Herkenning bij strijd twee jarige?

Ik herken in jouw verhaal wel het pittige karakter van onze zoon en hoe makkelijk het is bij hem om een drama situatie te krijgen. Inderdaad het drama door ongelukjes die enkel gebeuren omdat hij zelf niet meewerkt of iets dergelijks. Vaak vooral als hij moe is en daarmee niet meer rationeel lijkt te handelen (voor zover peuters dit überhaupt kunnen). Ik kan natuurlijk niet meekijken naar hoe jullie dingen doen, maar voor mij was het boek jagen verzamelen en opvoeden echt een eye opener. Kind veel meer autonomie geven en betrekken bij de dingen, zelf laten proberen en ook op een andere manier communiceren. We minimaliseren ook wel de dingen die hij moet of waarin hij moet meewerken, vaak kan hij zelf z’n gang gaan binnen de kaders. Want wat maakt mij het nu uit dat hij met de echte pannen wil spelen of met de emmer en schoonmaakspullen Ipv van speelgoed. Of slippers aan wil ipv laarzen ondanks de regen. Dus wat dat betreft choose your battles. Sommige dingen staan vast; we moeten tanden poetsen en wat we eten. En die structuur vindt hij prettig. Geen idee of het wat voor jullie toevoegt maar voor ons levert het nu wel minder strijd op.

Ik heb het boek ‘how to talk to kids’ en ik geef hem zelf (vaak twee) opties. Hij doet heel veel zelf en helpt mee met ons in het huishouden. Dat is echt super fijn. Maar ik wou dat andere dingen ook zo goed gingen. Voorbeeld: Ochtend: Als ik een schone luier hij hem wil doen, dan vertel ik hem, “tijd voor een schone broek”. Vervolgens wil hij weg en gaat hij in z’n bed liggen en blijf hij daar tot ik hem eruit haal/til/trek. Ik wacht vaak tot hij uit zichzelf komt… dat gebeurt vaak niet… Vervolgens is de vieze luier uit en gaat hij weer snel terug naar z’n bed en begint het overnieuw. Hij blijft liggen of zitten of houdt z’n benen stijf zodat ik geen luier omkrijg, en geen boxer en geen broek. Elk kleding item is een strijd… De deur van de slaapkamer doen we al dicht anders gaat hij er vandoor. En ik ga echt niet achter hem aan rennen. Einde van de dag is echt drama want dan is hij doodop en moe inderdaad. En dan gebeuren er gewoon teveel ongelukjes omdat hij niet meewerkt.

Eigenlijk wacht ik dus tot hij uit zichzelf komt, hij komt niet en ga ik gewoon dingen doen met of zonder zijn medewerking. Maar misschien is er iets anders mogelijk? Bijvoorbeeld: ik wacht tot hij uit zichzelf komt, komt hij niet dan.. loop ik weg/ga ik schreeuwen, commanderen, huilen, straffen? Ik weet het niet? 🤷🏻‍♀️ ik zie hier geen mogelijkheid.. Ik vind weglopen namelijk ook geen optie want dan leer ik hem aan dat als hij niet luistert, mama bij hem weg gaat… Al het andere vind ik ook helemaal niks.

Bij ons werkt het goed om hem over te halen met dingen die hij wil doen: wil je met de duplo spelen? Dan gaan we eerst aankleden. Niet aankleden? Dan ook niet de duplo. Ik doe dat op een neutrale manier, zodat het niet als straf voelt maar als logisch gevolg. Alsof het mij niet uitmaakt of hij kiest voor aangekleed met de duplo spelen of onaangekleed iets anders doen. Dan kiest hij vaak eieren voor zn geld.

Soms werkt het ook om er creatief mee om te gaan. Heb ik echt niet altijd energie voor hoor! Maar om er een probleem van te maken dat hij moet oplossen. Oh nee! Aap heeft een schone luier nodig! Zullen we die hem geven? Doen we eerst jou, daarna aap (of andersom). Dit werkt ook als ik hem moet afleiden omdat hij iets niet mocht. In plaats van: wil je met je fiets spelen; oh nee! De fiets is kapot! Hoe ga je die maken? En dan is hij alweer vergeten dat hij geen koekje mocht. Op zo'n moment helpen keuzes hebben niet, want dan voelt hij vooral de keuzestress en niet de autonomie. Maar hij voelt ook autonomie als hij een probleem mag oplossen. Heel manipulatief haha 😂

Pfoeh lastig hoor. Ik heb die situatie hier soms ook. Gelukkig niet vaak zoals het bij jou lijkt te zijn. Dus voor die enkele keer worstel ik me er wel eens een weg doorheen. Maar vanavond bijvoorbeeld wilde ik gaan wandelen en mocht zoontje mee maar moest dan wel z’n jas aan (want regen en wind). Hij vertikte z’n jas aan te doen en raakte compleet overstuur. Heb hem tien minuten lang de tijd te geven om na te denken of hij toch niet z’n jas aan wilde en mee wilde gaan maar hij bleef overstuur raken en huilen. Dus uiteindelijk niet meegegaan en huilend bij papa gebleven. Lastig lastig.. Ik weet dan ook niet meer wat nu het beste zou zijn. Sommige dingen kun je laten gaan maar anderen moeten nu eenmaal gebeuren. En als dat met alles op een dag niet vanzelf gaat is dat lastig ja. Benoem je ook dat je het fijn vindt dat hij zo goed helpt als hij je eens een keer wel helpt? Zit enkel na te denken hoor. Snap je frustratie en moeilijkheden totaal.

