Alles is een drama

Niemand?

Ja das heel lastig en zonde inderdaad... Ik denk dat het een combinatie is van de peuterpuberteit en de grote verandering voor haar met de komst van jullie kleine. Ineens moet ze haar mama delen en komt niet meer direct aan de beurt. Van andere moeders hoorde ik weleens dat ze af en toe tegen de baby zeiden : "nee nu even niet -naam baby- je moet heel even wachten, ik ben nu met je zus met de poppen aan het spelen" (terwijl de baby dan helemaal niet om aandacht vroeg of zo, maar meer om je oudste het gevoel te geven dat zij jou weer even helemaal tot haar beschikking heeft. Dan zal ze daarna wellicht wat makkelijker op haar beurt willen wachten. Maar ik ben daar (nog) geen ervaringsdeskundige in, hopelijk heb je hier iets aan? Xxxxx

Ja, het kan zijn dat dat ermee te maken heeft. Ze is wel echt een moederskindje en de meeste aandacht gaat nu toch naar haar broertje. Al heeft ze eigenlijk vanaf het begin vrij goed geregeerd op haar broertje met alleen in de eerste week (als ik me goed herinner) heftige uitbarstingen. Het gedrag dat ze nu vertoont is echt van de laatste weken. Het ging dus eigenlijk al maanden heel goed na zijn geboorte. Bedankt voor je tip. Die ga ik meenemen

Hier zelfde soort situatie alleen heb ik een zoontje van net drie en een iets jongere baby. Zoontje is minder van het huilen, maar wel van het slaan en bijten als hij boos is en met dingen gooien… Het heeft sowieso met de leeftijd te maken en het is vast gewoon een fase maar soms wel echt moeilijk om mee te dealen dus ik begrijp je helemaal! Ik geef ook borstvoeding maar heb onze baby nog in de co sleeper zodat ik er niet uit hoef, dat scheelt. Kan je oudste niet af en toe uit logeren dat je even een adempauze hebt? Of dat je zelf even uit logeren gaat met de baby eventueel?

Dat is ook heftig! Slaan en bijten doet ze dan weer niet. Gooien wel, maar dat doet ze ook zonder boos te zijn. Dat mag ze uiteraard niet, maar ze vindt zelf van wel🙄. Logeren is een goed idee. We hebben het daar wel al een tijdje over, maar het komt er steeds niet van. Ik ga het weer eens voorstellen!😃

Omg logeren is echt zo lekker af en toe! Ga ervoor als het kan!!

Heel herkenbaar. Onze oudste is zes, de tweede net drie. Vooral de jongste kan heel erg boos worden. Je ziet dan gewoon de onmacht van zijn eigen woedeaanval. Wij brengen hem dan rustig naar zijn kamertje en zeggen rustig, maar heel duidelijk, je bent weer welkom als je lief kunt zijn. Dit moeten we vaak twee keer doen, maar daarna is hij wel weer kalm. Iets met Zuid-Amerikaans temperament denken we...

Het zal misschien tegen je gevoel in gaan, maar wat hier enorm goed werkt als er weer tranen of een boze bui is: knuffelen, meeleven en compassie tonen. En vooral niet terug boos doen of wegsturen. Uiteraard wel grenzen trekken, dus wanneer zo'n bui komt nadat iets niet mag, dan blijf ik consequent. Maar ik zeg wel: Wat jammer dat het niet mag hè, ik zie dat je er heel verdrietig van wordt. Kom even een dikke knuffel. Werkt als een trein!

Nee hoor, helemaal niet. Je hebt ook helemaal gelijk. Ik weet dat peuters hun emoties nog niet kunnen reguleren, dus dat ze je nodig hebben hiervoor. Alleen heb ik daar na driftbui 5367 van de dag geen geduld meer voor😅. Hopelijk gaat deze fase snel voorbij...