Beval verhalen

Dit wil ik ook 😂

Heb afgelopen maandag een droombevalling gehad met 38 + 2 (tweede kindje). Begon met zeer lichte, niet pijnlijke, weeen, waarvan ik op dat moment dacht dat het harde buiken waren. Vervolgens slijmprop verloren met wat bloed. Toen het ziekenhuis gebeld (was medisch) en aangegeven dat ik twijfelde of het was begonnen want de weeen leken in de verste verte niet op wat ik mij herinnerde van mijn eerste bevalling. Toen op m’n gemakje toch naar het ziekenhuis gegaan (onder het mom van: wellicht worden we weer naar huis gestuurd). Kwam ik daar aan, bleek ik al 9 cm te hebben!! Bizar! Vanaf toen werden de weeen pijnlijker en kreeg ik een morfinepompje. Dat was hemels! Vervolgens na paar keer persen was daar mijn zoon. Dit was echt een heeeel fijne bevalling!

Dit klinkt inderdaad als een droom🥺 gefeliciteerd met je zoon! als iemand me kon beloven dat mijn volgende bevalling ook zo zou gaan dan zou ik gaan twijfelen over de geplande keizersnede 😂

Na mijn eerste bevalling van onze dochter vreselijk afliep gaan we deze keer voor een keizersnede en we hebben eindelijk een datum!! 11 juli mogen we onze 2e dochter gaan ontmoeten ik kan echt niet wachten! Hoop zo dat dit beter gaat lopen, ben best wel gespannen.. maar gaat helemaal goed komen!

Mijn bevalling verliep totaal anders dan gepland, maar ik kan alleen maar zeggen: het was allemaal vergeten zodra onze jongen er was. Het begon met lichte weeën begin van de middag, en de vliezen braken 3 uur later. Daarna werden de weeën heftiger, ik moest rondlopen om er door te komen want ademhalen was onvoldoende. Ook last van overgeven. Bloeddruk steeg weer, dus op advies verloskundige bij 2 cm ontsluiting toch al naar het ziekenhuis (nog wel poliklinisch). De warme douche daar hielp wel wat mee met de weeën, maar de pijn werd steeds erger en ontsluiting stagneerde bij 7 cm, en ik kreeg de keus voor pijnbestrijding. Al had ik eerder rustig willen opbouwen met een pompje, nu wilde ik alleen maar van de pijn af dus direct ruggenprik (en overdracht naar medisch). Het vinden van een prikplek bleek lastig, maar na een paar pogingen toch gelukt...dachten ze. Weeën waren minder pijnlijk maar nog wel voelbaar, en binnen een paar uur bouwde het toch weer op en ontsluiting ging totaal niet vooruit. Opnieuw veel overgeven, ik kon niet eens water binnenhouden. Tweede poging ruggenprik eind van de ochtend, nu wel goed: wat een verschil! Ik voelde geen enkele wee en ontsluiting klom weer met een halve cm per uur. Eigenlijk was het heel relaxed om niets meer te voelen. Maar ook nu ging ontsluiting weer steeds langzamer en de hartslag van de baby daalde telkens als de monitor een wee aangaf: hij vond het niet fijn. Bij 9.5 cm (24 uur na vliezen breken) werd besloten tot een keizersnede omdat ze bang waren dat ik de energie niet meer zou hebben voor een zware persfase. Keizersnede werd nog een uur uitgesteld ivm hoge spoed keizersnede van iemand anders (konden we de eerste helft van Nederland-Roemenië kijken 😂) en daarna begon het, en het was in een mum van tijd gebeurd! Behalve de voorbereidingen duurde de operatie voor mijn gevoel maar een paar minuten (vriend zei dat het 7-10 minuten waren), maar ik zag niets en voelde niets, en iedereen om me heen was superlief en zorgzaam, en de verpleegster maakte heel veel foto's voor ons. Toen kregen we de "geboorte" door een transparant gordijntje te zien en ik heb zo hard gehuild van opluchting en geluk, en echt alle pijn en ellende van afgelopen 24 uur waren vergeten... Gelukkig was alles goed met de baby en er was een soort tentje van warme lucht zodat hij direct bij ons kon blijven (mijn grote angst met keizersnede: alleen achter blijven terwijl partner en baby in een aparte warme kamer moeten zitten). Daarna heerlijk uitrusten in een kraamsuite. Bizar gevoel in de uren erna van de adrenaline (hevig trillen) en m'n voet die vast zat in het bed voeteinde maar die ik er niet zelf uitkreeg door de totale verdoving van onderlichaam... 😂 Uiteindelijk lekker geslapen, voeden ging goed en ik kon eindelijk eindelijk weer iets eten die nacht. En die heerlijke roze wolk van de aanblik van ons prachtige jongetje dat zo lief kan drinken, slapen en lachen... Goed, dat was een lang verhaal maar ik hoop dat het tot inspiratie kan dienen voor anderen voor hoe anders dingen kunnen lopen, maar dat het echt niets uit hoeft te maken voor hoe je je achteraf voelt. Dingen gingen fout en anders dan verwacht, en nog kan ik alleen maar blij terugkijken 😊