Ik herken die acties en gestoei en dan inderdaad vallen of iets stoten... Grmbl grmbl... Ellende! Mijn zoontje is ook in heel veel dwars, maar luistert beter naar mij dan mijn man 🫢 ( en stiekem ook terecht) Maar goed... Schone luier nodig: kom we gaan een schone luier aan doen, neem de auto even mee naar boven en dan kunnen we daarna weer verder spelen. Soms gaat dat niet soepel, maar ik probeer 9 vd 10 x kalm te blijven en uit te leggen dat dat nodig is. Hij is klaar met eten, maar ik wil eigenlijk dat hij nog iets eet. Dan zeg ik nog 1 hapje van de boterham en slokje drinken en dan kunnen we van tafel. En dan doet hij dat. Ik moet naar de wc, de was ophangen, naar de winkel. Ik leg het hele verhaal uit wat er gaat gebeuren. En dan op zich is het dan vaak ok, vaak moet er iets mee in de auto of naar boven ofzo. Een mega knuffel of zn loopauto, altijd iets groots natuurlijk. Dan zeg ik die zijn te groot, kies de andere auto dan kunnen we daarna weer verder spelen met de loopauto. Op deze manier gaat t vaak wel goed en soms gaat ie maar lekker rellen dan ga ik even ademhalen en de vaatwasser inruimen ofzo 😂😂

Pfoe lastig ja en ook herkenbaar! Wat hier vaak werkt 1) ik probeer het spelenderwijs te doen.. voorbeeld: We moeten naar boven voor iets en mijn zoontje wil niet zelf en gaat onderaan de trap zitten (ik ben hoogzwanger dus tillen wordt lastiger), ik zeg dan.. 'ik ben een Dino en ik kom jou pakken!!!' Of.. 'kom we gaan naar boven verstoppen dan komt papa je zoeken!' 2) ik leg hem uit waarom hij iets moet doen en dat dit niet doorgaat als hij het niet doet. Bijv: schoenen en jas aantrekken omdat we naar oma gaan. "Wil je naar oma? Ja. Nou kom we moeten eerst je jas en schoenen aantrekken en dan gaan we naar oma!" 3) Hier is misschien vast wel wat op aan te merken maar het werkt hier ook om te zeggen dat alle andere kindjes op school / nichtjes het ook doen. Bijv.. alle kindjes gaan hun jas aantrekken/broodje eten/slapen etc hoor! Karin gaat een broodje eten en linda gaat een broodje eten etc. En nu moet jij ook een broodje eten. Werkt als een trein. En soms is m'n energie en geduld ook op en als hij tegenwerkt en ik heb al 3x ofzo gezegd dat ie mee moet werken en hij doet het weer niet (bijv schoppen voor de grap als ik z'n luier aantrek of met z'n benen bewegen zodat ik hem niet aankrijg) dan pak ik hem ook wel eens kort beet en zeg fel z'n naam.. en bijv nu klaar! En dan is hij over het algemeen wel onder de indruk en werkt mee.

Heel herkenbaar. Het boek opvoeden, jagen, verzamelen gaf mij hier wel grote eye-openers over. Er is ook een luisterboek van. Heeft hier wonderen verricht

Punt twee van jou en het laatste gaan wij dus voornamelijk nu proberen. Kort en duidelijk zijn. Anders werkt het niet.

Ook geprobeerd, leeuw schone luier en nu m’n zoontje… nee de hele knuffelbende moest eerst een schone luier 😂 die vlieger ging dus niet op! Hij pakte er steeds meer knuffels bij 😜 erg gezellig!

