Wel of geen tweede kindje

Ik heb heel lang getwijfeld of we echt voor een tweede wilde gaan. De natuur heeft voor ons gekozen en we waren begin februari 2023 opnieuw inverwachten zonder dat we aan wou beginnen. Mijn dochter in eind oktober 2023 geboren en was met me bijna kleuter (3 januari 2022) best wel even een uitdaging een goed ritme te vinden en die hebben gevonden. Ik zou niet meer zonder die twee kunnen. Nu kan ik er niet meer bij waarom getwijfeld heb, ze zijn zo lief samen

Ik kreeg meteen een tweeling zus heb er meteen twee. De band die zij hebben is geweldig en een broer of zus hebben kan wel iets moois zijn. Je kunt nog wachten, 35 is nog goed te doen

Hier een dochter van 28jan2022 en een dochter van 17sept2023. Het ritme was even zoeken, en ja, ik vond het supereng en het is best pittig, maar ik zou niet zonder ze kunnen. Ze zijn zo lief samen. De oudste helpt super goed met het pakken van een slab, spuugdoekje bijv. Wil de fles vasthouden. Kosten vallen mij mee; de meeste spullen heb ik van de eerste over en met een tweede meid heb ik ook alle kleertjes nagenoeg kunnen gebruiken (wel met het seizoen even zoeken). Kinderopvangtoeslag is voor een tweede kind een stuk hoger. Succes met je keuze!

Hier hebben we ook altijd gezegd we zouden graag 1 kindje krijgen. Het lukte alleen niet vanzelf (IUI na 2,5 jaar proberen). Toen ons zoontje 1 werd begon het bij mij toch ineens heel erg te kriebelen voor een tweede. Ons gevoel zegt toch heel sterk dat we niet helemaal compleet zijn (mijn vriend is 30 ik 31). Wij wilden alleen geen twee kindjes onder 2 jaar/in luiers etc. Dat is te veel en daar zou onze relatie ook niet goed op zijn gaan dus ik heb wel preventief de pil geslikt. Ik ben afgelopen september gestopt met de pil met het idee ‘als het komt is het welkom’ maar vooralsnog geen positieve test. We staan er iig voor open en gaan zien of wij in 2024 zwanger mogen worden van een tweede kindje. En mocht het ons niet gegund zijn is dat ook ok. Ik weet namelijk niet of ik een tweede traject wel in wil. Dat is wel iets wat ik nu heel anders voel nu we al een kindje hebben. Qua kosten/oppassen etc komen we er wel uit. We hebben de grote aankopen allemaal bewaard dus die zaken hoeven we niet opnieuw aan te schaffen. Oma zou het geweldig vinden als er toch nog een kleinkind zou komen (begin 60 dus de leeftijd is ook iets anders hier). Wie weet 🙏🏻

Lastig hé. Wij hebben 2 kindjes onder de 2. J is bijna 2 en P is bijna 8 maanden. Ze zijn heel erg leuk samen en het is maar een klein leeftijdsverschil. Maar het is zeker druk, je bent echt continue bezig. En eentje neem je overal makkelijk mee naartoe. 2 is wel anders. Ik hecht niet zoveel waarde aan tijd voor mezelf en denk dat het ook een luxe is met 2 kinderen. Dus het is een kwestie van je verwachtingen bijstellen. Onze relatie is gewoon goed en wij hebben geen nood om veel tijd samen te hebben. Dat hadden ouders vroeger ook niet, dat is een beetje een modern verschijnsel. Kwestie van keuzes maken dus :-)

Ons zoontje is bijna 2 en onze baby bijna 4 maanden. En ik vind het heel zwaar van 1 naar 2. Ik vond van 0 naar 1 kindje veel makkelijker. Misschien veranderd dit nog. Maar ik ben constant bezig en vermoeid

Wauw!! Onze kinderen zitten dicht bij elkaar. Die van mij 26 jan 22 en mijn dochter 10 sept 2023!!!

