Thuis moeder worden/ zijn?

Ik heb deze keuze gemaakt per 1 februari. Ik moet zeggen, het was een goeie beslissing maar ook wel soms zwaar. Echt pauze heb je niet. Maar het is voor ons fijner als de kinderen op school zitten dat ik weer ga werken. Ook vind ik het fijn dat ik gewoon mijn eigen ritme heb, zeker nu school weer gaat beginnen geen gehaast. Mama is altijd thuis en dat vind ik een fijn idee.

Precies mijn verhaal dit. Ik heb nu een keuze gemaakt om tijdelijk niet meer te werken. En om een huismoeder te zijn. Mijn man heeft genoeg inkomen. En vind het prima. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn met me dochtertje van 5 en ben 15 weken zwanger. Vind wel vervelend met geld constant te moeten vragen. Voel me dan zo afhankelijk. Heb dit meerdere keren ook besproken met partner en die stelt me wel gerust. Ik ben van plan om tot volgend jaar september huismoeder te zijn. En daarna een opleiding te doen. Maar ik herken dit zeker!

Ik snap je volledig. Ik heb ook een zoontje van april 2024 en ook 15 weken zwanger haha, toevallig! Ik zou dit heel graag willen (thuis zijn). Toch lijken 7 dagen thuis zijn met kind(eren) me ook wel zwaar. Wel heb ik een opleiding gevolgd om massages te geven en reiki. Op zolder heb ik hier ook een ruimte voor. Het lijkt me fijn om 2 dagen voor mezelf te werken om soms heel eventjes uit het moederen / zorgen te stappen. Maar ik heb geen idee hoe snel zoiets gaat lopen en of ik er echt wat mee kan verdienen. Financieel wordt het heel krap als ik geen extraatje binnen haal. Ik vind de keuze zo ontzettend moeilijk. Het liefst neem ik morgen nog ontslag want het werken valt me zoooo zwaar sinds ik een zoontje heb. (Werken voor een baas met vaste tijden). Dat gehaast en gestres wat je kan hebben bij een vaste baan elke dag zou ik echt voor geen goud missen! Ben benieuwd welke keuze jij gaat maken🥰

April 2023 bedoel ik haha

Jaa ik vind de keuze dus ook zo verschrikkelijk moeilijk. Ik werk dan nou maar 3 a 4 dagen in de week 24 uur per week en dan nog schoonmaak huisjes er naast. Maar het valt me laatst tijd sinds dat ik dus moeder ben zo zwaar alles te combineren. Werk, huis houden, Oppas regelen enzovoorts . Ik zit er dus misschien aan te denken zorda deze kleine er is dan huis moeder te worden

Snap ik heel goed!! Ik vind het combineren ook niet chill. Ik wil graag lekker koken voor m’n gezin (hou ik van). Ik wil dat m’n huis schoon is. Ik wil op mn gemak boodschappen kunnen doen of leuke dingen met mn zoontje. Maar alles moet zo gehaast en zo snel dat ik er gewoon niet van geniet. Omdat alles ernaast moet dat er geen tijd is om ergens lekker de tijd voor te nemen (zo voelt het). Alsof het leven zo snel doorraast. M’n man werkt 5 dagen en doet savonds alles met ons zoontje en ik zou gewoon graag willen dat als hij thuis komt hij niet nog van alles moet doen omdat ik daar gewoonweg de tijd niet voor heb…

Ik voel me ook zo 😊. Ik lees graag mee. Ik zit te denken om alle mogelijke verlof op te nemen (jan-aug) en dan ontslag te nemen, om even een jaartje lekker rustig te moederen. Maar het lastige is; de newborn gaat vanaf augustus wel 2 dagen naar de opvang, omdat ik denk dat dat goed voor ze is. Dus dan is volledig thuis blijven naar mijn inzicht.. onverantwoord..ofzo? Beetje schuldgevoel? Ofzo 😅. Om deze reden twijfel ik het meest. Zijn er meer thuisblijfmoeder wiens kind wel gewoon naar de opvang/oppas gaat?

Voor mij geldt dit deels. Ik werk 28 uur, 3,5 dag. Die halve dag heb ik echter wel een hele dag opvang voor de kinderen. Die 4 uurtjes per week om je handen vrij te hebben voor huishouden of gewoon een lekker lang bad als ik zin heb zijn echt heilig voor mij. Een beetje tijd voor jezelf nodig hebben is niks om je schuldig over te voelen!

Ik heb een dochter van bijna 3 en nu in verwachting van de tweede. Ik heb nog een jaar 2 dagen in de week gewerkt en nu inmiddels al een jaar lekker thuis. Ik vind de tijd met mijn meisje echt ontzettend fijn. Ik heb weinig stress op een dag. Het afhankelijk zijn vond ik in het begin wel vervelend. We hebben toen een vast bedrag afgesproken dat elke maand op m'n rekening wordt gestort. En als er grote uitgaven zijn, zoals een vakantie boeken ofzo, betaald mijn man dat. We hebben wel een goede modus gevonden daarin.

