In februari uitgerekend na miskraam

Jij ook, wat rot zeg. Dat zwanger voelen terwijl je kindje niet meer groeit is zo naar! Mijne bleek achteraf (mijn miskraamnwas voor de 1e echo) al een week niet meer te groeien. Toch had ik nog kwaaltjes tot 2 weken na de miskraam. Alsof het nog niet zwaar genoeg is hé. De dagen gaan ontzettend traag voorbij. Ik merk zelf ook dat ik een heel ander gevoel heb dan de 1e keer. Ik ben bang het te verliezen en probeer te genieten van het vooruitzicht op een kindje. Maar ik voel die connectie met het zwanger zijn niet zoals ik dat de 1e keer meteen had.

Och meiden, wat een goed topic. Ik heb nog geen eerste echo datum want ik durf de verloskundige nog niet te bellen. Afgelopen donderdag 6 juni was mijn NOD. In december vorig jaar een missed abortion gehad. Bij de eerste echo bij 8+6 bleek het nooit verder ontwikkeld te zijn dan een week of 5/6. Daarna nog een erg lange nasleep. Pas in maart na hysteroscopie was alles weg. Tussen onze gezonde dochters nog een zoontje verloren met 13 weken… Maandag wil ik gaan bellen met de verloskundige. Sowieso wil ik eerder een controle, maar er zijn geen garanties. Dat weten we helaas allemaal. Fijn om elkaar zo te kunnen steunen. We weten precies waar we doorheen gaan. Laten we duimen en hopen voor allemaal mooie echo’s, bolle buiken en gezonde baby’s!

Symptomen zeggen zeker niets. Mijn zus heeft 2 gezonde kindjes en nooit echt kwaaltjes gehad. Je hebt nog even om het te laten bezinken en dan te bellen. Of misschien kan de papa een afspraak maken?

Wat naar dat het bij iedereen gebeurde bij de 2e echo. Dan verwacht je het toch minder. Dit keer een blijvertje 🍀

Klachten kunnen sowieso schommelen, maar snap je wel heel goed. Ik heb het momenteel met testen. Ben er zo in doorgeslaan en vanaf het streepje ietsje lichter is raak ik in paniek en koop ik 3 testen extra om opnieuw te teten 🤪 Gelukkig is je echo niet zo ver af meer!

❤

Wat leuk te lezen dat je er toch positief in staat en uitkijkt naar de echo! Ik hoop zo hard dat je een prachtig beeld krijgt te zien!

Ja vind het wel heel spannend hoor. Dus blijft lastig om positief te blijven maar probeer er toch van te genieten omdat het anders alleen maar moeilijker is. Met de vorige zwangerschap lukte het me niet altijd om er van te genieten dus had waarschijnlijk al een soort onderbuik gevoel. Nu voel ik me beter over het zwanger zijn en hoop ergens dat dat een teken is dat het goed gaat. Maar wil niet te positief zijn want ben bang de klap misschien dan heel hard wordt. Het voelt gewoon allemaal heel dubbel 🙈

Bij hoeveel weken had je je 2e echo toen? Ik ging ook er toen ook echt naartoe zonder maar ook 1 moment na te denken dat het mis zou kunnen zijn. Kwam echt als een klap aan, 10 weken was ik. Heb erna nog best lang gewacht of het spontaan op gang zou komen (met alle nadelen dat je dus nog steeds HCG in je lijf hebt en hormonen houdt). We gaan er dit keer voor dat het goedkomt! 🌈 Nog een paar weekjes wachten!

Hier ook een missed abortion met 8 weken, was op de echo enkel een leeg vruchtzakje te zien. Daarnaast nog 2x een biochemische zwangerschap gehad. Ik kijk nu uit naar de echo op 26juni rond 7 weken om dan eindelijk duidelijk te hebben, maaar tegelijkertijd door alle verhalen ook bang dat daarna ook nog veel kan misgaan... Hadden jullie bij de eerste echo wel echt alles goed zeg maar? Of waren er toen al tekenen dat het misschien de verkeerde kant op ging?