Dinsdagochtend om 10.00 uur binnen zijn voor de plaatsing van een ballon. Omdat ik al een paar weken verhoogde bloeddruk had. Dinsdagavond kwam de ballon er gemakkelijk uit, maar woensdagochtend bleek tóch maar 1 a 2 cm ontsluiting. Nog geen vliezen breken dus! Beetje een tegenvaller, want voor mijn gevoel hadden we dus alles van dinsdag voor niks gedaan. Woensdag overleg met de gynaecoloog en op basis daarvan begonnen met pilletjes om de baarmoedermond te weken. Elke 4 uur opnieuw controleren, opnieuw geen ontsluiting, opnieuw pilletjes & opnieuw 4 uur afwachten. Uiteindelijk zijn we om 23.00 uur maar zonder verdere vorderingen of ontsluiting gaan slapen. Tot afgelopen nacht om 01.15 uur toch vrij spontaan m'n vliezen braken! 1,5 uur later waren de weeën zo heftig dat ik de verloskundige erbij gehaald heb. Nog stééds maar 2 cm ontsluiting. De moed zakte volledig in m'n schoenen en ik heb m'n best moeten doen om niet door te draaien 😅 Ik riep "Spuit mij maar plat!" en uiteindelijk ging ze nog 1x kijken, bleek ik om 04.30 ineens 8 cm te hebben. Ook geen ruggenprik meer dus. Dus toen moest ik ervoor gaan, en ik wil dit oprecht nooit meer meemaken, maar na 4x persen was onze zoon er om 04.55 uur. Bij elke wee kelderde zijn hartslag en omdat ze niet wisten hoeveel langer ik het nog trok, hadden ze een OK-team ingeschakeld voor een keizersnede maar uiteindelijk ben ik natuurlijk bevallen. Hij huilde meteen en is vandaag al de hele dag heerlijk tevreden! Super trots op ons mannetje!

