Hoi dames,
Ik ben 19 en wil mij verhaal kwijt waar ik nu al 4 maanden mee rond loop en voel me zo schuldig. Mijn zoontje is nu 5 maanden en is bij een maand uit huis geplaatst ik en mijn ex vriend weden bij 15 weken in mij zwangerschap gezegd dat ik bij de kinderbeschremig wordt aan gemeld en dat liep vokr mij geen prettig zwangerschap op veel stress en bij het einde van mij zwangerschap was mij ex vriend minder om naar mij zoontje die nog ik mij buik zat ik maakt mij toen al beetje zorgen en ik met mij dom hoofd dacht niet aan om afstand te nemen had 5 dagen weeën de bevalling ding daarna als verlopen was het fijne bevalling maar in de tweede week maakt ik mij al zo zorgen in de opvoeding met vader hij werd agesief in de avond er kwam 3 x op een dag begeleid en dat was ook niet helpt en ik was bang hij deed bijna niks in huishouden hij was niet goed met uit en aan kleden van mij zoontje en de luier in de avond was ook niet de beste dan werd hij nog agesief en neem me niet kwadelijk dat was echt bang om mij zoontje te verliezen en durfde niks te zeggen tegen begeleiding die op de vloer kwam dat voelde me dan zo slechte moeder en boos doener 😞 maar goed die dag had ik gevraagd aan mij zus of ze wil praten met hem en ging naar heel lange tijd met slechte band naar me moeder gegaan om hem te laten zien dat ging goed was echt blij om daar te zijn maar die nacht had ik zo rug pijn en stond er altijd bij als de vader het verschoonde om te zorgen dat er niks zal gebeuren dat ik zag het al veel eerder gebeuren maar in de hoop van niet en die nacht was zo moe en kon niet opstaan voor de luier van me zoontje dus vroeg mij ex om te doen (we waren nog wel samen) en horen hem steefs huilen en wouw net opstaan ja hoor hij huilde nog harder na 2 uur gewacht naar de huisartsenpost gegaan dat hij bewoog hem niet en was al bang dat hij gebroken was en toen naar het ziekenhuis gegaan ja hoor gebroken na de röntgenfoto en de verpleging bellen de voogd van ons gezin en we mogen niet naar hem toe ook ik niet alleen was zo bang en hadden die middag een gesprek en ja uithuisplaatsing ik was zo boos op mij zelf en verdrietig niet eens boos op hem en je zal dan denken he waarom niet ik heb geen idee was boos op mij zelf dat ik het niet dee en dat ik hem niet al lang heb weg gestuurd en kon er niet meer bij was zo verdrietig kon het niet meer aan hij zit nog steeds in een pleeggezin maar verwacht over een paar maanden hem terug te krijg en dan in een moederkind huis maar hij is nu 5 maanden en mis hem elke dag en ben zo deperief geweest in die tijd en genoeg rechtzaak gehad om hem terug te krijgen eerder maar zit nog steeds te wachten en zie hem 2x in de week voor en dan een ochtend geef hem dan bostvoedig en kolf de rest en geeft de pleegouders hem dat en ja hij pakt nog de bost heel knap can hem dat zeker maar merk nu dat ik weer beetje deperief wordt dat het nog even duurt en mis hem zo😔 maar probeer zo positief te blijven dag en nacht veel moeite met slapen en denk echt elke dag aan hem en hoe ik het beter kon doen dat geef nog elke dag mezelf de schuld over alles dat het voelt echt mij schuld en dat ik een slechte moeder ben😞 maar blijf elke dag voor hem te vechten dat heb in deze maanden vaak genoeg gedacht dat ik beter niet meer kon zijn en dat hij beter af is bij een andere maar probeer het voor hem om vol te houden ook voel ik een slechte moeder😞.
Ik voel je tranen stromen in je berichtje. M'n hart breekt met je mee. Zonder je kindje zijn is echt vreselijk😔
Je bent geen slechte moeder. Je hebt hooguit niet meteen een keuze gemaakt die je nu we zou maken met wat je nu weet. Al doende leer je steeds en word je een nog betere mama als je nu bent.
je vecht voor je zoontje. Je kolft dag in dag uit voor 'm.
Blijf voor hem vechten zoals je nu ook doet.
Dikke knuffel meis😘
Jeetje meid, wat een verhaal! Ik hoop en duim voor je dat je je kleine man snel weer terug krijgt! Blijf voor m vechten!
Geef niet op! Het komt goed!
Je bent niet alleen! Zoek iemand waar je mee kan praten.
❤️ voor jou en je mannetje!
Wat een heftig verhaal! Mijn hart huilt met je mee. 😔
Maar onthoud echt een ding, je bent echt geen slechte moeder!
Je laat duidelijk zien dat je vecht voor je kleintje, en alles voor hem wilt doen! Blijf dit doen en alles komt goed❤
Helaas als iemand terecht of onterecht een melding maakt, hangt dat heel zwaar boven je hoofd.
Heb er zelf ervaring helaas mee. Niet bij mij in het gezin maar bij mijn moeder en ik en mijn zus als baby.
Houd je hoofd omhoog, zeg elke dag tegen jezelf ik ben een goede moeder ik ga vechten❤. Als je behoefte hebt om een babbeltje maken mag je mij altijd een privé bericht sturen via Facebook Michelle Melis straatmans.
Een hele dikke knuffel meissie😘
