Uit elkaar

Ik voelde hier hetzelfde, mijn wens naar een 2e kind is zo groot. Mijn vriend vind het wel prima met 1 terwijl hij vroeger altijd zei dat hij een groot gezin wilde. Er is een dag geweest dat ik heel duidelijk tegen hem gezegd heb, als jij geen 2e kind wilt dan gaan wij het samen niet verder redden. Als jou partner al ervoor gezorgd heeft dat er geen 2e gaat komen moet je zelf inderdaad nadenken wat je liever hebt. Je huidige situatie of een situatie waar je ook niet 100% zeker bent van een 2e kind maar de mogelijkheid er wel is. Ik vind het heel lastig voor je dat je hier een beslissing in moet maken.. Ik kan ook geen goed advies geven, alleen herkenning. Ik snap je gevoel van een drang naar een 2e kindje heel goed. Heel veel succes komende tijd ❤️

Ik begrijp je helemaal! Pff..mannen. Bij precies hetzelfde eerst akkoord gaan met groter gezin willen hebben. Mijn partner heeft al 2 kinderen van zijn vorige huwlijk. En voor dat wij gingen trouwen, duidelijk met elkaar gesproken en uitgebreid over gehad. Nu hebben we een dochtertje van 1,5 en hij is er klaar mee. Die rollercoaster van emoties waar je het over hebt. Ik zit er ook middenin. Hij heeft er 3 en ik 1. Waar ik overigens ook super blij mee ben met mijn bonus kindjes. Advies kan ik je niet geven, ik heb namelijk zelf echt geen idee wat te doen.. Ik wens dat onze dromen en wensen uitzullen komen. En dat alle downs een ups worden.

Pff, dat dus. Hij verwacht gelukkig niet dat ik mijn wens niet opgeef. En hebben daardoor pitte gesprekken met visies van beide kanten.. im just tired

Hier is dus indd geen mogelijkheid meer tot.. en dat breekt mij best wel.

Hee, jeetje wat heftig… en als je nog een 2e kindje zou krijgen via een een donor, zou hij daarvoor openstaan en zou hij dan bij je blijven? Of zou jij dat sws niet willen?

Nee, hij wil dat ook niet. Hij voelt zich dan net zo verantwoordelijk ervoor

Lijkt mij een lastige situatie. Frustrerend ook dat hij de knoop al heeft doorgehakt. Hoe is dat gegaan? Was de snippitysnip wel in overleg of zomaar?

Hoi... hier veel herkenning. Ik heb overigens nog lang niet besloten of ik hiervoor uit elkaar wil gaan. Mijn vriend heeft al een kindje van een eerdere relatie en ondanks andere 'afspraken', wil hij niet nog meer kinderen. We hebben dus samen een dochter. Ik had altijd de wens van een groot gezin, maar ook voor hem aan de kant gezet en we zouden voor 2 kinderen gaan als het ons gegunt was. Nu vindt hij het genoeg met 2 kids ,maar ik , 1 dochter, (en overigens wel een lieve bonus kind) ,vind het niet genoeg. Wat nu.... ik heb snel een spiraal laten plaatsen want was bang dat hij anders er een knoop in ging leggen. Dit geeft ons tijd ,denk ik. Alles wordt makkelijker en bonuskindje nu naar school. We hebben meer vrije tijd. Ik hoop dat hij in deze tijden ook kan bedenken dat hij wat meer ruimte ziet voor nog een kindje. Ik zeg er bewust niks van, tot dat er over een tijd een heel mooi moment aanbreekt! Al ben ik bang dat zijn beslissing vast staat....

Hij had zijn keuze al gemaakt, en gaf dit aan dat hij dit ging doen. Dus niet stiekem, maar ook niet zegmaar dat ik.hem nog kon om laten

Lastig is dat he, goed dat je je man wat ruimte heeft. Mijn lichaam doet het slecht op hormonen, en menstruaties zijn te zwaar voor een koperspiraal, dus helaas vanuit mijn kant kan ik niks doen qua protectie. Mijn vriend heeft ook een bonusdochter uit eerdere relatie, waar hij zijn handen genoeg aan heeft.

Wat vind je hier zelf van? Want als ik eerlijk ben klinkt het alsof hij daarmee ook al een keuze voor zichzelf heeft gemaakt over jullie relatie. Namelijk dat het voor hem geen 2e baby of geen relatie was. Ik snap dat het een ontzettend lastige afweging is, maar tegelijkertijd zou het feit dat hij al direct die stap heeft genomen voor mij misschien ook wel een duidelijke boodschap zijn.

