Thuisblijfmama

Ik denk dat het grote voordeel van thuis blijven is, dat je bij alle mijlpalen en bijzondere momenten van je kindje kunt zijn. Je bent daarnaast ook echt 100% de veilige en stabiele basis, dat vind ik zo mooi! Naast het financiële plaatje lijkt het mij wel een nadeel dat je vrijwel niets voor jezelf hebt, maar echt 24/7 met je kindje bezig bent. Dat is natuurlijk iets heel moois, maar ook vermoeiend en misschien best eenzaam soms. Ik werk zelf 3 dagen per week en ik zeg altijd tegen mijn man, als we de loterij winnen dan ga ik 2 halve dagen in de week werken "voor de hobby". Wij vinden het heerlijk om regelmatig op vakantie te gaan, of een dagje weg. Als ik zie wat alles tegenwoordig kost, dan gaan we dat met 1 inkomen niet redden, maargoed.. dat is natuurlijk voor iedereen anders. Er zijn naar mijn mening veel voordelen, maar ook best veel nadelen. Volg je gevoel en dan zit je altijd goed denk ik maar! 🥰 Er is geen goed of fout en commentaar krijg je toch wel 🙈

Ik ben gestopt met werken toen zoontje ong 6 maanden was (eigen bedrijf moeten eindigen door corona). Toen ook gelijk besloten om thuis blijf mama te zijn. Ons zoontje had het ook niet naar zn zin op het kdv en bij mijn schoonouders ging het ook lastig. Ik had tijdens het werken ook veel stress ervan. Ik vind het wel heel zwaar, maar wel de beste beslissing voor nu. Ik ben er altijd voor mn zoontje en kan alles geven wat ie nodig heeft. Daar wil ik absoluut niet mee zeggen dat moeders (ouders) die werken dat niet kunnen, maar in onze situatie is dit het beste. Verder vind ik het fijn dat je alles meemaakt, maar je hebt echt geen tijd voor jezelf. Maak daar goede afspraken over met je partner voor de avonden & weekenden. Dat hadden wij eerst niet gedaan en toen kwam nog bijna alles op mijn bordje in het weekend. Qua financiën, wij hebben gelukkig een buffer en redden het met 1 salaris. Ik koop wel veel seizoensgebonden producten en houdt de aanbiedingen in de gaten. Kook ook vaak voor 2 dagen bijvoorbeeld. Vakanties en uitjes zullen misschien wat minder worden, maar ik wil tzt sws weer gaan werken dus zal dit niet ons hele leven zo zijn ;)

Ik ben al bijna twee jaar thuisblijfmama. Mijn man werkt in de bouw. Ik vind het super! Bij ons is het nu zo dat ik gewoon de dag met de kinderen ben, we hebben ons vaste ritme met vaste uitstapjes. Het huishouden doe ik zoveel mogelijk samen met de kinderen. Daardoor kan ik sporten/douchen/snacken als ze slapen. Als mijn man thuis komt gaat hij even douchen, pakt wat eten en gaat met de kinderen spelen, waarna ik dus iets voor mezelf kan doen (meestal wandelen of fietsen). Qua financiën… wij zijn niet zo van de spullen. We hebben elk een ‘besteedbaar bedrag’ per maand, maar het is een beetje random wat we ervoor kopen. Ik koop weleens iets voor de kinderen of een lekker blikje drinken voor onderweg. We doen onze boodschappen bij Aldi en Lidl, ik bestel eens per maand bij de Kruidvat voor 200 euro alle baby- en huishoudelijke spullen. Ik kook zonder pakjes en zakjes, lekker, gezond en goedkoop! Voor de kinderen bak ik vaak zelf koeken, kost ook niks. Uitjes doen wij graag gratis, zoals een leuke picknick, naar de kinderboerderij of naar de speeltuin. We hebben geen auto maar wel goede fietsen, mijn man heeft dan nog een auto van de zaak en we kunnen altijd de auto van de schoonouders lenen. Verder sparen we, hebben we geen schulden en kopen we ook af en toe wat leuks/duurs. Mijn man heeft nu bijvoorbeeld een powerrack gekocht voor onze home gym. Kortom, met de juiste prioriteiten kan het denk ik ook wel zonder top inkomen. Ik zou het voor geen goud anders willen ❤️