Ja ik merk ook dat ik vaker gewoon kort en duidelijk moet zijn. Ze snappen het echt prima allemaal hoor maar nemen soms gewoon een loopje met je! Ook ga ik er vaak gewoon nonchalant mee om en geef ik er helemaal geen aandacht aan en denk.. zoek t dan maar ff uit! Dat gaat natuurlijk niet als iets moet (aankleden, schoenen, eten bijv). Maar bijv vanochtend wilden we naar beneden gaan en wilde hij niet mee en ging in de badkamer op de grond liggen. Ik heb 1x gezegd, ik ga nu naar beneden ga je mee? Nee. Prima dan gaat mama alleen. Naar beneden gegaan, traphekje dicht. Hij heeft er denk ik 20 min gelegen met zn duim in zn mond (niet gehuild ofzo) en toen wilde hij wel. Zo wil hij ook elke ochtend al vroeg in het kastje waar de snoep enz ligt. Ik zeg dan ook gewoon rustig, nee we gaan nu geen snoep eten. Gaat hij liggen op de grond. Wil je een beschuitje of een stuk ontbijtkoek? Nee! Prima dan kies ik, leg ik een stuk ontbijtkoek/beschuit en een beker thee op de tafel en ga m'n eigen ding doen. Uiteindelijk staat hij op en gaat spelen en neemt een hap van z'n ontbijtkoek, dat kan soms zo 20 minuten duren maar uiteindelijk staat hij heus wel een keer op.

Idd kort en duidelijk zijn. Jullie zijn de ouders en jullie bepalen wat er gaat gebeuren, wees dan ook duidelijk en voorspelbaar in wat je van hem verwacht. Maar! Mijn tip is om het spelenderwijs te doen, met humor, met een gek liedje bijvoorbeeld, of door zijn nieuwsgierigheid te wekken/hem zelf iets te laten ontdekken en daarmee zijn autonomie te vergroten. Vanochtend huilde mijn dochter omdat ze een lekker gebakje had gekregen bij de bakker en toen was ie op. Ze werd boos toen ze niet meer mocht. Toen ging ik zingen van: smikkel smikkel smak, dat was lekker gebak. Nu gaat het papiertje in de prullenbak! En toen wilde ze het papiertje zelf in de prullenbak gooien en was ze haar drama inmiddels vergeten

Hier ook een mix van jagen,verzamelen opvoeden en how to talk to kids. Vooral veel gang laten gaan en als ik iets wil een keuze bieden. Niet kiezen, dan kies ik. Als ze echt iets niet mag (met spullen (eten)gooien/ons pijn doen) waarschuwen en anders even van schoot of op gang (glazen deur), vrij snel naar haar toe en zeggen waarom op gang en of ze dat nu niet meer gaat doen. Gaat vaak goed. Aftellen werkt ook Aangeven als iets laatste is En van die regeltjes die ze zelf af kan maken -zitten doe je op je …billen - Vosje is voor bij het …slapen -Melk krijg je voor het …slapen - stoelen zijn om op te …zitten Bij het luier verschonen mag ze een boekje of speelgoedje uitzoeken om mee te spelen. Samengevat:meebewegen binnen je eigen grenzen en prioriteiten stellen. En heel veel laten helpen! Oh en als laatste wangedrag komt vaak voor als ze honger heeft/moe is. Stoten/vallen is daar ook teken van bij ons.

Zooooo hier is lieve meisje ook opeens heeeeel opstandig en onaardig geworden🫨 hopelijk is het snel voorbij dit is voor niemand leuk♡

Bij soortgelijk gedrag gaat ze bij ons in de hoek.

Ik verschoon en kleed hem aan op de commode. Merk dat hij dan nergens heen kan en meer ‘meewerkt’. Als we het in zijn kamer of in de woonkamer doen is het alleen maar spelen of boven op mij springen. We hebben hem laatst ook maar even op de gang gezet omdat hij enorm in z’n drift / huilbui bleef hangen omdat we gingen eten. Hij hoeft niet aan tafel als hij niet wil eten. Maar ga niet naast de tafel dramatisch lopen doen zeg, het is voor ons ook ff een moment van rust. Daarna was alles weer prima en heeft hij zelfs broccoli gegeten 😯

Hoi Tango, Hoe gaat het nu met jullie? Wij zijn afgelopen week met een slaapcoach begonnen (half uurtje online advies na een intake formulier te hebben ingevuld). Nu blijkt dat onze zoon al maanden te kort slaapt. Hierdoor is hij enorm prikkelbaar sommige dagen en is alles moeilijk. Puur door het ellendig zijn van vermoeidheid dus. Moest nu aan je denken. Heb je het idee dat je zoontje voldoende uitgerust is?

Goed dat jullie die stap hebben genomen!! Dat zal echt een verschil maken straks. Die van ons slaapt best wel goed. Heb andere kinderen op de opvang die ook te kort slapen en dan merk je inderdaad ander gedrag. Het is wel zo, dat hij chagrijnig kan zijn als hij onvoldoende slaapt of plots wakker wordt tijdens z’n middagdutje vanwege omgevingsgeluid. Dan kan hij het echt moeilijk hebben. Hier gaat het best wel goed op dit moment. Merk iets beter wanneer hij het faked en wanneer het serieus is. Hij kan soms echt dramatisch doen. Vanochtend wou hij z’n tanden niet poetsen en toen ik aanbood ‘mama dan doen?’, greep hij gelijk de tandenborstel 😂 Gisteren ook een verpleegkundige van het consultatiebureau gesproken en in principe doen we het goed met het sturen van z’n gedrag.