Heel lastig. Hij heeft ook het recht om te kiezen of hij wel of niet nog een kind wilt. Net als dat jij dat hebt. Het is wel jammer dat hij na de bevalling zijn keuze veranderd heeft als jullie het eerder eens waren over 2 kinderen, maar dan nog steeds kun je natuurlijk van gedachten veranderen. Hoe is jullie relatie verder? Je hebt natuurlijk ook een verantwoordelijkheid naar je kindje die dan wel of niet met papa en mama samen opgroeit. En hoe zou je het voor je zien mochten jullie uit elkaar gaan? Zou je dan een kindje met een nieuwe partner willen of via een donor? Dat moet ook nog maar lukken natuurlijk. Ja veel dingen om over na te denken. Ik weet niet hoe oud jij bent en hoe oud jullie kindje is, maar het is nogal een beslissing ik zou het in elk geval even de tijd geven. Eenmaal zo'n beslissing gemaakt kun je het niet meer terugdraaien. Ik kan natuurlijk niet voor jou spreken als je wens zo groot is, maar ik denk dat ik toch het totaalplaatje zou bekijken. Als er meer dingen zijn waardoor jullie relatie aan een zijden draadje hangt zou dit een doorslag kunnen geven. Als dat niet zo is zou ik koesteren wat jullie hebben en een warm gezin bieden voor jullie kindje. Maar dat hij er een knoop in heeft laten leggen vrij snel na de bevalling, terwijl jullie voor 2 kindjes zouden gaan. Ik zou dan wel doorvragen misschien viel het hem zwaar, had hij een postnatale depressie? Schijnt ook bij vaders te kunnen voorkomen. Weet je de echte reden voor zijn keuze? Hopelijk kun je een goed gesprek met hem hebben en wie weet gaat de deur ooit nog wel op een kier?

Ja het is enorm lastig! We hebben wel een soort gelijk verhaal zeg, aangezien hij ook al een kind heeft van een eerdere relatie. Vanavond toevallig een zak kleding van m'n vriendin gekregen. Veel voor mijn dochter maar ook baby kleding. Stiekem heb ik wat rompertjes bewaard en hoop ze gewoon echt ooit nog te kunnen gebruiken. Ik ben zelf 35 jaar en vind dus dat mijn klokje aardig tikt. Ik ben er regelmatig down van terwijl ik er niet met hem over kan praten.. we zijn pas verhuisd en zitten nu nog in teveel drukte. Eerst rust en dan hopelijk een heel goed gesprek... wat zou jij in eerste instantie doen; je relatie voor je kinderwens verbreken? Hoe is de relatie eigenlijk?

Ik sta wel op het punt om mijn wens uit te laten komen. Hij mag egoistisch zijn, met zijn wensen, maar ik ook. Anders denk ik dat ik voor altijd spijt heb. Relatie heeft zn ups en downs.

Helaas, staat de deur helemaal dicht. Hij heeft een kind uit vorige relatie en het valt hem allemaal zwaarder dan hij dacht. Ook met de inflaties en het werk etc. Dochter is nu bijna 2 jaar. En ik zie iedereen in mijn omgeving zwanger worden van de 2e of 3e en dat maakt mij bij mijzelf kapot. Omdat ik dat plaatje ook in mijn hoofd heb. Hij heeft het heel zwaar gehad met tijdens en na de zwangerschap. Het overviel hem zegmaar. Hij vind zichzelf ook heel belangrijk. Dus sporten, eigen ding doen. Geld voor zichzelf. Terwijl ik het weer heel anders zie

Mijn man heeft ook geen wens voor een tweede. Ik wel. Het is wel een strijd punt bij ons op dit moment. Maar hoe sterk mijn behoefte ook is zal ik daarom nooit de vader van mijn kind de deur wijzen. Dat is best zwaar eigenlijk, maar ik vind dat ik dat moet doen voor mijn dochter. Mijn wensen staan (helaas?) niet meer voorop.

Wat nizan ook zegt, ik vind dit wel een teken. Zonder overleg of schat wat zou je ervan vinden.. als hij jouw wensen niet betrekt bij zijn beslissing klinkt me dat best een beetje rooie vlaggerig in de oren. En hij is er zo te lezen ook mee weggekomen. Rottig voor je zeg, is hij verder wel bedachtzaam en empathisch naar jou toe?

Heel eerlijk gezegt, had ik het zo nog niet bekeken. Dit is wel een eye opener. Hij heeft de keus dus eigenlijk al vrij snel gemaakt. Hij weet ook dat onze relatie op het spel staat. Maar hij legt de bal bij mij neer, van of ik de keuze tot een 2e maak. Terwijl ik.begin relatie heel duidelijk over ben geweest. Maar nu kaatst hij hem terug. En brengt bij mij alles tot in twijfel. Omdat we al een vaste basis hebben. Alles rondom werk geregeld, opvang, koophuis etc. Daarom blijf ik het zo moeilijk vinden. Huizenmarkt is tegenwoordig ook erg beperkt. Om een huis te vinden

Hij is zeker wel empatisch. Alleen bij vind zichzelf heel belangrijk, wat ook mag. En dat laat hij in die keuze heel goed merken

Jij mag hierin ook egoistisch zijn, waarom mag je man alleen egoistisch zijn? Met zijn keus. Jij hebt ook je wensen. Ik heb liever niet dat ze als enigs kind opgroeid in deze maatschappij