Pittige tijd, wie nog meer?

Ja, herkenning alom. Bij zijn broer en zus vond ik dit ook de pittigste fase. Het zit ‘m bij ons denk ik in plotselinge veranderingen. Hij herkent de patronen van de dag en raakt overstuur als het opeens anders moet of gaat. Uitleg snapt hij nog niet altijd of hij is te overstuur om te luisteren. Inderdaad die eigen wil… meneer wil nu telkens zijn regenlaarzen aan zodat hij deze in de auto uit kan trekken samen met zijn sokken🙄 Het wordt vanzelf beter😅

Fijn om te horen! Wanneer werd dit bij jouw oudste 2 weer wat “beter”? 😊😊

Pfff nou zeg dat!!!!! Ik zei gisteren nog tegen mijn man dat ik mijn ontslag wil indienen😬Maar helaas ben ik dit ‘dienstverband’ voor onbepaalde tijd 24/7 aangegaan 😱schrale troost dat ze ook een woede-uitbarsting kreeg toen mijn man net thuis was uit het werk. Dus hij snapt hoe zwaar het is…. Ze wordt om de kleinste dingen boos (in haar ogen enorme belangrijke dingen). Bepaalt zelf wanneer ze eet of drinkt. Sokken vindt ze vreselijk, die moeten meteen uit. Tenzij ze pantoffeltjes aan heeft dan is het opeens wel goed. Na een dag alleen met haar ben ik uitgeput. Soms ben ik ook bang dat ze mij niet meer lief vindt. Aangezien ik de hele dag aan het waarschuwen ben. Ik ben een ontaarde moeder want: ze moet wel eens wat drinken of eten, ze mag niet de hele dag tv kijken of op de iPad, ze mag niet aan snoeren trekken of aan de lamp, ze mag de hond geen klap geven met speelgoed, ze mag mama niet slaan, krabben of bijten. Afgelopen zondag kreeg ze tijdens de lunch een uitbarsting. Ik heb toen lekker eerst zelf mijn broodje gegeten. Haar broodje aan de kant geschoven, ivm op de grond gooien. Mevrouw werd toen nog bozer. Opeens had ze door dat ik er niet op ging reageren. Toen werd het rustig. Daarna ging ze haar brood eten. Maar wat is dat lastig zeg, gewoon negeren…ze gilt zo hard dat ik echt tot 10 moet tellen. Sorry…lang verhaal haha!

Nooit, neehoor grapje😋 al vind ik dat bij elke leeftijd er leuke en minder leuke kanten aanzitten. Die van 7 en 9 kunnen soms al best een grote mond geven. Dan ben ik weer heel blij met mijn kleine ventje dat nog op schoot kruipt Dat ze 2,5-3 jaar waren werd het bij ons wel weer wat rustiger. Al zitten er natuurlijk altijd onrustige fases tussen. Mijn dochter wilde graag heel rustig wakker worden op psz-dagen en zichzelf aankleden… dat was geen geweldige combinatie en heeft heel wat strijd opgeleverd. Mooie van die leeftijd is wel dat je afspraken kan gaan maken. Dat lukt met onze 1-jarige nog niet

Het bloed wordt onder m’n nagels gehaald af en toe… ik kan mij ook echt schuldig voelen als ik op zulke dagen de was niet heb gedaan o.i.d. Nu had mijn man de herfstvakantie vrij en kwam er toen achter dat de dagen met de kleine man inderdaad niet makkelijk zijn!😋 de oudste twee vermaakten elkaar nog wel maar de jongste vind het toch veel gezelliger om met papa te spelen. Drie keer zuchten en ze zitten op de basisschool🥲

Het gaat niet elke dag pittig gelukkig maar vind deze fase al wel: ik ben 2 en ik zeg nee. Soms is niks goed, soms zijn het engeltjes. De tweeling loopt nu en ook dat gaat mee in ontwikkelen en verwerken. Soms zijn ze daar hangerig en moe van.

Fijn dat er herkenning is, het is een fase zullen we maar zeggen 🤣 maar wel een pittige haha

Ik had het er toevallig met mijn man over dat onze zoon de laatste tijd enorm lastig is geworden. Het is echt niet normaal. Luistert totaal niet naar ons, rent de hele dag heen en weer als een gek en als hij iets niet mag of kan nou dan laat hij duidelijk zijn mening erover zien en/of horen🙃

Het is denk ik maar net hoe je er zelf mee omgaat... Ik zal nooit zeggen pittige fase. Ik ben blij dat ik moeder heb mogen worden. Dat is niet voor iedereen weggelegd.