Hey ik ben studente en ik ben in mijn laatste jaar. Ik heb het zo voor elkaar gekregen dat ik alleen òm de week 2 ochtenden op college hoef te zijn dan gaat onze dochter naar haar tante. Mijn man werkt fulltime en verdient prima, ik krijg nog studiefinanciering en dat word als niet belastbaar inkomen meegerekend dus ook prettig voor de toeslag etc. Vanaf dat mijn dochter geboren werd voelde ik al aan dat ik haar niet alleen kon laten. Ik geef fulltime borstvoeding en voel me echt niet compleet als ze niet in mijn buurt is. Ik geloof in mijn natuurlijke moedergevoel en dat is wanneer ik haar achter laat bij iemand die gaat oppassen dan krijg ik gewoon tranen in mijn ogen en kan ik niet weg, ook zij vindt het niet leuk en word gestresst ervan dus ik zie juist het dichtbij elkaar zijn als iets heel veiligs en prettigs. Mijn dochter kan zich goed hechten aan mij, we kennen elkaar volledig, ik mis geen momenten van haar ontwikkeling, ze heeft een veilige stabiele basis om te groeien, ze kan borstvoeding krijgen wanneer ze dat nodig heeft en we slapen samen. Soms is het wel zwaar en wil ik ook even alleen op de bank zitten maar dan bedenk ik me dat ze maar heel eventjes zo klein is. Ik vind het persoonlijk een heel onnatuurlijk gegeven om je kleine kostbare baby met 4 maanden naar een kinderdagverblijf te brengen waar hij of zij helemaal alleen in bedje ligt… geknuffeld door vreemde mensen en mensen die hem of haar niet kennen zoals jij dat doet. Een opvang vind ik meer voor als ze rond de 2/3 zijn en ook echt kunnen spelen. Als ze baby zijn dan is het gewoon onnatuurlijk om hem of haar alleen te laten in de handen van vreemde vrouwen die uit een boek hebben geleerd hoe ze voor kinderen moeten zorgen. Mijn hart breekt echt als ik moeders zie die 5 dagen in de week werken en hun super kleine babytje naar de opvang brengen zodat ze hun kast van een huis, 2 auto’s en 3 vakanties per jaar kunnen betalen. Voor ons dan maar soms geen vakantie, 1 zuinige auto voor de deur en soms even letten op kortingen en acties maar wel de warmte en veiligheid die mijn baby nodig heeft kunnen geven, dan vind ik dat toch echt veel en veel belangrijker ❤️ ik kan je het echt alleen maar aanraden en vooral voor jou baby ben jij de enige waar hij of zij tegen aan hoort te liggen. Op die manier krijg je later een kind die zelfvertrouwen heeft, weet wie hij of zij is, weet dat jij er altijd bent, geen mommy of daddy issues, goed gehecht, en minder kans op gedragsstoornissen, als je het goed bekijkt is het meer dan logisch om je jonge baby’te goed dicht bij je te houden zoals de natuur dat heeft bedoeld. Als ze naar de basisschool gaan kun je weer lekker aan de bak en geld verdienen maar deze paar jaar zijn zo cruciaal voor de emotionele en fysieke ontwikkeling en dat is de beste plek thuis veilig bij mama en papa

Ik vind dit echt zo kortzichtig en respectloos naar moeders die werken.