Ik heb zelf ook een tweifel naar een tweede, mijn hart zegt ja maar mijn verstand vraagt zich af of het verstandig is. Onze dochter is net twee geworden en wij vonden het toch wel erg pittig allemaal, ze werd elke nacht wel 1 - 2 keer huilend wakker (nu al een paar nachten doorgeslapen 🎉) Ook is ze best wel een druk en actief kindje, mijn stiefdochter werkt op een kinderdagverblijf en zegt wel eens dat ze net zo druk is als een groep kinderen daar 😬 Ze is gewoon een pittige meid, inmiddels kan ik daar redelijk goed mee omgaan maar het was en pittige tijd. Ze is geboren met een spoedkeizersnede en hiervoor hebben we ook een kindje verloren dus stress zal er tijdens de zwangerschap zeker zijn. Ik ben inmiddels 37 en mijn man 52 hij zit er echt niet meer op te wachten, voelt zich te oud en zegt de nachten niet meer te kunnen. Onze relatie is goed maar zal zeker onder spanning komen en wetende dat de meeste zorg op mij aankomt maakt mij bang dat ik dat ook niet vol houd. Verder hebben we weinig hulp want onze ouders zijn al oud. Maar toch, nog een keer een baby lijkt mij erg leuk, een broertje of zusje voor onze dochter afgezien van haar halfzus waar 17 jaar leeftijdsverschil in zit. Mijn droom van een groot gezin van 4 kinderen wat sowieso niet gaat gebeuren😅 die droom deelde mijn man ook, maar het lijkt alsof de tijd ons heeft ingehaald (zo voelt het voor mij) Tegenover een angst met de volgende zwangerschap gaat dat wel goed, is het kindje gezond, blijf ik gezond, gaat de bevalling goed. Hebben we weer een moeilijke slaper en een moeilijke start met een baby. Heb ik die energie om voor 2 kinderen te zorgen.

Hier ook enorme twijfel! Ik geniet van mijn kindje (bijna 2) maar ik vind het ook heel erg pittig. Mijn man ook trouwens. En wij hechten idd ook heel veel waarde aan tijd voor onszelf / rustmomenten op een dag. Ik weet niet hoe dat gaat als er twee kinderen zijn. Ik wil voor haar graag een broertje of zusje. Maar vraag me ook af of dat wel leuk wordt. Wat als ze continu ruziemaken? Hebben kinderen wel echt wat aan broertjes/zusjes of praten we ons dat aan? Of is het vooral later fijn, zodat ze iemand hebben die uit precies hetzelfde gezin komt, dezelfde normen en waarden, een onvoorwaardelijke soort liefde zoals ik dat bij mijn broers/zus ervaar? Dat vind ik heel waardevol en gun ik mijn dochter ook. Maar ja... twijfel twijfel of we het "aan kunnen". We kunnen het aan, maar of we er zelf wel gelukkig van worden...? Een kijkje in mijn hoofd 😆 Tip: de podcast "de tweede" van de Correspondent.

Zo dit is of ik het heb geschreven. Ik ga de podcast eens opzoeken

Je hebt hetzelfde kijkje als mij🫢, echt precies hoe ik erover denk. Ons dochtertje werd prematuur geboren, in coronatijd, waardoor de start echt pittig was. Langs de ene kant denk ik: ik heb precies nog niet alles kunnen verwerken.. (en ook, mama zijn in combi fulltime job, kindje die het eerste 1,5 jaar vaak ziek was, mijn eigen immuniteit die heel laag was door nog steeds onderbroken nachten…). Wil ik dat wel allemaal opnieuw? Garantie op een baby’tje die goed slaapt, eet.. hebben we niet. Maar als ik echt mijn hart zou volgen, dan zou ik graag een 2de kindje hebben. Heeft soms met ‘stomme’ dingen te maken: als ik ons dochtertje haar pop zie verzorgen, denk ik, wat een lief zusje zou jij zijn 🥰 maar ook, ik zou graag nog eens zwanger zijn (vond ik fantastisch) om hopelijk de zwangerschap te kunnen voldragen, ik vond ook die newborn fase zo zalig… maar besef tegelijk dat ik die newborn fase nooit meer op dezelfde manier zal (kunnen) beleven met een peutertje erbij. Zo moeilijk, die keuze.

