Moeders met ADD/ADHD

Ik zal het spits afbijten. Voor mijn gevoel raak ik sneller dan voordat ik moeder was het overzicht kwijt en loop ik vast. Ik blijf dan hangen in dat wat er zich in mijn hoofd afspeelt of dat waar ik mee bezig was. Een voorbeeld: na de lunch wil ik met mijn zoontje naar buiten. Ik bedenk me dan wat er ‘allemaal’ nog gedaan moet worden voordat we de deur uit kunnen. Schone luier, naar de wc, wandelwagen uit de schuur halen en klaarzetten, snel even tandenpoetsen als ik daar ‘s ochtends niet aan toe kwam, nog gauw even een fatsoenlijke broek aantrekken (want in joggings), schoenen aantrekken, zoon jas aan en muts op, in de wagen zetten, zelf jas aan, etc. Tegen de tijd dat we bijna klaar zijn, denk ik: ‘shit, hij zal zo wel weer moe worden. Kan ik niet beter na zijn volgende slaapje naar buiten?’ Terwijl ik hierover nadenk doe ik niks, totdat ik een keuze heb gemaakt. Vaak ga ik dan alsnog even naar buiten, maar voor mn gevoel gehaast. Voor een ander zouden deze handelingen denk ik heel normaal zijn en zou er misschien zelfs weinig tot niet over nagedacht worden; ‘gewoon doen en gaan’. Iets anders wat ik lastig vind, is koken terwijl mijn zoon om aandacht vraagt. Het koken duurt dan heel lang en ik loop telkens heen - en weer tussen de woonkamer en keuken. Ik voel me dan opgejaagd overzie niet meer goed wat er nog moet gebeuren. Alles duurt heel lang. Mijn partner daarentegen doet alles in sneltreinvaart en hakt makkelijk knopen door. Als hij thuiskomt, neemt hij al snel dingen over - en gelukkig maar. Ik voel me op zulke momenten soms best een kneusje en baal dat hij dan thuis ook weer direct aan de bak moet. Hoort ook wel bij het ouderschap natuurlijk, maar je snapt vast wat ik bedoel. We zijn er vrijwel zeker van dat we niet een tweede kindje willen. Gevoelsmatig zou ik het wel willen, maar ik weet gewoon dat niemand er beter op wordt. Ik denk dat ik 24/7 gestrest rondloop, al snauwend naar mijn partner en kind omdat ik de boel niet goed overzie en continu aan het schakelen ben tussen alles en iedereen. Dit besef doet best een beetje pijn, maar het is wel wat het is. Ik loop over van liefde voor mijn zoon en hij krijgt de volle aandacht. Bovendien kan ik het nu nog enigszins aan, zonder dagelijks tegen al te grote dingen aan te lopen. Dus ik zie ook zeker de voordelen van het hebben van één kind. Ik kan nog zoveel meer schrijven, maar voor nu is dit het even.

De laatste tijd ben ik steeds vaker aan het denken, zou ik dit ook hebben. Ik dacht dat ik gewoon altijd depressief ben. Ik herken mezelf hier zó in. Pamper aan, schone sokken, tanden poetsen, haren kammen, andere kleren aan, bh aan, kinderwagen pakken, mn dochter de jas aan, door de smalle deur een gehannes van niks. Ik kan het dan gewoon niet overzien! En als ik dan aan het lopen ben, ben ik niet trots op mezelf maar knetter chagrijnig en gestresst en vaak ontzettend aan het zweten. Moet dan al moeite doen om niet keihard te janken. Al die 'kleine' dingetjes zijn zo groot in mn hoofd. Word ook steeds meer moe terwijl de nachten veel beter gaan. Ze is nu 1. Ben zo overprikkeld en zo snel chagrijnig dat ik me gewoon schaam tegenover mn man. Hij neemt vaak alleen over als ie thuis komt waardoor ik me ook een kneusje voel en lullig omdat hij net als ik ook moe ben. Lang verhaal maar kan idd nog veeeeel langer 😅

Dit herken ik ook. Nooit ergens op onderzocht maar veel raakvlakken. Er is trouwens al een topic over met héél veel ervaringen: https://community.24baby.nl/forum/mama-jij/dames-met-add-Ox0OOB

Ik ben een aantal jaar geleden gediagnosticeerd met ADD. Waar ik vooral tegen aan loop en mij ook voor schaam is dat ik mijn huis niet op orde krijg. Dit had ik overigens ook al voordat ik een kind had, maar nu is de noodzaak daarvan natuurlijk groter. Ik wil zo graag een opgeruimd huis, maar overzie het niet en het blijft rommelig. Wel merk ik dat mijn omgeving hier veel relaxter op reageer dan ikzelf. Hierdoor probeer ik mij er ook maar bij neer te leggen en niet druk om te maken.

Zoooo herkenbaar!