Die zag ik even niet aankomen…? Uiteraard ben ik ontzettend blij en dankbaar dat ik moeder heb mogen worden, maar dan kun je toch wel eens een bepaalde periode als pittig ervaren? 😅 Staat er volgens mij los van 😊

Ik vind deze leeftijd ook een uitdaging. Bij onze oudste had ik dat ook. Maar het betert echt bij het naar school gaan.

Oef volgens mij heeft dat niet zo veel met elkaar te maken toch. Slaapgebrek, krijsende kinderen, tandjes die doorkomen, om de haverklap 6 virussen in huis. Ik weet zelf ook dat het niet voor iedereen weg is gelegd, maar dat wil toch niet zeggen dat 'we'/moeders sommige fases/gebeurtenissen niet pittig mogen vinden? Ontopic: het kan een fase zijn (bij mijn jongste), maar ook karakter(bij mijn oudste) 😂. Elke fase geeft zijn charmes en zijn minder leuke kanten. Mijn ervaring is dat het positieve meer bij blijft dan het negatieve 😁

Oh wat een verademing dit topic. Ik dacht echt dat wij de enige waren 🤗🙈. Ze loopt sinds 4 weken, sinds gisteren rent ze de kamer door. Gillen, ons uittesten en praat honderduit. Energie voor 10 terwijl het toch echt 1 kind is 🙈. Onze dame is soms niet te genieten en met haar temperamentvolle karakter is het lekker dubbelop. Daarnaast dat ze 7wk geleden grote zus is geworden en de aandacht moet delen, wat ze overigens redelijk begrijpt gelukkig. Alles is een fase maar deze mag echt heel snel voorbij zijn 🙊🙈

Ik vind het ook heel fijn om dit te lezen 🙈 je kan wel eens onzeker worden als nieuwe ouder als dit soort uitdagende fases ineens komen en dan is het fijn te weten dat meerdere dit ervaren en je idd niet de enige bent 🙈😅🤗 Hier ook driftbuien! Gillen, zich op de grond gooien, avond eten weigeren en moeilijk in slaap komen, terwijl dit enkele weken geleden allemaal fantastisch ging... Tussendoor is ze nog altijd mega lief en ondeugend als altijd 🤭 maar ze heeft een duidelijke mening en sterke eigen wil en dat is even zoeken naar een balans...

Oh wat grappig, ik zei laatst tegen mijn man dat ik het juist zo’n heerlijke fase vind op dit moment. Tot op heden vond ik de 7-8-9 maanden het pittigst. Ik vind het juist ontzettend leuk dat ze nu steeds meer kan, lekker kletst, zelfstandig dingen kan doen, zelf kan spelen. En die driftbuien, tja, die horen erbij. Maar ik heb er niet zo’n last van merk ik, kan ze goed hebben (boven verwachting 🤣). Het continu ‘nee’ vind ik iets lastiger, maar meestal lukt het me nog om haar om te buigen (bijv. schoenen/sokken/jas etc gaan bij de knuffel aan, dan komt ze toch). Dus eigenlijk geniet ik op dit moment vooral. Grappig om te lezen dat het zo verschilt! 😊

Ik vind deze fase ook erg pittig, soms frustrerend, het niet luisteren vind ik echt lastig, ze rent vaak als een woesteling door het huis, klimt op de tafel of schuift een stoel of kruk bij om bovenop de kast te kijken en te pakken wat ze kan. Ze weet dat het niet mag en wacht altijd dat ik net even de woonkamer uitloop. Zo zijn er nog tal van streken, weet gewoon niet wat ik er aan kan doen om haar te laten stoppen. Woede aanvallen kan ze ook om het minste of geringste hebben, krijg soms een hartverzakking als ze uit het niks begint te gillen om tja waarom eigenlijk iets lukt niet. Aan de andere kant is het ook een leuke fase door alles wat ze opeens wel zelfstandig kunnen.

Jaaa idd! Ik herken dit ook zeker niet als de pittigste fase tot nu toe. Ik vind het een verademing dat ze zelf steeds meer kan. Hier vallen de driftbuien erg mee denk ik. Ik vond die periode dat ze van alles willen maar eigenlijk nog niks kunnen ook veel pittiger dan nu. Zo ervaart iedereen t anders

Ja hier ook🥲 ze wordt ook huilend wakker in de nacht! Dus ik denk dat het een beetje aan de slaapregressie ligt. Haar hoektandje wil ook moeilijk doorkomen🤕 en ze zeurt ook iets meer dan normaal....

Gefeliciteerd en wat grappig ik heb ook een zoontje erbij gekregen 8 weken geleden. Gelukkig heeft Dila er niet veel last van.. ik wel🤭 ik ervaar mijn zoontje meer als 'pittig' ...

Helemaaal gelijk!!