Dingen niet los kunnen laten, grote gezinnen

Wie dan leeft wie dan zorgt. Als het lukt zal ik het echt loslaten. En mocht je er tegen die tijd zo over denken kun je toch ook voorstellen om met een deel te brunchen. En met het andere deel de volgende dag ergens uit eten o.i.d. Hopelijk krijgt je hoofd meer rust 🤗

Mijn vriend en ik komen beide uit samengestelde gezinnen. Ik merkte dat ik door overal maar naartoe te gaan eigenlijk mezelf voor bij liep en wij maken nu ieder jaar een keuze met kerst. Is er dit jaar iemand aan de beurt geweest, dan is volgend jaar de ander. 3/4 gezinnen zijn heel begripvol, ander gezin ging nog hun best doen dat we toch komen. Als je ineens iets veranderd dan kan het zijn dat mensen daar even aan moeten wennen; dus kan er een reactie komen, maar uiteindelijk viel het mij reuze mee en heb ik zelf een stuk fijnere kerst! Ging in het begin gepaard met veel schuldgevoelens, maar uiteindelijk heb ik het helemaal los kunnen laten! Hopelijk gaat het jou ook lukken! Met moederdag/vaderdag doen wij alleen de eigen moeders/vaders. Stief/bonus krijgt van ons een kaartje of appje!

Ik kom ook uit een erg grote familie, mijn man dan niet. Met mijn familie spreken we met kerst bijvoorbeeld altijd 1 dag af bij mijn ouders, en wie van mijn broers en zussen er dan ook zijn zien we dan, de rest zien we dan met kerst niet. Tot nu toe altijd ene dag mijn ouders, andere dag schoonouders maar je zou ook bijvoorbeeld bij de ene kunnen zijn met kerst en de andere met oud en nieuw, of kerstavond en tweede kerstdag zodat je een rustig dagje ertussen hebt. Verjaardagen combineren wij al tijden, stuk rustiger en wel heel gezellig. We vieren bijvoorbeeld vaak in mei een stuk of 6 verjaardagen tegelijk en dan gaan we met zijn allen naar een strand of zaaltje, heel gezellig en een relaxte manier om met zijn allen bij elkaar te zijn. Maar inderdaad, ik zou je daar niet nu al druk om maken! Misschien krijg je wel een heel makkelijk kind die je overal mee naartoe kan nemen en die overal lekker slaapt😉

Oh ik herken dit dilemma wel. Al ben ik meer van 'we zien tegen die tijd wel' en ben hier niet over aan het piekeren. Mijn man komt ook uit een groot samengesteld gezin met 5 broers/zussen die ook allemaal 1 of meer kinderen hebben en nog een paar op komst. Al die verjaardagen... Ook hebben wij maar een klein huis. Ik zou niet weten hoe we dat moeten doen wanneer iedereen bij ons op een verjaardag komt. En dan heb ik ook nog mijn eigen familie met 3 broers/zussen (geen kinderen). Vorig jaar hebben we de verjaardagen in deel gevierd. Ochtend zijn familie, middag die van mij. Maar dit vond ik ook niet ideaal, want dan ben je écht de hele dag bezig.

Herkenbaar hoor, zelf ook n grote familie en veel sociale dingen. Wij maken keuze om bijv 1 dag met Kerst bij ene familie te zijn en 1 dag oud/nieuw bij andere familie. Verjaardagen meestal naar 1 van beiden/gezin. En verder advies om dicht bij jezelf te blijven en eerlijk aan te geven wat haalbaar voor jullie is (verwachtingen uitspreken) Vaak begrip, maar ook echt niet altijd (maar waarom zou je je moeten verantwoorden en is het haalbaar om van iedereen begrip te krijgen?) Daarnaast weten mensen om ons heen dit inmiddels en is dat gewoon duidelijk. Kan het alleen maar aanraden. Hopelijk heb je er wat aan en krijg je meer rust!

Ik herken het niet maar moest stiekem lachen om je ananas verhaal.... dat gedeelte is wel heel herkenbaar. Vreselijk wat die hormonen met je doen he 🤭🤭🤭

Hier ook allebei gescheiden ouders, aan mijn kant heb ik in totaal 5 (stief/half) broertjes en zusjes , allemaal met partners en in totaal 10 kids (11e is onderweg en dan de onze nog). Familie van mijn man is wat kleiner, 'slechts' 3(stief)broers/zussen en maar 1 kind. Maar toch, dat zijn heel veel verjaardagen en altijd gepuzzel met de feestdagen, volgend jaar moeten we daarin echt keuzes gaan maken, maar die stel ik nog wel even uit tot dan..

O ik snap het wel. Ik kan me voorstellen dat hormonen niet echt meehelpen als je hierover in zit. Misschien helpt het om nu alvast de regie te pakken en uit te gaan van wat jij en jullie zelf willen. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is om rekening te houden met iedereen en dat je ook niet altijd 100% uit kunt gaan van je eigen behoeften rondom de feestdagen, maar mij helpt het altijd wel om eerst te bepalen wat ik zelf fijn zou vinden en dan te zoeken naar een manier om dat te combineren met de verwachtingen van anderen. En dat is soms schipperen, maar geeft me wel het gevoel dat ik de controle heb.