Gisterochtend kwam ik al met buikkrampen uit bed. Snel ons zoontje naar de opvang gebracht. Ze vroegen hoe het ging en ik gaf aan dat ik die voorweeën zo beu was en snel op bed ging liggen. Na een half uur op bed toch maar gaan douche om te kijken wat het deed. Rond 9 uur begonnen er onregelmatig lichte weeën door te komen. Mijn man was ondertussen onderweg naar huis (hij werkt op donderdag een gebroken dienst). Hij belde op en hoorde aan mij dat er iets was. Om 10 uur het ziekenhuis gebeld, maar omdat de weeën nog niet regelmatig kwamen moesten we het nog even afwachten. Uurtje later weer gebeld en we mochten komen. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik 4cm ontsluiting te hebben. Er zat een flinke vochtblaas, die nog niet wilde klappen. Om kwart over 2 had ik 5cm ontsluiting en rond half 5 zat ik op 7cm. Vliezen waren nog steeds niet gebroken, maar zakte wel naar beneden. Milan was nog niet helemaal ingedaald en ze konden niet voelen waar de navelstreng zat. Als de vliezen dan toch zouden breken kon de navelstreng zakken en dat maakte een risico. Ze hebben voor de zekerheid een infuus geprikt, want misschien was een keizersnede nodig. Om 18u kreeg ik ineens persdrang. Bleek 8cm te hebben. Met een beetje hulp van de verloskundige zijn de vliezen toch gebroken, zakte het hoofdje en hoefde ik toch geen keizersnede. Om 18:37 is hij geboren na een termijn van 37w6d

Hier ook een succesverhaal voor een eerste bevalling (ja, het kan!) 💫 Om 03:00 uur werd ik wakker van weeën, die elkaar gelijk al flink pittig opvolgden. Ik besloot het bad te laten vollopen, en de app Freya aan te slingeren. Dit is een hypnobirthing app die tegelijkertijd je wee timed, aanrader! Vergezeld door kaarslicht vlogen de eerste 2,5 uur alleen en in stilte voorbij. Om 05:30 uur besloot ik toch de verloskundige maar eens te bellen, want de weeën kwamen nu om de 2 minuten. Zij verzekerde me dat het nog kon afnemen, en raadde me aan paracetamol te nemen. Little did I know… Om 08:30 besloot ik toch maar weer te bellen, want ik wist me inmiddels geen houding meer in te nemen. Met pittige rugweeën kon ik enkel nog grote cirkels heupwiegen op de rand van mijn bed, en geloof me: dit klinkt soepeler dan dat het er uit zag. De verloskundige stond drie kwartier later op de stoep, en bij controle bleek ik al 8cm ontsluiting te hebben. Ik wilde graag een badbevalling, dus met gierende banden zijn we de stad doorgeraced richting het bevalcentrum. Daar aangekomen dook ik in het bad, vergezeld met aromatherapie, een sterrenprojectie, mijn eigen playlist en mijn man. Het leek de spa wel! Ik bleek bij binnenkomst al 10cm te hebben dus na het breken van mijn vliezen mocht ik al vrij snel beginnen met meepersen. Het bevalbad was fantastisch, maar onze verloskundige kon er niet zo goed bij, dus werd ik op het eind toch nog op bed gelegd. Mijn weeën namen af in sterkte, dus er was haast geboden. Met mijn laatste kracht lanceerde ik mijn zoon, inclusief een gigantische golf vruchtwater 🙃 zo over het personeel heen. Daar was ‘ie dan! Een bevalling zoals ik ‘m wenste, maar nooit had gedacht ‘m te krijgen. Succes iedereen!

Wauw! Ik lees je verhaal en ik heb het soort gelijke meegemaakt. De moed zakte bij mij ook echt in mijn schoenen na een ballon plaatsing die niks deed en de tabletten. Uiteindelijk na een 2e ballon plaatsing en tabletten zijn mijn vliezen spontaan gebroken. Nu een kerngezonde jongen op de wereld gezet🤍

Afgelopen vrijdagnacht na 2,5 dag rommelen om 01:00 wakker geworden van een wee. De weeën kwamen gelijk iedere 2,5 minuut, na een kwartier ging het over in een weeënstorm en wilde ik toch graag naar het ziekenhuis voor een ruggenprik. Ik had stiekem wel al in de gaten dat ik die niet ging halen omdat ik best al wat persdrang ervaarde. Rond 03:00 zat ik al op 8 cm ontsluiting, de verloskundige heeft mijn vliezen gebroken en om 03:28 is onze kleine man geboren 💙 het waren hele intense weeën maar de uitdrijving op zich was heel goed te doen - gewoon een opluchting. De enige van de vier ook die niet in sterrenkijkershouding lag ☺️ nu heerlijk genieten met zijn zessen 💙❤️💙💙

