Zwanger van #2 en geen gevoel bij hebben

Ik herken dit zelf niet, maar als je twijfelt over het wel of niet houden van het kind, dan raad ik je echt aan om hulp in te schakelen bij het maken van die keuze. Fiom is een organisatie (zonder Christelijke achtergrond en uitgangspunten), die je daarbij kan helpen. Dat gezegd te hebben vind ik persoonlijk wel dat je je verantwoordelijkheid moet nemen als je er niks aan hebt gedaan om een zwangerschap te voorkomen. Het correct gebruik van condooms is een betrouwbare anticonceptie methode waar niemand een "onprettig mens" van wordt. Daar heb je voor nu natuurlijk niks aan, maar misschien is het iets om over na te denken: Waarom gebuik(te) ik geen anticonceptie als ik geen tweede kind wil? Misschien dat het antwoord op die vraag ook al wat dingen voor je opheldert. Heel veel succes met het maken van een keuze.

Herkenbaar! Wel iets anders. Mijn 1e zwangerschap kwam onverwacht. Hij wilde abortus terwijl ik koos het kindje te houden, dan maar zonder hem. Ik verloor dat kindje alsnog door een miskraam wat echt een enorme mind fuck is. Nu ben ik bewust zwanger als alleenstaande. Er zit anderhalf jaar tussen mijn miskraam en mijn zwangerschap, heb 1 jaar moeten proberen om zwanger te worden. Nu ik dat eingelijk ben heb ik er ook geen gevoel bij. Die roze wolk die ik bij de 1e had (zelf met al die ruzies iver abortus en stress om het alleen te doen), is er nu niet. Ik voel me enorm emotieloos tegen de zwangerschap. Het enige wat ik wel heb is stress het weer te verliezen, maar liefde? Niet echt. Het maakt me bang. Maar ik denk, en anderen schreven het hiet ook, dat het net komt door de vorige ervaring en dit zelfbescherming is. Ik denk dat dit bij jou ook zeker het geval is! De vorige keer werd je in de steek gelaten en moest je het alleen doen. Nu heb je plots een man die wel enthousiast is voor het kindje. Een wereld van verschil! Daarnaast wilde je niet meer zwanger zijn door de slechte ervaring met je vorige ex. Ik denk dat het echt heel normaal is dat je nu in de knoop zit met jezelf en je gevoel. Kan het dat je gemeen doet naar je vriend, net om hem weg te jaagen zodat je weer die vertrouwe situatie van de vorige keer krijgt? Want dat is waar je intussen gewoon aan bent. Kan je er over praten met je vriend? Durf je hulp vragen? Ik zou hier zeker geen abortus om doen! Ik denk ook echt niet dat dat is wat je wil en je alleen maar meer trauma bezorgt. Ik denk dat je hulp nodig hebt je vorige zwangerschap (en relatie) te verwerken om ruimte te krijgen positief naar deze zwangerschap en relatie te kijken.

Dankje voor je reactie! Wat heftig en gefeliciteerd met je zwangerschap <3. Ik heb die roze wolk idd ook nog niet, als ik het even zo neer mag zetten. Ik ervaar precies hetzelfde. Ik zit met dezelfde angst als de vorige keer maar zonder de enorme lading stress idd. Ik was zooo bang om het alleen te moeten doen, want had geen netwerk. Ik kan er wel over praten denk ik maar heb het niet gedaan.

Heel herkenbaar. Hier onverwachts zwanger van de 3e, vorige zwangerschappen waren beide via IUI dus deze zagen we niet aankomen… Ik heb twee slechte zwangerschappen gehad(zwangerschapsvergiftiging,hoge bloeddruk,slecht werkende placenta) waardoor ik veel en regelmatig ben opgenomen of naar het ziekenhuis moest. Ik ben nu 39 dus ook de jongste niet meer en heb een hogere risico dat ik weer complicaties zal krijgen deze zwangerschap. Aanstaande donderdag hebben wij een echo en gesprek met de arts wat mijn risico’s zijn en of het verstandig is om deze zwangerschap door te zetten. Hier heerst dus op dit moment (helaas) geen gevoel van blijdschap maar zitten we echt in twijfel of we voor deze zwangerschap moeten gaan.. Emoties gaan alle kanten.

Gesloten op verzoek van ts