Continu strijd.. 😔

Hier hetzelfde. Was 2 weken redelijk rustig en idd vandaag weer slaan, krabben, mn tunnels eruit willen trekken, aan mn halsketting hangen. Sjezus.. net mn vakantieweek. Pity me!

Bedankt voor jullie reacties! Blij dat ik niet de enige ben! Vandaag een beetje beter maar m’n man is ook thuis dus misschien delen we de ‘last’.. Hij had het ook vandaag niet makkelijk. Veel huilen en mopperen, zeuren om een koekje en dan pak je uiteindelijk een koekje en dan is het natuuuurlijk het verkeerde koekje 🤷🏻‍♀️ schiet mij maar lek! Dikke tranen om alles.. alsof hij het zelf ook allemaal even niet meer weten. Hij heeft vandaag niet gebeten (mij iig niet 😂).. wel geslagen maar niet zoveel als gisteren. Na het avond eten knapte hij eigenlijk pas op.. toen werd hij echt weer super happy en was alles goed 🤷🏻‍♀️ Morgen weer naar de opvang, kijken hoe dat gaat.

Das een fase, duidelijk maken waar de grenzen zijn. Peuter pubertijd

Ik dacht dat we de fase achter de rug hadden aangezien hij de afgelopen week onwijs rustig was en daarvoor al meer dan zes weken in een ‘fase’ zat… Dus m’n kind is vier dagen ‘normaal’ en vervolgens weer in een fase 🤣 help! Maar ik heb opvang en opa’s en oma’s een heads up gegeven om consequent te blijven en we gaan nog even door met deze fase waar we in zitten.. Het is een fase…. 🤪

Ja dit soort dingen komen en gaan vrees ik. Herken ik van hier thuis. De reactie over grenzen aangeven en consequent blijven ben ik maar beperkt mee eens. Het gaat ook om geduld hebben, meegaan met je kindje als die het zo lastig heeft met zichzelf en onszelf ontwikkelen als ouder van een kindje met een eigen mening en plan, niet meer enkel een willoze baby :) Dit gedrag is echt een ontwikkeling en niet opzettelijk gedrag van ons kind om het ons moeilijk te maken. Wel een periode van grenzen opzoeken en leren kennen ook. Een echt leerproces voor ons allemaal :) Succes!

Hoe gaat het nu met jullie? Ik ben nu over de 7 weken zwanger en ik merk dat ik erg moe en misselijk ben en daardoor wat minder lekker ga.. Mijn zoontje zoekt nog steeds de strijd met alles wat we doen. Ik ben er zo klaar mee! Het is niet gewoon ‘nee’ zeggen maar ik zit de hele dag in het geschreeuw en gehuil. Ik kan nog steeds niks goed doen 😣 Zodra m’n man thuis komt is alles prima en lijkt het een heel ander kind 🤷🏻‍♀️

Oh wat heftig zeg dat het nu zo’n poos duurt en dat je zelf minder energie hebt. Dat maakt het extra zwaar. Je zegt dat het anders is zodra je man thuis komt. Neem jij het grootste deel van de zorg op je? Dan vrees ik dat jij het ‘slachtoffer’ bent omdat jij het meeste vastigheid en veiligheid voor je kindje betekent. Bij jou is hij veilig genoeg om continue de grenzen op te zoeken. Althans zo leest hij voor mij als ‘leek’. Weinig aan te doen maar goed teken qua hechting dan 😅 Is het mogelijk om iets meer hulp te krijgen deze periode? Iets meer te kunnen uitbesteden zodat je je zelf vaak genoeg kunt opladen voor weer een dag of dagdeel ‘strijd’? Hier is het vaak ook dit gedrag als hij net niet helemaal fit is. Dit zit m in de kleinste dingen. Hoeft hij niet ziek voor te zijn maar ook al als hij moe is bijvoorbeeld. Zo vervelend.