Precies 4000 gram en 52/53 centimeter lang 🥰

Afgelopen maandag met 37 weken op controle in het ziekenhuis. Bij de groeiecho met 32 weken was vastgesteld dat er sprake was van een groeiachterstand bij ons zoontje. Sindsdien regelmatig op controle met wisselende uitslagen. Eigenlijk zouden we komende maandag pas serieus praten over een inleiding, maar omdat ze nu zich echt zorgen begonnen te maken over de doorbloeding van de navelstreng, werd besloten dat ik afgelopen dinsdag werd ingeleid. ‘s ochtends werd een ballonnetje geplaatst en daarna moest ik in het ziekenhuis blijven. Op wat kleine krampen na, gebeurde er nog niet heel veel. Woensdagochtend bleek ik zo’n 2 centimeter ontsluiting te hebben, werd het ballonnetje verwijderd en m’n vliezen gebroken. Hij was alleen nog niet helemaal ingedaald, dus daarom moest ik blijven liggen en werd ik direct aan de weeënopwekkers gezet. Na 4x opvoeren, liep z’n hartritme steeds vaker terug tijdens een wee en op een gegeven moment bleef dit ook na de wee zakken en gingen de alarmbellen af. Dan gaat er een hoop door je hoofd, maar gelukkig krabbelde hij weer op na het uitzetten van de weeënopwekkers. Dus nieuwe poging en weer vanaf 0 beginnen. Het leek dit keer iets beter te gaan, maar op een gegeven moment toch weer kritiek. Inmiddels was het onderwerp keizersnee natuurlijk ter sprake gekomen en omdat we al 2x getuige waren geweest van zijn nood, hoefden we daar niet meer over na te denken. Gelukkig kon dit met het uitzetten van de opwekkers rustig worden voorbereid en hoefde ik niet met spoed naar de operatiekamer. De operatie zelf onderging ik redelijk relaxed, al voelt het erg vreemd om uit elkaar gesjord te worden. Op 3 juli om 15:41 is toen onze Floris gehaald. Na de belangrijkste checks mocht hij even bij ons liggen en toen de warme couveuse in omdat hij maar net 2 kilo woog. Samen naar de uitslaapkamer en toen naar de kinderafdeling. Het pittigste vond ik de eerste paar uur waarin je je alleen maar ellendig kunt voelen van een soort lamgeslagenheid en pijn. Gelukkig kon ik ‘s avonds steeds meer genieten van ons jochie. Na een paar dagen in het ziekenhuis, zijn we nu heerlijk thuis met z’n drieën.

