Zwangerschapsdepressie

Ik heb te maken gehad met een post-partum depressie. Achteraf denk ik dat ik tijdens de zwangerschap ook al niet happy was. Maar wat ik je echt zou adviseren vraag om professionele hulp. Heeft mij heel goed geholpen. Kan nu echt zeggen dat ik er weer ben, mezelf voel en 100% van mijn meisje kan genieten

Hey! Wat vervelend om je verhaal zo te lezen 😢 goed dat je t uitgesproken hebt in ieder geval! Ik hoop echt voor je dat er nu een balletje gaat rollen… en je ook makkelijker om verdere hulp vraagt nu je het verteld hebt ! Hier helaas ook ervaring met postnatale ellende. Bij mij was het niet echt een depressie, maar een postnatale angststoornis. Jep, dat bestaat dus ook. Voor mijn zwangerschap nooit ergens last van gehad, en mijn omgeving gelooft ook amper dat ik hier last van heb. Maar t kan dus iedereen overkomen. Enige wat ik kan zeggen is; zorg er voor dat je hulp krijgt en kies voor jezelf 😊 Heel veel sterkte en succes ! 😘

Hier ook iets vergelijkbaars, je bent zeker niet alleen! Vitamines hebben bij mij ook geholpen, maar iedereen heeft iets anders nodig om weer de oude te worden. Overigens 3 dingen waar je dankbaar voor bent zijn misschien makkelijker te vinden en werken ook :). Dankbaar voor iemand die af en toe vraagt hoe het met je gaat, dat de zon weer schijnt zodat je lekker naar buiten kan met je kindje en dat de aardappels vandaag lekker waren. Het hoeft allemaal niet ingewikkeld. Sterkte en wat goed dat je stappen zet in je proces! De eerste stappen zijn vaak het moeilijkste

Ik weet echt niet of dit bij jou ook zo is, maar ik wil mijn verhaal graag met je delen. Ik heb een kunstmatige overgang, ivf-traject en zwangerschap gehad. Veel hormonen dus. Na 6 maanden na de bevalling heb ik een mirena spiraaltje laten plaatsen. Toen begon mijn nachtmerrie! Ik werd echt heel erg depressief. Ik heb 10 jaar geleden een depressie gehad, maar dit was anders. Het kwam niet door mijn gedachten, maar door de hormonen van m'n spiraal. Ik was echt ten einde raad. Ik wilde mn leven echt weggooien, terwijl ik het liefste kindje en partner ever heb. Ik was naar de huisarts geweest, deze wuifde het weg, het kon niet aan de overgang liggen. Ik moest maar wat vitamine D slikken en wat rustiger aan doen. Nou nee dus he. Ik heb de spiraal (na aandringen) laten verwijderen en ben naar een homepaat geweest, heb toen veel extra vitaminen geslikt. Ik dacht eerst ook dat ik een postnatale depressie had, maar sinds mn spiraal er uit is, gaat het geleidelijk aan iets beter. Ik heb helaas mn baan moeten opzeggen, ik kon alleen maar huilen en me schuldig voelen naar m'n kindje. Gelukkig had ik af en toe goeie oppas en mn man heeft een goede baan. Maar de ellende van de spiraal wil ik gewoon iedereen besparen. Ik weet dat er ook mensen zijn die heel tevreden zijn, maar als je online gaat zoeken, dan kom je veel verhalen zoals de mijne tegen. Dit leed wil ik mensen besparen. Ik hoop dat je je snel beter voelt. Doe wat fijn voor jou voelt. En voel je niet schuldig naar je kleine meid. En probeer te voelen of het is wat de huisarts zegt en of het werkt wat ze voorstelt. Probeer te vragen naar een bloedtest, miscn kom je wel vitamine te kort. Dat kan namelijk heel goed na een zwangerschap en bevalling.

*het kon niet aan de SPIRAAL liggen (ipv overgang)

Fijn dat je zo goed terecht kunt bij je huisarts. Ik heb toen onze dochter 9 maanden was ook aan de bel getrokken. Doorverwezen naar een psycholoog en daar ben ik nu bezig. Kan nu pas een beetje terugkijken en het allemaal vanuit een andere bril bekijken. Voelde me een heel ander persoon destijds.