Ik was net 11 weken en het hartje was blijkbaar met 9 weken al gestopt. Ik had ook mijn moeder meegenomen naar de echo want mijn man kon niet en leek me voor haar ook leuk om het kindje even te zien. Dus kwam ook als een behoorlijke klap inderdaad. Ik heb het met medicatie opgewekt omdat ik bang was dat het anders op mn werk zou gebeuren. S ochtends kwam al vrij snel t vruchtje en kon er ook al een heel kindje in zien met vingertjes en teentjes. Helaas over de rest van de dag nog heel veel bloed verloren en uiteindelijk in shock geraakt en opgehaald door de ambulance. In het ziekenhuis toen nog curretage gehad. Ook een enorme nasleep van alles gehad dus. Niet de leukste verhalen helaas. Ben normaal niet zo van het reageren in deze app maar denk dat het voor verwerking van iedereen heel fijn is dat er zo n topic is. Dus voor iedereen ook heel veel liefde positieve echos toegewenst ♥️

Pff wat naar allemaal zeg… Ik heb ook nog nooit zo hard gehuild in m’n leven als na die echo. Merk wel dat het goed is om over te praten jdd. Wel heel bijzonder en speciaal dat je het zo duidelijk kon zien!

Aah ik snap je helemaal! Hopelijk lukt het je na het weekend om te bellen 💖🫶🏻🤞 We doen dit gewoon met elkaar!

Bij de eerste echo werd ik een week teruggezet terwijl ik 100% zeker wist wanneer eisprong en bevruchting was ivm start traject gynaecoloog. Echoscopiste zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken want dat het nog zo klein was dat ze er makkelijk een beetje naast konden meten, maar ik had meteen een bevestiging van mijn slechte voorgevoel. 2 weken later hadden we een pretecho ingepland en toen bleek dat het vruchtje niet meer verder was gegroeid en het hartje dus al (bijna) 2 weken daarvoor gestopt was met kloppen.. miskraam kwam daarna niet uit zichzelf op gang dus heb medicatie voorgeschreven gekregen. Hoe was dat bij jou de vorige keer?

Oh nee wat verschrikkelijk dat je dit moest meemaken. Hopelijk kunnen we elkaar op deze manier allemaal steunen en gaat het nu bij ons allemaal goed 🍀🍀🍀🍀🍀

Ik sluit me helaas ook aan. In november bleek het vruchtje te klein voor 7+5 weken. Toen een week moeten wachten terwijl we wisten dat het mis was. Met 8+4 is het hartje gestopt en met 9 weken heb ik de miskraam opgewekt. Het verdriet wat ik toen voelde was zo onbeschrijfelijk groot. Ik dacht dat ik het wel een plekje had gegeven maar het steekt nu natuurlijk weer de kop op. Ik vind het nu zo vervelend dat ik niet echt meer blij kan zijn. Ik houd het nog op afstand, wil me niet te veel hechten. Al zal dat vast gaan gebeuren de komende weken 🙂 Sterkte allemaal 🍀

Het onbezorgde zwanger zijn en het over je heen laten komen is precies ook dat ik nu mis. Dat is gewoon zuur en verdrietig. Ik heb voor mezelf een soort mantra dat deze nieuwe zwangerschap er is, en dat als het mis zou gaan, de pijn écht niet minder zal zijn. En ook al zou het kleine zieltje mij verlaten, dan verdient het te voelen hoe geliefd het nu al is. Maar ook ik word heen en weer geslingerd tussen vertrouwen en angst. Dus heel veel sterkte met het aftellen naar de eerste echo’s en we steunen elkaar!

Nou inderdaad. Vreselijk hoe je je dan voelt. Praten helpt wel goed inderdaad.vooral als je elkaar in het zelfde schuitje kan steunen Ja was heel bijzonder om te zien. Wist eerst niet goed of ik het wel wilde zien maar ben achteraf heel blij dat ik het wel gezien heb

Hmm jaa echt verdrietig zulk nieuws bij een echo. Ik heb echt wel een klein trauma van dat eerste echobeeld waar ik mn baarmoeder zag, zonder iets erin. Weet ook niet zo goed wat ik deze echo wil. Wil ik mn ogen dichthouden tot de verloskundige wat zegt of toch maar weer zo eerste beeld aanschouwen...vind het lastig. Echo was rond 7.3 weken en wist termijn vrij zeker ivm ovulatietesten. Miskraam kwam ook niet op gang dus uiteindelijk met 9 weken opgewekt met misoprostol.

Mooi mantra! ❤️