Wat een prachtig mannetje! Proficiat 🥰

Bevallingsverhaal Op zondag 30-6-2024 mochten we naar het ziekenhuis voor een controle omdat mijn bloeddruk weer te hoog was. Hier hebben ze inwendig gekeken en gezien dat ik al 1 cm ontsluiting had. De verloskundige heeft mij gelijk gestript, omdat ik een inleiding het liefst wilde voorkomen. Ik was toen 40+1. Voor mijn gevoel gebeurde er de rest van de middag en avond niet veel. Maandag ochtend wilden we nog gaan sporten, maar dit niet gedaan omdat ik toch wel wat harde buiken had. In plaats daarvan een rondje langs de Albert Heijn en de Hoogvliet. Rond kwart over 12 besloot ik dat het tijd was om even te rusten op bed. Om 12:45 hoorde ik een plop in mijn buik en was alles ineens nat. Yes vliezen gebroken! Ziekenhuis gebeld en we moesten langskomen voor een controle of het echt vruchtwater was. Om kwart over 2 bij de verloskamers gemeld. Het was vruchtwater! We mochten niet meer naar huis, maar nog wel een paar uur van de kamer af. Zodra wij eenmaal geïnstalleerd waren en het hartfilmpje was gemaakt, kwamen de weeen ineens heel snel achter elkaar en waren ze heel intens. Elke 2/3 min en elke wee duurde een minuut. Ik wilde de kamer niet meer af. Om half 5 werd ik gecheckt en had ik 3 cm ontsluiting. Nu werd het echt heftig. Om 6 uur was het zo erg dat ik het niet meer aankon en gevraagd heb om een ruggenprik. Dit was niet direct mogelijk omdat er 2 spoed operaties waren. Na een check had ik toen 5 cm ontsluiting. Infuus was vast geprikt zodat we gelijk konden gaan wanneer er tijd was. Vanaf dat moment kwam ik in een andere flow en voelde ik mij heel raar. Stoned, dronken, misselijk en half van de aardbol tegelijk. Viel ook steeds in slaap tussen de weeën door. Mijn lichaam was op, mentaal was ik op. Om half 8 kwamen ze vertellen dat ik door mocht voor de ruggenprik. Eerst nog even een controle. Wat bleek, 8 cm ontsluiting. In 1,5 uur tijd 3 cm! Maar teveel om nog een ruggenprik te krijgen. Het laatste stuk kwam in zicht. Toen iedereen weer van de kamer af was begon ik ook weeen met persdrang te krijgen. Dit mocht natuurlijk nog niet omdat ik nog geen volledige ontsluiting had. Blijven wegpuffen en zuchten. Wat vreselijk. Lukte natuurlijk ook niet elke keer, wat resulteerde in een samengetrokken lichaam. Ondertussen was ik zo misselijk dat ik de appelsap uitgespuugd heb. Wat een ellende. Toen werden om half 9 de persween steeds heftiger. Weer gecheckt en 9 cm ontsluiting. Mocht niet actief meepersen, maar hoefde het ook niet meer heftig tegen te gaan. Gezegd dat ik niet op bed wilde persen. Alles op bed voelde verschrikkelijk. Ze hadden de baarkruk in de kamer gezet. De verloskundigen gingen ze de kamer af. Ineens was ik weer alert en aanspreekbaar. Ik zei tegen Johnny dat ik op de wc wilde zitten omdat ik moest plassen en poepen. Beide gelukt ✅ hierna wilde ik er niet meer vanaf maar moest ik van Johnny 😂 ik ben onder de douche gaan zitten en heb Johnny de baarkruk laten halen. Tijdens de wee vond ik het prettig om een warme straal te voelen tegen mijn vagina ter afleiding. Verloskundigen kwamen om 21:15 terug en waren verbaast dat ik onder de douche zat. Deze houding zagen ze niet vaak. Ze vonden het gelukkig goed dat ik hier bleef. Na inwendig onderzoek mocht ik om 21:17 beginnen met persen. Na ongeveer 6/7 persweeen is ons meisje om 21:31 ter wereld gekomen. Nadat ik haar aangepakt had zijn we naar het bed gelopen en hebben we daar gewacht tot de placenta kwam. Om dit te stimuleren kreeg ik een oxytocine injectie. Placenta kwam na ongeveer 15 minuten. Mijn vriend heeft de navelstreng doorgeknipt toen deze was uitgeklopt. Lara mocht lekker op mijn borst blijven terwijl ze mij checkten op inscheuren. Gelukkig alleen een 1e graads ruptuur. Helaas moest de verloskundige, nadat ze de verdoving had gezet, naar een spoedje tussendoor en duurde het even voordat dit allemaal klaar was. Het hechten vond ik pijnlijker dan het persen. Na het hechten moest ik echt nodig plassen en wilde ik graag douchen. Vinden ze volgens mij een beetje vreemd. Mijn vriend heeft in de tussentijd onze dochter aangekleed. Hierna was het nog even spannend of we naar huis mochten ivm mijn hypertensie. Gelukkig mochten we gaan! Rond 00:00 waren we onderweg naar huis. Al met al kijk ik achteraf terug op een hele snelle en goede bevalling en zou ik het niet anders gewild hebben.