Als 1 van de ouders geen inkomsten heeft krijg je alleen helaas geen kinderopvang toeslag. Dus dat kan wel ontzettend duur worden

Hoezo zou dat onverantwoord zijn? Of bedoel je dat je dat je het naar jezelf niet kan verantwoorden waarom je (die dagen) niet werkt? Onze zoon (1,5 jaar) gaat sindskort twee dagen per week van 8.00-13.00 uur naar een gastouder en ik voel mij daar totaal niet schuldig over. In die uren doe ik veelal dingen waarbij ik mijn zoon niet goed kan gebruiken (bepaalde huishoudelijke taken of medische afspraken bijvoorbeeld) en doe ik iets voor mijzelf (sociale afspraken of sporten bijvoorbeeld). Mijn man werkt tussen de 95-115 uur per week en is 24/7 beschikbaar voor zijn werk (eigen onderneming). Ik ben dus vrijwel altijd aan het moederen - en nee, hiermee bedoel ik niet dat moeders die werken niet altijd moeder zijn en zich niet altijd inzetten voor hun kind(eren), maar dat ik het moederen thuis/thuisblijf moeder zijn als fulltime baan zie, maar dan één zonder begin- of eindtijd - en ik zie de tijd dat onze zoon naar de gastouder gaat echt als tijd om dingen aan te pakken die anders blijven liggen of als tijd voor mijzelf. Op momenten dat mijn man niet werkt, spendeer ik liever tijd als gezin. Ook wil ik mijn man zo min mogelijk vragen vrij te nemen van werk om voor ons kind te zorgen, zodat ik met vriendinnen kan afspreken. Dat doe ik overigens heus wel eens, omdat ik het ook belangrijk vind om zonder kind(eren) met mijn vriendinnen af te spreken, maar ik spreek ook veel af met kind(eren) of dus onder de tijd dat onze zoon naar de gastouder gaat. Ons tweede kind gaat straks ook met 1,5 jaar naar de gastouder (op dezelfde dagen en tijden als onze zoon).

Wij hadden voordat we aan kinderen begonnen afgesproken dat als ik zwanger zou raken, ik zou stoppen met werken. Ik ben dus sinds de geboorte van onze zoon (1,5 jaar) thuisblijfmoeder/huisvrouw. Ik zie en ervaar dit echt als een fulltime baan, maar dan één zonder begin- of eindtijd. Mijn man ziet dit gelukkig ook zo. Het is misschien geen betaald werk, maar het is wel degelijk werk om kind (eren) op te voeden en het huishouden (en alles wat daarbij komt kijken) 24/7 te doen. Dit betekent overigens niet dat mijn man niks doet of "kan" als het gaat om opvoedkundige zaken of het huishouden. Om die reden voel ik mij ook niet afhankelijk van mijn man. Wellicht dat dit anders zou zijn als we niet hetzelfde zouden denken over het thuisblijfmoederschap en huisvrouw zijn. Een andere manier waardoor ik mij niet afhankelijk voel van mijn man, is de manier waarop wij onze financiën geregeld hebben. Mijn man ontvangt/betaald zichzelf zijn salaris. Van dit salaris blijft een gedeelte op zijn rekening staan en gaat een gedeelte naar mijn rekening. Dat is geld wat wij ieder voor onszelf vrij te besteden hebben. Daarnaast gaat er geld naar onze gezamenlijke en onze individuele spaarrekeningen. Dat laatste vinden wij erg belangrijk. zodat wij beiden eigen vermogen op (blijven) bouwen. Het gaat hierbij overigens om vaste en gelijke bedragen. Ook gaat er iedere maand geld naar de spaarrekening van onze zoon. De rest van het geld gaat naar een gezamenlijke rekening. Van deze rekening worden onze vaste lasten betaald, doen we boodschappen etcetera. Wij hebben uiteraard beiden toegang tot deze rekening, maar ik doe onze huishoudelijke boekhouding, maak een maandelijks budget en geef het geld dus vooral uit. Hierdoor heb ik mede inzicht in en controle over onze financiën. Natuurlijk is het salaris van mijn man technisch gezien zijn salaris, maar wij zien dat niet zo en door hoe wij onze financiën geregelde hebben, hebben wij dat gevoel niet. Dit is uiteraard slechts een manier. Het is vooral belangrijk om goed met elkaar in gesprek te gaan (en te blijven) en een manier te vinden, die voor jullie beiden werkt.

Naar mezelf, inderdaad. Ik vind het een beetje een gek idee, ofzo. Maar dat ligt aan mij. Maar ik heb inmiddels ook begrepen uit het grote thuisblijfmoeder-topic dat je geen recht hebt op kinderopvangtoeslag als je hier werkt. Volkomen terecht overigens, maar geen rekening mee gehouden 🤔. Deze factor gooit misschien wel roet in het eten.

Hier=niet

Hier ben ik thuis sinds 4 jaar, sinds de zwangerschap van de oudste. Ik vind het heerlijk! Nu zwanger van de derde. Vanaf 2 jaar doe ik ze wel twee ochtenden naar de peuterspeelzaal. Ik moet wel zeggen, mijn man verdient veel geld, dus daar hoeven wij niet op te letten. Een inkomen van mij is echt niet nodig 😉 Wij hebben veel rust in het gezin, en ik merk dat dat de kinderen goed doet. Ze kunnen heerlijk zelfstandig spelen, kunnen overal mee naar toe, zijn zelfverzekerd en sociaal. Ook slapen en eten ze goed en zijn ze vroeg zindelijk. Terwijl ze ook veel temperament hebben 😁 Maar er zijn vast ook kinderen van werkende ouders die het net zo goed doen, maar ik weet zeker dat dit voor mijn kinderen beter is 🤗

Wij wonen niet in Nederland, dus daarvan heb ik geen weet, maar dat is zeker iets om rekening mee te houden voor je een bepaalde keuze maakt.