Voorkeur voor papa

Hier 2 mama’s maar ook wel zulke fases gehad. Dochter wilde alleen wat van mij weten een hele poos (mijn vrouw heeft haar gedragen). Nu verandert het een beetje weer dat het wat meer in evenwicht is. Geen idee hoe het kan. Vast gewoon fases??

Ons zoontje heeft geen echte voorkeur maar ik merk wel dat als papa thuis is en ook wel meer naar hem toe getrokken word... Ergens vind ik dat ook niet raar want papa is er minder vaak en misschien zijn wij wel wat meer vanzelfsprekend als mama zijnde... Bij mijn zoontje merk ik wel de voorkeur bij oma... Zodra ik daar samen met hem ben dan moet oma ook echt alles doen, met hem mee etc. Ik denk dat dit juist een normale reactie is... En bij oma is het natuurlijk ook heeeel leuk want die geeft constante aandacht... Probeer het je niet te veel aan te trekken, je faalt echt niet en het is jammer dat je je daar onzeker over voelt... Jij en je zoontje hebben het ook heel fijn samen dus die genegenheid van hem naar jou is er zeker... En daarnaast zal het ook vast en zeker een fase zijn, zoals zovele fases die ze doorlopen 😉

Bedankt voor jullie reacties. Deze fase duurt alleen al ruim een half jaar.. het lijkt meer iets permanents te worden ofzo? Het is geen slaapregressie van een paar weekjes ofzo…

Nou ik kan je de hand schudden,hier t zelfde.. Ben moeder van Fayèn 20 mnd oud..heel de zwangerschap goed doorlopen tot de bevalling, duurde te lang,uiteindelijk spoed keizersnede gehad, borstvoeding geprobeerd te geven ging dramatisch..Fayèn geen geduld had ontzettend last vsn krampjes en overstrekken,was ook n huilbaby..op aandringen kraamzorg toch 2 mnd geprobeerd..kolven was een ramp om vol te houden, met aanvulling nutrilon werd ze nog onrustiger, uiteindelijk gestopt met borstvoeding en volledig op nutrilon..hulp bij consultatiebureau en dokter gevraagd ik trok t gehuil niet meer.. fayèn 1 week ziekenhuis opname gehad, koemelkallergie test gedaan heeft ze wel goed doorlopen, moest gaan inbakeren en heb voor n half jaar koemelkallergie hypoallergeen vrij voeding gehad via kinderarts tot n jaar! Heb daardoor denk ik niet goed kunnen binden? Terwijl ik wel t meeste tijd met d'r door breng! Ik speel met dr,lees boekjes, ga met dr naar buiten,fietsen..Werk 3 dgn in de week en dan gaat ze naar t kinderdagverblijf en ma & woe vrij..oma geeft d'r ook genoeg aandacht maar sinds 6 mnd ook alleen maar papa papa papa.. T begint me nu wel licht te irriteren,in t begin vond ik t wel schattig papa' s meisje..maar nu duurt dit gedrag wel erg lang.. T begint met wakker worden en ze roept alleen papa papa, ik moet d'r dan uit bedje halen,ivm vriend is al werken, verschonen aankleden maar soms word ze zo hysterisch boos dat ze me slaat/ krapt in m'n gezicht of bij oma.. Eenmaal beneden is ze wel bijgetrokken.. Als papa soms weg gaat gaat ze huilen of als m'n bonus dochter van 9 komt word ze jaloers.. Hij mag mij geen kus/ knuffel geven dan is t gelijk dramatisch: papaaaaa.. Hij kan niet rustig na t eten buiten roken ..dan is t papa of moet ze ook naar buiten.. M'n moeder heeft me vorige week gezegd dat ik met d'r in therapie moet..maarja wat dan? Ik ben strenger dan mijn vriend met opvoeden of eten aan tafel..maar ik wil gewoon geen tokkie kind.. Dus ik ook heel graag tips.!

Ow ja zijn we samen is er inderdaad na t wakker worden niks aan de hand maar komt papa thuis van werk.. word t weer drama..

In therapie? Heftig… ik lees niks geks hoor…

Ik herken wel een heel groot stuk van wat je aangeeft. Ons zoontje is ook helemaal gek van papa. Ik heb het geaccepteerd zoals het is. Als hij ziek is wil die alleen maar papa en ook met weggaan soms. Ik heb ergens gelezen dat het normaal gedrag is dat een kind naar 1 ouder toetrekt ?

Hoi! Wat een vervelende situatie voor jou, ik kan me voorstellen dat je je afgewezen voelt als ouder. Wij hebben dezelfde situatie en toen ik opzoek ging naar informatie hierover werd ik gerust gesteld dat dit heel normaal is in de ontwikkeling van kinderen. Het ene kindje heeft alleen heftiger een voorkeur dan een ander kindje. Tips die ik heb onthouden zijn dat je de zorgtaken gewoon moet blijven verdelen, niet altijd toegeven aan de voorkeur als dat kan. Maar ga het ook niet forceren. Papa kan ook helpen door tegen je zoon te zeggen dat mama ook mag helpen met eten.