Bedankt voor je berichtje ❤️ Ik neem inderdaad de meeste zorg op me en het begint me een beetje op te breken. Zelf ben ik pedagogisch medewerker en ik ben hiervoor opgeleid, ik heb geduld, omdenken, etc… maar wat ik ook doe 🤷🏻‍♀️ het is niet goed. Herken ook geen enkel kind uit de opvang met hetzelfde gedrag als mn zoontje 🫤 maar misschien zijn er wel meer kindjes alleen thuis zo. Mijn collega die hem opvangt zegt dat hij continu aan het drammen is en zijn zin wil doordrijven. Hij loopt telkens te pushen en het werkt op dit moment enorm op m’n zenuwen. Als hij een slechte nacht heeft gehad kan ik inderdaad helemaal niks goed doen.. dan slaapt hij vaak ook nog 2x ipv 1x.. Zondag gaat m’n man drie weken op zakenreis… 😣 ik ben benieuwd hoe ik dit ga volhouden. Ik heb sowieso al 1 extra oppasdag elke week dus dan gaat hij naar opa en oma. Ik ken de boeken etc van jagen verzamelen of how to talk to kids. Ik weet de pedagogische methodes, maar dit gaat echt beyond 😭 Ik geef hem ook maar steeds meer z’n zin.. ik heb er de kracht niet meer voor.

Ik heb net een training gevolgd van de site ontspannen opvoeden. Ons zoontje is hooggevoelig en een pittig kindje ❤️ met een sterke eigen wil. Een reguliere opvoeding gaat in zijn geval niet werken dus we gaan kijken of we hem op een andere manier kunnen opvoeden wat meer bij hem past. Als ik de training zo zie dan doen we een hoop goed maar is er nog ruimte voor verbetering ☺️

Ik weet niet of mijn tips gaan helpen maar bij mijn zoon van 20 maanden met een zeer sterke eigen wil vanaf een maand oud werkt dit heel goed De strijd voor zijn, dus wanneer ik zie dat hij iets bedenkt wat hij wil, zie ik iets heel speciaals op de grond/in de tuin/op de bank liggen en zo raakt hij daar in geïnteresseerd. Wil hij z'n slaapzak niet uit, prima houd je hem aan. Wil hij nog niet uit bed, prima dan kan ik rustig douchen haal ik je later wel weer op. Wil hij geen broek aan, ook prima, hij krijgt het vanzelf koud dat hij wel kleding aan wilt. Zo niet dan niet. Keuzes zoals kleding/welk beleg/welk fruit mag hij maken. Het eten doe ik op pittige dagen heel anders aanpakken, dan hoeft hij niet in z'n stoel maar mag hij staand in z'n leertoren eten. Ik merk dat hij dan veel beweegt en beter kan concentreren op eten. Als het wel in z'n stoel kan geef ik een fidget speelgoedje, hij kan dat dan bewegen zodat hij zich kan ontladen. Abonnement op de indoorspeeltuin (€85 per jaar), en met pittige dagen ben ik daar te vinden. Als dat niet werkt ga ik naar een vriendin. Zij heeft honden die hij geweldig vind (onze hond slaat hij als hij de kans krijgt met pittige dagen). Abonnement op de grote buitenspeeltuin (€15 per jaar). Fietsen, dan zit hij achterop, maar dat kan ook heel fout gaan en meer driftig erdoor worden. Luier verschonen doe ik staand, dat werkt wel goed hier. Ik merk dat als ik hem veel beweging geef in de speeltuin, dat hij minder driftig is. Of dat ik het beter kan handelen. Wij gaan vaak in de ochtend lekker uitrazen en dan daar ook eten. Bij thuiskomst na 15 minuten naar bed. Heb ik ff rust, en kan dan de middag beter aan. Hij weet dat mama dan ook moet opruimen/schoonmaken/koken etc. En soms krijst hij, tja, dan zeg ik dat ik hem snap, maar dat ik er niks aan kan veranderen, en zet vervolgens m'n noise cancelling headphones op zodat ik niet te erg overprikkeld raak.

Hier doen wij het echt precies zo. Werkt prima , met zo nu en dan een keer een uitschieter dat echt niks goed is en lukt wat erg frustrerend is maar hè wij hebben ook soms zelf van die dagen!