Om nog even aan te vullen: ik vind dat iedere ouder (moeders èn vaders) het ouderschap moeten inkleden op de wijze die bij hun gezin past. Sommige mensen zeggen dat ze geen ouders zijn geworden om de kids naar de opvang te brengen, anderen zeggen: ik heb niet gestudeerd (en carrière gemaakt) om vervolgens thuis te zitten. Een middenweg is uiteraard ook mogelijk. Argumenten over zelfredzaamheid van vrouwen en de huidige echtscheidingspercentages hoef ik niet te geven, want het gaat erom dat iedereen vooral doet wat werkt voor haar - waarbij thuisblijven ook een optie is. Ik werk 5 dagen in 4, dus mijn zoontje gaat 4 dagen naar de opvang. Hij is daar dolgelukkig en ontwikkelt zich razendsnel. Voordat hij wordt weggebracht hebben we een paar uurtjes met het gezin, aan het einde van de dag weer. Dan is iedereen blij, en zijn mijn man en ik er ook echt ‘bij’. Ik ben helemaal opgeladen omdat ik een fijne werkdag heb gehad waar ik energie van krijg. Het geld dat ik verdien is een fijne bijkomstigheid (die maakt dat ik randzaken zoals het huishouden kan uitbesteden), maar de insinuatie dat vrouwen werken “om hun kast van een huis” te betalen is gewoonweg beledigend. Ook de gedachte, dat kwantiteit boven kwaliteit staat, vind ik veel te kort door de bocht. Mijn zoon is perfect gehecht; daarvoor hoef je niet 24/7 bij je kind te zijn - mijn zoon weet later echt wel dat ik er 100% voor hem ben, maar weet ook dat je in het leven hard moet werken, en dat papa en mama in alle opzichten gelijk zijn aan elkaar.

Ik geef je helemaal gelijk! Ik kreeg echt de kriebels van die tekst van dat studentje. Alsof wij onze baby’s niet alles geven dat ze nodig hebben? 🤔

Dit dit dit… Laten we elkaar vooral in ons waarde laten. Ieder z’n ding. Vind het ook nogal ‘ouderwets’ dat dan de moeder de baby volledig moet verzorgen en de vader niet. Maargoed dat is weer mijn mening.

Hey, zullen we weer reageren op de vraag van Jessica? Dus wat de voor en nadelen zijn van thuismama? En niet benoemen waarom het 1 beter is of het andere? Anders wordt dit weer zo’n discussie topic en ik vind het juist zo mooi alles iedereen hier zonder oordeel kan delen. Thanks ❤️

Te snel op enter @jessica, ik kom er nog op terug 😊

Waar ik benieuwd naar zou zijn qua scenario thuisblijfmama is het volgende: - hoe zorg je ervoor dat je dan niet het gevoel krijgt dat je omdat je niet werkt dan ook maar letterlijk ALLES en ALLE zorg voor het gezin en huishouden op je moet nemen? Dus dat je jezelf niet compleet wegcijfert en ook alle zorg in de avonden en weekenden voor je gevoel op je ‘moet’ nemen? - wordt de drempel om na 1-2 of meer jaar weer aan het werk te gaan ook niet enorm hoog? Ik zou dan gaan twijfelen aan mezelf of ik het nog wel kan..

Ik begrijp de 2 kanten wel. En heb echt respect voor alle ouders welke keuze ze ook maken. Met 2 fulltime werken of van 1 inkomen rondkomen... het liefst zou ik gewoon de zorg voor ons kindje zelf samen met mijn man doen. Bijvoorbeeld d1t hij 2 dagen thuis is en ik dan ga werken om ook iets voor mezelf te hebben en mijn man ook een paar papa dagen te gevën. De realiteit is hier wat anders. Mijn man kan gewoon niet voor onze baby zorgen hij geraakt helemaal gestresst als hij alleen is met Nico. Dus dat is geen optie. Verder werk ikzelf als schrijnwerker normaal dat is ook echt mijn droomjob, maar blijkbaar wil niemand een deeltijdse schrijnwerker aanwerven. En dan zou ik dus of voltijds gaan werken in een voor mij droomjob. Of deeltijds in een winkel of als schoonmaakster ofzo kan ik wel iets vinden maar is absoluut niet mijn droomjob.

