Bedritueel; rekken en driftbuien

Onze dochter had dit ook en ze had ook door dat we toegaven aan haar dus zo werd het steeds later en later. Ikzelf ben ook geen voorstander van te laten huilen en hier was het echt schreeuwen/huilen. Toch moest ik iets ondernemen en hier heeft het geholpen. Ik legde een half uur voor bedtijd al uit dat het bijna tijd was om te slapen. Ik las 1 boekje en knuffelde nog even met haar nadien ging ze haar bed in ookal was het huilen/schreeuwen. Ik zette een wekker op 10 minuten en dan ging ik kijken de 1ste keer gaf ik opnieuw een knuffel trooste haar en legde haar weer neer. Weer een wekker van 10min toen zei ik enkel dat het tijd was om te slapen en legde haar neer. Weer een wekker van 10 min en toen was het enkel neerleggen en dit steeds herhalend. De 1ste keren duurde dit vreselijk lang maar hoe langer ik volhield hoe korter het werd. Nu ligt ze nog vaak wakker in bed tot 1uur na bedtijd maar ze laat zichzelf stil in slaap vallen , met deze manier hebben wij haar geleerd dus zelf in slaap te vallen. Het was voor mezelf heel zwaar in het begin want ze wil ook enkel mij hebben (mama) en nu soms heeft ze dit nog maar niet meer zo overdreven en lang. Ze is nu 2.5 en vraagt soms zelf of ze nog een boekje mee in bed krijgt en dan bladerd ze hierin en dan valt ze ook zelf in slaap. Amai het was langer dan ik dacht maar ik hoop dat je er iets aan hebt.

Herkenbaar! Voorheen was het liggen en slapen maar ben nu regelmatig ook lang bezig. Gisteren was de truckendoos weer volledig open met alle mogelijkheden om te rekken, ze had het zelfs over monsters onder haar bed 😆 Het drama begint al met pyjama aan doen en tanden poetsen, ze stort zich dramatisch op de vloer en is geen land meer mee te bezeilen. Geen parter dus mag het elke avond zelf doen. Hier slaapt ze uiteindelijk toch het snelste door deels mee te gaan met haar dingen zoals nog even slokje water, nog even iets pakken, nog even lezen, nog even kroelen. Als ik alles direct afkap dan raakt ze overstuur en duurt het uiteindelijk veel langer voordat ze weer tot rust is. Sinds enkele dagen helpt het zetten van een kookwekker, nog 2 minuten boekje en dan is het klaar en gaan we slapen. En ondertussen heel vaak tot 10 tellen 😅

Ik snap wat je bedoelt, wij hebben dat ook enkele momenten gehad. Meestal als de dag te druk of te lang was dan wou ze niet naar bed en wou ze idd ook niet bij haar papa. Daar zijn we heel streng/duidelijk in geweest. Ik vertelde haar ondanks dat ze aan het huilen was dat het tijd is om lekker te slapen en dat papa haar naar bedje bracht, toen huilend overgedragen aan haar papa en hij is heel kalm met haar gaan zitten voor het ritueel (boekje, liedje, knuffel en in bed) net zo lang/kalm als dat ze nodig had om rustig te worden en dan in bedje leggen. Bij gewoon tijd rekken gaan we heel eventjes mee (ze wil dan steeds opnieuw een kusje voor het slapen) ze krijgt dan een aantal extra knuffels en kusjes en dan is het toch echt tijd om te slapen. Hopelijk heb je hier iets aan. Ik denk dat een kindje hoofdzakelijk behoefte heeft aan duidelijkheid en ritme/structuur. Liefdevol begeleiden 😁 heel veel succes

Zo herkenbaar! Voorheen riep ik zijn naam in combinatie met het woord 'slapen?' en dan rende hij enthousiast naar bed om te gaan liggen. Moest dan moeite doen om hem uit bed te krijgen om nog te poetsen oid. Er was geen verhaaltje, geen liedje of iets anders nodig. Hij hielp zichzelf in slaap en binnen 5 minuten was het bed ritueel klaar. Nu daarentegen duurt het ruim een uur met veel huilen, eisen stellen, vragen, kletsen, verzoeken en de hele rambam. We kondigen bijtijds aan dat hij naar bed gaat, nemen de tijd voor het poetsen, handen wassen en in bed liggen. Nog even kletsen en een boekje en zodra we weg lopen is het krijsen.. Dus geen tips, maar volledige herkenning.

Oh, hier ook zo herkenbaar! Hier duurt het bedtijd ritueel ineens ook een stuk langer dan voorheen. En de eisen die gesteld worden! En zeg je "nee" dan is het feest en word het krijsen en huilen. Wij gaan er enigzins in mee maar stellen wel vooraf grenzen. "Nog één laatste highfive en dan is het klaar" "we lezen 2 boekjes en niet meer" "nog eventjes mag je mee naar beneden maar als we dan weer naar bed gaan doen we dat zonder huilen' etc. Dit lijkt bij ons goed te werken al duurt het nog lang hoor, het zorgt in ieder geval niet meer voor gehuil of gekrijs.

Hier ook herkenbaar. Ik ga er ook enigszins in mee, maar stel ook grens. Nog 1x knuffel dan gaat mama weg. Ik neem ruim de tijd voor het bedtijdritueel. Kondig van te voren aan dat het avond is, we gaan slapen, niet meer spelen enz. Ik hou ook niet van laten huilen maar weet zeker dat dit uitproberen is. Als ik binnenkom is hij namelijk direct stil. En dan ga ik elke 5 min terug om weer even te knuffelen, kus en dan ga ik weer weg. Nu de derde avond op deze manier en vandaag was het nog maar een kwartier huilen.

Heel herkenbaar. Vooral sinds de wissel naar verlaagd bed duurt het soms wel een uur. Zowel thuis als nu op vakantie toch gewoon terug in bed stoppen, knuffelen, ga maar slapen, soms ga ik er kort bij zitten en lees een boek en dan vallen ze in slaap. Doorzetten