant en daar werd ik uiteindelijk radeloos van. Ging obsessief gedrag vertonen, dwangmatig in de spiegel kijken waardoor ik niet meer slaap en daarbij dus dagelijks die aanvallen. Het zal allemaal wel samenhangen met het verleden denk. Een ander denkt stel je niet aan die huid wordt vast ooit wel beter maar ik kan het niet loslaten en de hele dag zit dat in m'n hoofd. Ik kom de deur amper meer uit en geniet nergens meer van. Ik baal hier echt van want probeer ook continu tegen mezelf te zeggen dat er ergere dingen zijn.

Hoe ist met alle prachtige mama’s hier? Houden jullie het nog vol?

Nauwelijks, kom de deur bijna niet meer uit. Gister poging gedaan om ergens een kerstdiner bij te wonen maar voordat het eten er was sloeg de paniek alweer toe en ben ik naar huis gegaan. Man baal hier echt van. Waarschijnlijk kan ik volgende week bij de psychiater terecht maar duurt wel lang hoor. Hoe is het met jou?

Oei das idd niet leuk. Ben ook aant aftellen maar het gaat beter dan in begin. Ben na 1 keer therapie gestopt was niks voor mij wou het zonder doen en het gaat nu ben inmiddels 33 weken +1 dag hoop dat ik na de bevalling de oude kan zijn wanneer alle zwangerschapshormonen uit men lichaam zijn. Ik probeer en ga ook gewoon veel weg en ben bijna nooit alleen het helpt wel en bij moeilijke momenten laat ik soms men tranen gaan en zeg tegen mezelf dat deze dag ook voorbij gaat.

Ik heb dit ook. Heel erg bang dat het na de bevalling nog erger zal worden. Bij mij komt het voort uit een angst/dwangstoornis die ik vroeger al had, heel lang gestabiliseerd was maar nu door een stomme gebeurtenis erg werd getriggerd. Ik krijg het niet uit mijn hoofd en zie het dikwijls totaal niet meer zitten, met een enorm radeloos en eenzaam gevoel tot gevolg.