Ik zit momenteel erg in dubio. Onze zoon van 5,5 gaat naar school en is gelukkig amper ziek, wanneer hij eventueel ziek is kan hij naar oma. Ook hebben we een zoontje van 8,5 maanden en hij is (net als z’n broer vroeger) heeeeeeellll regelmatig ziek waardoor hij niet naar de opvang kan/mag. Ik heb dus nauwelijks een vangnet, oma kan i.v.m. Lichamelijke klachten niet meer voor een baby zorgen die nog niet loopt of veel verzorging nodig heeft. Geen probleem, maar mensen om me heen werken veelal fulltime en familie heb ik weinig of wonen verder weg en/of werken onregelmatig. A fijn! Altijd dus gedoe wanneer hij ziek is en dit levert enorm veel stress en ook nog is verdriet op. Nu ben ik dus weer zwanger van een klein wondertje en zit er dus erg aan te denken om wel thuis te gaan blijven, of (indien mogelijk) wat gaan doen voor de zaak van mijn man (en op papier ook van mij). Het is alleen niet het werk wat ik het liefste zou gaan doen en ik weet ook nog niet helemaal. Daarbij kost het echt een hoop om 2 kindjes dan wel maar 2 dagen naar de opvang te brengen. Wij gaan dus echt nog even “ rond de tafel “ om te kijken wat het beste zal zijn. Ik vind werken goed voor mijn eigen ontwikkeling en even iets anders, ik weet dat ik daar ook (ondanks dat ik vaak genoeg denk van bah) een beter mens van wordt, ook mijn psychische gestel zeg maar. Alleen wanneer mijn kindjes ziek zijn, wat vaak voor komt is het dus altijd gedoe met regelen en is het bijna onmogelijk. En dat gaat natuurlijk met een derde nog moeilijker worden. Zoals je leest, ik heb dus ook nog echt geen idee😂….

Om hier even op te antwoorden, mijn mama is zelf eerst 8 jaar onthaalmoeder geweest en daarna thuisblijfmama zonder inkomsten, zei is thuisgebleven tot haar 45ste ongeveer en daarna terug gaan werken. Het was toen even echt gewoon aanpakken wat ze aangeboden kreeg en is daarna een omscholing gaan doen en werkt nu terug al 10 jaar. Zelf wil ik nog een kindje en thuis blijven tot ze beide naar school gaan denk ik dan zijn ze 2,5jaar hier in België. Of een deeltijdse job doen, maar dat Nico de ziel uit zijn lijf schreeuwde bij de onthaalmoeder na 3 weken wennen met zeer kleine stapjes maakt het mij echt moeilijk. Als hij daar tevreden is dan is gaan werken voor mij veel gemakkelijker 😄

Daarbij vind ik de opvang wel echt van toegevoegde waarde voor kinderen. Dusja lastig pakket dus 😂

Ik denk echt blijven communiceren met je partner. Dat is hier in ieder geval de key. Want ik herken het inderdaad, anders ga ik ook alles doen in huis en dat gaat irriteren. Hier bekijken we ook echt samen hoe de 1 zich voelt en of die bijv een nacht op zich kan nemen of de ochtend in het weekend. Het is elkaar ook de dingen gunnen 😊 Qua drempel geen idee. Voor mij in ieder geval niet, want ik wil sowieso iets anders gaan doen als de kids ouder zijn. Ik weet ook echt niet wanneer ik weer aan het werk zal gaan. Is dat als beide kids op de basisschool zitten? Of op de middelbare? Daar ben ik nog niet over uit. Ik ben 2jr gelezen gestopt met werken als wijkvp, omdat ik meer met thuis bezig was dan met mijn werk. Daarnaast was ik ook heel erg bezig met of ik nog wel wijkvp wilde zijn of toch iets anders. Toen mijn man een andere baan kreeg kon ik stoppen met werken. Wij hebben daarop financieel wel enorm ingeleverd, want ik verdiende als wijkvp via een detacheringsbureau ook goed. Dat was en is soms nog best schakelen, maar tegelijkertijd ben ik zo blij om thuis bij de kids te zijn en voor mijzelf niet de stress te hebben van werken (dan was het zorgen ergens anders en zorgen thuis en dat kon ik niet meer aan). Dus voor heeft thuis zijn alleen maar voordelen. Ik voel zelf persoonlijk ook niet dat ik helemaal stil sta of niets meer voor mijzelf heb. Daar heb je zelf de hand in denk ik dan 😊 ik sport 1x p.w op een vaste avond en heb op een andere avond ook nog wat staan. Daarnaast spreek ik overdag geregeld af met vriendinnen/familie. Ik vind het wel heel lastig dat in mijn omgeving vaak gevraagd wordt wanneer ik weer ga werken. Het wordt door familie echt als minderwaardig gezien dat ik thuisblijf en dat steekt soms. Is natuurlijk weer van je af laten glijden en doorgaan, maar steeds het gesprek/discussie daarover aan gaan is soms zwaar. Gelukkig steunen andere familieleden en vriendinnen mij wel hierin. Dus zelf ervaar ik dus alleen voordelen en schiet ik momenteel al in de stress/spanning als ik aan werken denken moet, maar wie weet over een paar jaar is het weer heel anders 😊 ik heb nu vooral de tijd om aan mijzelf te werken, met de kids te zijn en na te denken over wat ik in de toekomst wil! Succes met je afweging! Wat is een schrijnwerker trouwens? 🙈 en pittig dat je man er zo’n stress van heeft. Waar heeft dit mee te maken? Oh ja, en wat ik mij nog bedenk. Ik herken ook wel wat je zegt dat het fijn is als de papa ook lekker thuis is soms met en voor de kids. Dat missen we hier samen wel. Toen ik nog werkte, werkte mijn man 32u en dat is naar 40u gegaan. Dus we zijn wel aan het nadenken of hij financieel naar 36u zou kunnen. En als we het financieel echt niet meer redden ga ik wel weer aan het werk en dan zie ik wel wat het wordt 😬

