Zeer verlegen

Het accepteren dat hij het eng vindt misschien?

Hier al bijna 2 jaar aan de gang, ik doe er verder niks mee, ja accepteren 😊 Het lukt nu soms om zonder te huilen afscheid te nemen bij de kinderopvang maar daar komt ze al ander half jaar.

Dus eigenlijk verder niks aan doen?

Hmm is dat iets wat andere kinderen daar ook doen of heeft jouw kind er meer last van?

Nee zou ik niet doen, ze gaan gewoon door fases en dan zal ik wel commentaar krijgen als ik dit zeg maar op het moment dat je hem alleen laat huilen ben je er niet voor hem en dat lijkt me voor hem heel erg

Ons zoontje was eerst alles behalve verlegen... Nam zelfs wildvreemde zo aan de hand 😂 Nu sinds een aantal weken ook ineens verlegen, zich achter me verstoppen en opgetild willen worden... Het zal vast weer een fase zijn waarin ze nu misschien ontdekken dat dingen ook eng of spannend kunnen zijn... Ik accepteer het gewoon en geef hem gewoon de nabijheid die hij nodig heeft...

Nee de andere kindjes zie ik nooit of zelden huilen bij het afscheid nemen van hun ouders...

Lastig.. denk dat de mijne ook zo gaat zijn nadat hij begint met de voorschool in februari 🥲

Hmm hopelijk gaat het snel over. Ben benieuwd wat het cb gaat zeggen. We hebben in januari een afspraak staan. De vorige keer liet ie zichzelf niet meten en wegen. Mevrouw wist ook niet wat ze moest doen 😂 ik weet nu al dat ze weer niet gaat kunnen meten en wegen..

Ja begrijp ik en dat is heel goed van je! Ik merk dat ik soms wel wat moeite heb, maar moet het denk ik loslaten.

Ik zou hem vooral de nabijheid bieden, blijkbaar heeft hij dat nu nodig van jullie. Niet optillen en laten huilen zou ik zeker niet doen, daarmee geef je het signaal dat je niet beschikbaar bent. Troosten, bij je nemen, en laten ontdekken zodra hij zelf aangeeft daar aan toe te zijn zou mijn advies zijn.

Bedankt voor je advies☺️

Verschilt zo per kindje, het ene kindje heeft veel meer tijd nodig om op te warmen in een nieuwe situatie/bij nieuwe mensen waar andere kindjes al bij de deur hun ouders achter zich laten. Ik denk dat het enige wat je kunt doen is accepteren dat je kindje meer tijd nodig heeft en deze gevoelens ook niet hoeft te zien als iets negatiefs maar elke keer kan benoemen dat je ziet als hij iets spannend vind en hem aangeeft dat dat helemaal ok is en dat hij de tijd mag nemen en je hem vertrouwt aan te geven wanneer hij er wel klaar voor is en/of bij welk tempo hij zich fijn voelt 🙏🏼

Hier ook een jongetje dat dichtslaat in, vooral, nieuwe situaties en met minder bekende mensen. Hij wil dan bijvoorbeeld alleen maar met de kindjes spelen als mama er naast zit. Vind het soms wel lastig maar ik snap hem ook wel weer. Heb het geaccepteerd, over een half jaar is het miss wel weer anders :)

Precies wat ik wilde typen.. Hij heeft je gewoon nodig. Pak hem lekker 5 minuten bij je. Hij zoekt je nabijheid en veiligheid. Vanuit die veiligheid kan hij de wereld gaan ontdekken en steeds een stapje zelfstandiger iets gaan ondernemen (in een aantal weken, maanden, jaren.. ieder kind is anders 😊). Niet helemaal vergelijkbaar, maar onze zoon van jan'22, is sinds een tijdje wat eenkennig aan het worden naar mij toe. Wellicht speelt zoiets ook nog mee? Of maakt hij sprongen op een ander gebied, waardoor zijn energie daarheen gaat en andere dingen wat lastiger voor hem zijn op dit moment ?

Ons kindje van nu bijna twee had het ook tot kort geleden. Ze moest supervaak getild worden en na een vakantie ging het ineens niet meer goed op de opvang en moest ik daar met haar blijven zodat ze weer kon wennen. De opvang belde dan dat ze zoveel huilde dat ik terug moest. Ik ben veel bij haar geweest en werd er zelf ook wel echt even gek van, maar ineens is het over gegaan. Ik denk doordat we in een periode veel familie en vrienden over de vloer hadden. Ze leerde andere mensen vertrouwen? Wat zij nodig had was mij, dus ik probeerde haar te geven wat ze nodig had. ik zat daar op de opvang met haar op schoot totdat ze er zelf voor koos om van mij weg te gaan in plaats van dat ik haar neerzette. Dus het was op haar voorwaarde en dat voelde wel veilig denk ik voor haar. Als ik uit het zicht was ging ze gelijk huilen. Het was lastig 😅 ik ging dan bijvoorbeeld 15 minuten weg. Dag erna een half uur en dan na een paar dagen een uur ofzo. Kreeg als tip dat als ze bijvoorbeeld van ma-do naar de opvang gaan dat je dan die maandag na het weekend weer even wat langer blijft. Dat weekend er tussen maakt het lastiger voor ze om weer terug te gaan. Geloof me, ik werd helemaal gek hoor van dat geplak. Ik hield haar gedurende de dag ook meer momenten lang vast en had meer bewust contact met haar. Echt veel aandacht zonder met m’n hoofd af te dwalen. Echt tijd voor haar. Dat had ze ook nodig in die tijd en heeft haar geholpen denk ik. Ze is nu weer terug gewend aan de opvang maar merk wel dat ik snel afscheid moet nemen, als ik blijf hangen dan wordt het wat lastiger. Kreeg wel de tip om niet stiekem weg te gaan want dan blijft je kindje je zoeken. Dus ik geef altijd duidelijk aan dat ik weg ga, ook al is dat lastig. Misschien heb je iets aan dit verhaal :) sterkte en succes ! Oh en heb je misschien de mogelijkheid om hem af en toe bij familie te brengen die hij kent? Zodat hij meer zonder jou is en waardoor de opvang misschien makkelijker wordt?

Ons zoontje doet dit ook, eigenlijk al sinds de eerste fase van eenkennigheid begon bij 9 maanden. Het is af en toe erger en dan weer een periode minder. Ik was zelf ook heel verlegen vroeger (mijn partner ook) dus het zal ook een deel karakter zijn. Hij gaat nu een jaar naar de opvang en dat helpt wel heel erg. Nieuwe mensen in een nieuwe omgeving blijven alleen eng. Soms is dat best wel lastig maar ik hoop dat hij het steeds minder eng zal vinden en wat ‘losser’ komt met de tijd. Hier lijkt hij soms ook het enige kindje te zijn die zo doet maar zo zie je maar er zijn er veel meer 😉.