Dit lijkt enorm op onze aanpak. Veel prikkels en vooral veel beweging bieden en zoveel mogelijk buiten zijn. Buiten is hij veeeeeel relaxter dan binnen. Hier ook zo’n enorm temperament en eigen wil. Soms echt heel pittig. Op goede dagen gelukkig super gezellig want niet alleen diepe dalen maar ook enorm hoge pieken. Maar dus echt niet makkelijk voor ons als ouders. En Tango, heel herkenbaar wat jij schetst. Zelf ben ik geen pm-er dus veel minder ervaring dan jij maar we krijgen vaak de reactie van de opvang dat hij weer pittig was of dat z’n begeleidster echt toe is aan weekend na weer een paar dagen met onze zoon 😅 Wij zijn beiden regelmatig weg voor werk, om en om dan, en geen drie weken aan een stuk. Maar vinden het altijd pittig om die dagen alleen te zijn met onze zoon. En niet altijd leuk dus… Het is goed dat we de wens voor maar 1 kind hebben. Als we er 2 hadden gewild dan waren we nu hard aan het twijfelen gegaan denk ik ;) We hebben geluk met mijn schoonmoeder. Zij woont niet om de hoek helaas maar kan enorm goed met zn temperament omgaan. Laat zich niet gek maken en gaat enorm mee in zijn belevingswereld. Is hem daarmee dus vaak een stapje voor en faciliteert wat hij wilt. Op slechte dagen weet ik soms echt niet hoe we er een leuke dag van kunnen maken en voelt het als zwaar werk 😅

Het is pittig hè! Ik hoop dat hij later gewoon niet over zich heen laat lopen en net zo goed op z'n doel blijft afgaan. Mijn zoon is dan op KDV en bij familie gewoon een voorbeeldig engeltje. Af en toe laat hij wel een beetje z'n eigen wil doorschemeren maar dat is zoveel minder heftig dan thuis. Daardoor heb ik vaak het idee dat familie ons niet serieus neemt. Ik ben heel blij om te lezen dat jullie het soms ook niet leuk vinden om thuis te zijn met je kind. Ik heb dat soms ook echt.

Ja dit.. het onbegrip van familie of vrienden die hem altijd alleen op z’n gezelligst zien - want er gebeurt wat - vind ik lastig. Heb zelf ook het misschien onterechte beeld van hun poeslieve rustige kinderen. Dus echt het gevoel dat ze me niet snappen als ik soms m’n ongenoegen even uit. Mijn vriend vindt het overigens ook soms echt niet leuk om alleen thuis te zijn met onze zoon. We doen alles voor hem en dan is het nog niet goed.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve reacties en ik zie dat ik niet alleen ben in de strijd. Bedankt voor de tips! Ik ga alles wat meer loslaten en kijken of we er dan wel wat makkelijker uit komen, zonder strijd. Hij had gisteren een geweldige dag op de opvang en we waren nog geen drie seconde thuis of hij werpt zich dramatisch meerdere malen naar de grond omdat ik zei dat het bijna etenstijd was ipv koekjes tijd 😅 meneer wou namelijk een koekie en dat werd een nee 👎 Om de drama heb ik eigenlijk wel een beetje moeten lachen! Hij kan zo naar toneelschool 😂

Er zijn al veel tips gegeven. Daarom alleen even een berichtje om te laten weten dat dit allemaal heeeel herkenbaar is 🤣

Heel herkenbaar. Eerst niet in de autostoel willen, vervolgens niet eruit willen. Geen jas aan willen doen, vervolgens de jas niet meer uit willen trekken. En zo kan ik nog wel even door gaan. Ook maakt ze continu alle bouwwerken van haar grote broer expres kapot. Zij vind het een leuk spelletje, grote broer heeft steeds verdriet. Daarnaast bijt en slaat ze hem te pas en te onpas. Gewoon omdat t kan en hij niet echt wat terug doet. Ik zit ook continu met m’n handen in het haar. En wat jij met pepa pig & de speen hebt. Hebben we hier met de borst.