En het lukt momenteel om thuis te blijven hier omdat wij tussendoor regelmatig een opdracht hebben. Mijn man en ik zijn beide schrijnwerker van beroep en zelfstandig in bijberoep. Maar het is ook een beetje onzeker krijgen we nog voldoende opdrachten, als ik weer zwanger word mag ik gedurende heel de zwangerschap weer niet met machines werken Dus vind ik een job wordt ik bij de zwangerschap weer meteen thuis gezet. Ik kan de opvang niet betalen als ik thuis zit, en die opzeggen vind ik er geen als ik toch zou moeten werken. Wij leven al redelijk zuinig denk ik maar hebben wel onze vaste lasten, afbetaling huis enzo die redelijk hoog zijn in vergelijking met 1 inkomen

Oh ja, die onzekerheid is wel pittig 😕 Voor de opvang krijgen we geen subsidie inderdaad, omdat ik niet werk. Voor de peuterspeelzaal krijgen we dit wel en ook heel blij mee geweest toen zoonlief nog niet naar school ging.

Schrijnwerker is Houtbewerker, keukens en ingebouwde kasten maken, carport, poorten we doen wat vanalles😀 Het moeilijke vind ik ook dat mijn man veel te veel uren moet doen. Hij is weg week1 ma-vrij van 7u tot 17u30 Week2 ma -za van 7u tot 17u30 Week 3 ma - vrij van 7u tot 18u30 De stress bij hem weet ik zelf niet, mijn man heeft al een zoon van 12 jaar uit zijn vorige relatie en daar is hij een topvader voor... Maar bij Nico weet hij nooit wat hij moet doen als hij pasgeboren was begon Nico bij mijn man altijd feller te wenen en daar is hij heel onzeker van geworden. En gestresst hij kan max een uurtje met Nico alleen blijven anders geraken ze beide in paniek. Pampers verversen enzo lukt hem niet wemelkont. Het gaat wel al beter tussen hun. Maar hem er echt op laten passen is dus niet mogelijk. Wat samen knuffelen en spelen gelukkig wel

Ik ben geen thuisblijfmama, maar om jouw eerste vraag te beantwoorden ( omdat dat de afgelopen 8 maanden wel de situatie was ): Dat gevoel zou snel op de loer kunnen liggen, vooral als jij het oneerlijk vindt hoe de werkverdeling dan is. Dit had ik ook en zorgde ervoor dat ik alles ging doen met als resultaat dat ik niet meer 'uit' kon. Met als vervolg op het randje van een burn out staan. Nou gaat het al beter ( ook door meer medeparticipatie van mijn man ), maar zou hier bij een tweede harder op waken.