Hier ook een dochter sterke voorkeur voor papa. Ik ben zelf gezinscoach dus de theorie erachter ken ik, het is compleet normaal maar kan t mij toch niet helpen dat ik mij hierdoor regelmatig afgewezen voel. Ik lees dat je regelmatig een vraag stelt aan je kleintje, waardoor je hem ook een optie geeft. Wellicht een idee om iets af en toe gewoon mede te delen; kom lieffie, gaan jij en ik samen een 'boekje lezen', 'puzzeltje maken' etc. Of wil je met mama/mij een boek lezen of puzzel maken? Jij mag kiezen. Hierdoor leg je de nadruk op de keuze van activiteit en niet op de persoon. Dat helpt bij ons wel momenteel.

Hier ook hoor! Wel is dit bij ons pas sinds een paar weken. Maar komt mijn zoontje nog wel geregeld bij mij knuffelen enzo, maar meer om te spelen. Soms is het wel lastig, vooral als ik m uit moet leggen dat papa gaat werken en papa haalt m altijd op van de opvang en ik breng m weg. Ook ik voel mij dan wel eens afgewezen. Het lijkt inderdaad een fase te zijn want als hij echt iets nodig heeft weet hij niet hoe snel hij bij mij moet zijn en mama moet zeggen. Al met al een lastige tijd, maar de tip van xliselx ga ik zeker ook proberen!

Wij hebben dit ook ineens. Nu ben ik zelf zwanger en super labiel, kan t echt niet hebben momenteel, voel me zo verdrietig/somber. Onze dochter was altijd een mama fan. Nu is het ineens omgedraaid. Sinds ze ziek was en ze een paar x tegen haar papa aan sliep. Ze duimde altijd tegen mij aan (gaf lang bv) maar door de ziekte duimt ze niet meer. Ook hadden mijn partner vorige week een keer bonje en ben ik gaan schreeuwen en dat heeft niet geholpen. Ik weet dat het niet fijn is voor haar en we moeten dat ook écht voorkomen. Nu steeds het gevoel dat ik het heb verpest en ze mij niet moet. Pfff wat is dit lastig zeg!

Ik merk hier verschillende fases. Mijn man was vaker favoriet. Ik ben meer thuis met mijn dochter dan hij en als hij dan wegging/gaat is ze echt even verdrietig. Om mij was dat stukken minder. Ik merkte dat dit erger werd in een week dat hij meer dan gebruikelijk weg was. Hier is dat compleet omgeslagen toen ik zwanger werd. Ik ben een paar weken meer in bed geweest dan er uit. Ik was dus wel gewoon thuis, maar had geen puf voor activiteiten met mijn dochter. Meteen daarna wilde ze alles met mij doen. Inmiddels lijkt het voor de eerste keer gelijk tussen mijn man en mij. Het kan dus ook dat hij je man wat minder ziet en hij daarom alle aandacht op dat moment aan hem geeft? Verder worden ouders denk ik overal onzeker over en dan twijfelen we aan onszelf.

Mijn zoon wordt in januari 4 en heeft nog steeds een voorkeur voor papa. Tegenwoordig stellen we hem voor de keuze; mama helpt je óf je doet het zelf. Eerder had mijn man dan vaak de neiging om het dan alsnog te doen “nee papa doen”, maar nu proberen we het op deze manier. Dat lijkt iets beter te worden

Hallo mama, ik vermoed dat jij vaker met hem bent dan de vader? Ik geloof echt niet dat hij jou niet lief vindt... bij ons zien we ook dat ze de vader soms veel gaat knuffelen dan dat ze mij knuffelt want dan heeft ze der vader minder gezien. Sommige kinderen laten het veeeel duidelijker merken. Ik doe echt alles met mijn dochter. Ik verschoon haar altijd, ik breng haar altijd naar bed, ik maar haar eten klaar, ik doe echt alles rondom haar! Dus dat ze mij niet mist is echt niet raar denk ik dan. Maar toch wil ook wel geknuffeld worden en voel ik me heel onzeker als ik die aandacht niet krijg ...

Is dit nog steeds zo bij jullie? Bij mijn zoontje is het nu al zo lang.. snap er echt helemaal niks van. Ben superlief voor hem en samen gaat het ook heel goed, maar zodra mijn man er is dan wil hij alleen maar papa. Hij slaat, bijt en krabt mij ook veel.

Hier is het ook. Alles is prima als ik met hem alleen ben. Zodra papa zijn hoofd laat zien, mag ik niks meer doen. Armen gaan ook meteen de lucht in als hij papa ziet. Papa is over het algemeen minder bij hem dan ik. Daarbovenop is papa veel minder streng dan ik. Ik troost me maar met het gedacht dat hij wel degelijk mama moet hebben als hij ziek is, pijn heeft of hulp nodig heeft met inslapen. Dan is papa niet goed.