Heel moeilijk ja. Hoewel mijn lichaam rond mijn ovulatie erom lijkt te schreeuwen (vrij bizar hoe mijn gevoel het dan ineens lijkt over te nemen van het verstand), denk ik dat wij de wens nog even laten. Ik twijfel zo dat ik denk dat ik er nu nog niet klaar voor ben. Maar ik denk dat ik uiteindelijk wel de wens heb voor een tweede kindje. Die kan ik gewoon niet uitschakelen. Maar nog even niet. Nog even genieten van hoe het nu is. Met z'n drietjes. (En waarschijnlijk praat ik hier over een paar weken rond m'n volgende ovulatie weer anders over, hahaha)

Mijn dochter is 14 januari 2022 met een spoedkeizersnede geboren en toen t 'baby' er af was, denk na een half jaar, begonnen mijn eierstokken alweer te klappen 🤣 vorig jaar in de week van haar verjaardag weer zwanger geworden.. ik moest een jaar wachten ivm de keizersnede. Dat het gelijk raak was was helemaal geweldig. En nu een zoontje erbij van 3 maand en 1 week oud. Dochter word zaterdag 2. Ik geniet er volop van! Moet wel zeggen dat wij allebei heel graag thuis zijn, dus niet veel hobby's buiten de deur hebben. Voor mij is op de bank hangen en een serie kijken voldoende me-time. Maar dat is voor iedereen heel anders. Daarnaast werk ik 5 dagen 5 uur per dag, dat maakt ook een verschil. Fulltime en 2 kids zou ik echt heel zwaar vinden. En financieel..de opvang is nu wel mega duur! Betalen bijna €600 uit eigen zak bij, een 3e is dus niet mogelijk. Ook niet wanneer de oudste naar school gaat, want word volgende maand al 36 en zie het niet zitten om eind 30 nog een kind te nemen. Maar goed, dat verschilt ook per persoon natuurlijk 😊

Ik heb eigenlijk 1,5 jaar geroepen dat ik het absoluut niet nog een keer wil, mede ivm een PPD die ik heb doorgemaakt. Nu slaat er toch een stiekeme twijfel toe. Maar wat TS benoemt heb ik ook, ik geniet echt ook nog heel erg van de tijd die ik voor mezelf heb en daarnaast is alles net wat makkelijker te ondernemen met een kindje. Het liefst zou ik mezelf nog een jaar of twee gunnen om er over na te denken, maar op de een of andere manier heb ik in mijn hoofd dat een leeftijdsverschil van zo’n 4 jaar tussen je kindjes in te groot is? Dus ik voel een beetje druk om nu een beslissing te moeten maken, zoontje is nu net 2 namelijk.

Voor je 2de kindje betaal je toch minder opvang? Dan wordt toch bijna alles vergoed dacht ik?

Dat had ui inderdaad gehoopt, maar nee. Het is gewoon verdubbeld..maar ons salaris niet 😅

Ehm apart want je zou echt heel veel voor je 2de terug moeten krijgen met je toeslag

K zou dit even controleren want volgens mij hoor je iets van. 96% vergoed te krijgen

Ga ik dan zeker doen! Ik betaal voor 2 kids 2442 (25 uur per week per kind) en krijg 1870 van de belastingdienst. Vorige maand was het nog alleen voor mijn dochter > 1068 en kreeg toen 852 terug.. Opvang is ook een stukje duurder geworden vanaf dit jaar.. maar volgens jullie zou dit niet moeten kloppen of??

Wel afhankelijk natuurlijk van jullie inkomen maar ja ongeveer 90% ofzo moet vergoed worden