Verlatingsangst

Ik denk dat het niet zozeer aan de overgang naar een peutergroep ligt maar dat het toevallig samenvalt met weer een moeilijke slaapfase. Blijkbaar krijgen meerdere kindjes rond deze leeftijd weer zo'n fase waaronder ook ons zoontje. We zijn er enigszins wel doorheen (als word hij in de nacht wel af en toe wakker wat voorheen niet zo was). Ons zoontje begon ook in eerste instantie met tijdrekken (dit doet hij nog steeds wel) en daarna werd het hysterisch huilen als we weg gingen. Het is wel even een zoektocht geweest wat bij ons werkte maar misschien heb je wat aan deze tips; Wij kwamen er achter dat ons zoontje gewoon nog niet moe genoeg was (ze gaan rond deze leeftijd ook vaak rommelen met de middagdut) Ons zoontje deed nog een dutje van 12.30 tot 15.00/15.15. Wij hebben uiteindelijk het dutje ingekort tot max 14.30 en hem de eerste dagen opgehouden tot 21.00/21.15. Als hij die tijd ging slapen was hij moe genoeg en huilde hij niet meer.(Of eventjes 1 min. zeuren) Na een aantal dagen zijn we hem steeds weer een kwartiertje eerder naar bed gaan doen wat ook goed ging. Hij slaapt nu weer om 20.00. Ik vermoed zo dat ze over een paar maanden toch klaar zullen gaan zijn om het dutje helemaal te laten gaan vallen maar voor nu werkt dit dus nu weer goed voor ons zoontje.

We houden de deur op een kier hier. Zelfde situatie als jij beschrijft. Geven aan af en toe te komen kijken, beetje licht inval en gelukkig helpt dat

Oke het begon echt precies na onze 2 weken vakantie en dat hij naar een andere groep ging. Ik laat hem qua middagdut ook max 2uur slapen altijd (sws niet later dan 15.00uur idd ivm slaapdrang savonds. Werd hij niet oververmoeid je hem ophield tot 21;00uur?

In het begin hebben wij dit ook gehad, toen hij 2 was ofzo. Met hem de afspraak maken dat we straks nog even komen kijken was voor hem voldoende. Daarnaast heeft hij ook een camera op zijn kamer hangen en hebben we hem verteld dat papa en mama altijd bij hem zijn en op hem letten. Hoewel mijn zoontje ook ongelofelijk van het rekken is, is de verlatingsangst wel verdwenen.

Ik merkte dat hij na een paar dagen wel overdag meer gaapte. Dit deed hij daarvoor eigenlijk nooit. Toen ik dat dus opmerkte ben ik hem in de avond steeds iets eerder naar bed gaan brengen en dat ging zonder huilen gepaard. Nu ligt hij weer zijn normale tijd in bed. Ik ben wel echt max. 14.30 aan gaan houden met zijn middagdut. Oja misschien ook nog relevant. Wij hielden wel gewoon zijn bedritueel aan op dezelfde tijd. I.p.v hem daarna in bed te leggen ging hij nog even in slaapzak mee naar beneden en knuffelde we op de bank en mocht hij zelfstandig boekjes lezen. (Geen gekkigheid dus meer). Ik sloot wel een compromis; nog mee naar beneden maar dan niet huilen in bed met een dikke high five erop 😉

Ja precies hetzelfde zeggen wij ook en dat weet hij ook precies. Maar toch is het ineens heel erg...

Wij blijven altijd even in de kamer tot ze slaapt ja ze rekt veel en als je denkt ze slaapt kan ze ineens zeggen dat ze moet plassen. Maar als ze slaapt dan slaapt ze wel vaak tot middernacht dan weer wakker en dan rond 5 uur ofzo tegenwoordig dan nemen we haar even in bed voor een uurtje . We sluipen uit haar kamer in het ergste geval duurt het 30 minuten inslapen. Het weglopen of afspraak maken helpt helaas hier niet dit wel. Dan blijf ik maar 30 minuten zitten kan ik even een boekje lezen op de ereader en 10 duizend keer waarschuwen.

Hier nu precies hetzelfde sinds een week helemaal hysterisch en soms 3 a 4x snachts wakker en hysterisch dan wilt ze naar beneden. Vandaag ben ik bij dr gebleven en heb haar gekriebeld op de rug totdat ze in slaap viel. Nu hopen dat ze tor morgenochtend weer slaapt haha