Hier ook adhd. Ik loop soms echt wel tegen mezelf aan maar weet steeds beter de patronen te herkennen. Ik ben dan heel druk met veel verschillende dingen. (Da werkt nie🥴) maar ik heb wel daarom hele strakke routines. - ik leef met mijn agenda en zet hier alles! in, belangrijke dagen voor vriendinnen maar ook welke opvang en wat er is afgesproken - ik heb op werkdagen altijd dezelfde routine en wijk hier niet van af ( anders ben ik standaard te laat) - ik probeer niet te streng te zijn voor mezelf en te luisteren naar me partner als hij al ziet dat ik weer chaotisch wordt. Dit lukt echt niet altijd🤣 maar probeer er maar het beste van te maken. Ik heb ook mooie kwaliteiten door mijn adhd denk ik dan maar👍

Dit is zó herkenbaar. Met de beste wil probeer ik het huis netjes en schoon te houden, maar vaak tevergeefs. Gelukkig heb ik een partner die niet tegen rommel kan en de boel graag schoon houdt. Het is echt niet zo dat ik er een zwijnenstal van maak, maar er slingeren altijd wel spullen door het huis heen. Denk bijna dagelijks: ‘Ik ga minimaliseren, en houd alleen wat we echt gebruiken ‘. Valt er tenminste minder op te ruimen. Maar dat is vast niet de oplossing.

Dankjewel!

Natuurlijk jammer om te lezen dat je je zo herkent in mijn verhaal. Had fijner voor je geweest als dat niet zo was 😅 Naar mijn weten gaan ADD en depressie best vaak samen. Nu is het natuurlijk niet zo dat als je het een hebt, je bijna automatisch het andere ook hebt. Zelf ben ik in mijn pubertijd depressief geweest, en achteraf denk ik dat mijn ADD hier ook een (grote) rol in heeft gespeeld. Als je je zo vaak overprikkeld of overvraagd voelt, dan is het helemaal niet gek dat dit emotioneel wat met je doet en zich misschien wel uit in depressieve gevoelens.

Ook hier veel herkenning! Vaste routine ga ik ook erg lekker op (ook al heb ik ergens wel een hekel aan structuur) Waar ik tegen aan loop: Als ik weet dat ik een paar drukke dagen heb en daarvoor boodschappen moet doen. Vast en zeker dat ik tijdens het koken er achter kom dat ik vaak wat ben vergeten (ondanks een briefje) vaak wel extra andere dingen gekocht. - vergeten om taken compleet af te ronden. Tijdens het koken bijv de was en zettem, en dan vergeten dat je die er ook weer uit moet halen. Ondertussen bedenken dat we ook even lekker naar buiten kunnen en de boel de boel laten. - in de avond compleet afgebrand doordat de dag mij gesloopt heeft (fysiek of mentaal) - verder gaat mijn dochter 1 dag na het KDV. Ik hoef die dag niet altijd te werken want ik werk onregelmatig. Ik vind het heerlijk die dag, merk dar ik die tijd alleen ook echt nodig heb. Vaak poets ik die dag ook het hele huis

Heeeel herkenbaar 🙈

Sinds ik een kleine meid was al gediagnostiseerd en slik ook al heel lang medicatie. Sinds zwangerschap ben ik hiermee gestopt en slik het bijna niet meer, alleen nog op behoefte. Ik vind het vooral belangrijk om de basis op orde te hebben en focus me vooral daarop. Daar krijg ik rust van en dat is goed voor m’n dochter denk ik dan maar. Als we dan toekomen om naar buiten te gaan of iets leuks te doen, dan is dat mooi meegenomen. Ik hou mijn agenda bijna leeg, zodat ik geen gestress heb om plannen of tijdstippen dat ik iets ‘moet’. Dat maakt het soms een beetje saai als adhder maar ik denk dat saai gezonder is voor me dan te veel. Mijn man heeft pddnos en adhd, dus die helpt ook niet mee hahahah. Zorgt er wel voor dat ik degene ben die investeer in het overzicht behouden, ook voor hem. En dat lukt me allemaal aardig goed. En wat niet lukt, straf ik mezelf never ever ever voor af want tsja dat is nu eenmaal een tekortkoming. It’s allll oké als het niet perfect is! En ja mijn huis is 9 van de 10 keer een bende 👍🏻😂

🙋🏼‍♀️ Hier al 12 jaar een adhd moeder, ik heb het los gelaten, niet te veranderen: mijn gezinsleven; ongestructureerd, over enthousiast, altijd druk en chaotisch. Moeder van 4 jongens. De oudste jongens weten het, ze weten hoe ik ben, herhalen de belangrijke dingen en zijn zelf een stuk rustiger maar dat gaat perfect. Mijn vriend is ook erg rustig en gestructureerd. De kleinste van 13 maanden zou wel wat van mij overgenomen kunnen hebben denk ik. Mijn agenda in mijn telefoon is echt een uitkomst sinds twee jaar. Dat gaat echt goed voor de belangrijke afspraken en dingen die niet vergeten mogen worden. Verder ben ik gewoon van het spontaan en ondoordacht dingen doen, kunnen de slaapjes wat mij betreft ook in de auto of de kinderwagen en past iedereen zich gemakkelijk aan. Eigenlijk loopt alles op rolletjes, wel hele snelle… Ik sta altijd op aan, nooit vermoeid of uitgeput, hoe kut de nacht ook was haha, dat vinden vooral vriendinnen jaloersmakend.