De bevalling van onze dochter Nienke. Zondag 16-06 op vaderdag; ‘s ochtends verloor ik licht roze bloed in combinatie met slijm. Aangezien ik dit niet kende van mijn vorige zwangerschap had ik toch het ziekenhuis even gebeld. Ze wilden dat ik even langskwam om het een en ander uit te sluiten. Halfuur aan de CTG, inwendig onderzoek; eindstand; slijmprop verloren en een hele kleine opening bij m’n baarmoedermond. Maar het kon nog weken duren. Ik bleef de dagen erna wat bloedverlies houden, en wat menstruatie krampjes. Dinsdag 18-06 had ik controle staan om 14:00 uur. Ik merkte wel dat de menstruatie krampen bleven, maar het was heel onregelmatig en meer constant, dit herkende ik wel van de vorige bevalling. Daarom vroeg ik ook bij de controle of ze nog even wilde kijken naar ontsluiting omdat het echt heel snel kan gaan bij me. En ik bleek 2 cm te hebben, alsnog niet veel, maar het is een begin! Toen werd al tegen mij gezegd; ik denk dat je 1 deze dagen wel gaat bevallen. Eenmaal thuis na het toucheren enorm veel menstruatie krampen die intenser werden en meer in golven kwamen. Ik besloot ze te gaan timen en er zat wat regelmaat in! Maar lang niet zoals echte weeën. Het ziekenhuis belde mij nog, ze wilde dat ik echt zou bellen als de krampen bleven, ookal waren ze zwak. Toen zei ik al; het wordt wat intenser maar ik kijk het nog even aan. 😁 dit was om 4 uur. Om 17:00 uur heb ik nog staan koken met uiteindelijk weeën. Ik belde mijn vriend met de vraag of hij toch alvast naar huis kon komen omdat ik het gevoel had dat dit wel eens het begin kon zijn. Toen we gegeten hadden toch maar het ziekenhuis gebeld en mochten langs komen. Maar we dachten nooit dat we moesten blijven, ik had 3/4 cm ontsluiting! De verloskamer met bad werd klaargemaakt voor me. Daar lag ik rond 21:00 uur in, toen werden ook mijn vliezen gebroken. Om 22:52 is onze mooie dochter Nienke geboren na 12 minuten persen!

8 juli 2024 ‘s ochtends nog met onze dochter van 1,5 een uur gewandeld in het bos en nadien gepicknickt. Tijdens het middag slaapje lichte menstruatie krampen die om 16:00 overgingen op weeën. Meteen regelmatige weeen om de 2-3min. Snel even gedoucht en oppas gebeld voor onze dochter. 17:10 dochter opgehaald, 17:30 verloskundige bij ons -> 5cm ontsluiting en meteen naar het ziekenhuis. 18;00 aangekomen in het ziekenhuis en 18:45 is ons zoontje geboren in bad na 3min persen. Razend snelle bevalling maar kijk er goed op terug! Nadien 6u ter observatie gebleven ivm meconium houdend vruchtwater

♡ 9 juli ♡ Danée Om 06.30 werd ik wakker en kreeg m'n eerste wee, gelijk de verloskundige gebeld. Ze was er snel. Toen ontsluiting gecheckt, wilde niet weten hoeveel. Ze zei als je nog in bad wilt moeten we nu naar het geboorte huis. Dus wij met gierende banden weg, m'n schoonzusje was er nog niet om op m'n zoontje te passen dus mijn vriend kwam later 🤣 Aangekomen gelijk in bad, weeen werden steeds erger dus heb n halve tank lachgas leeg gezogen 😂 toch uit bad gegaan omdat ik niet voelde waar ik heen moest persen, ben hier in heel goed begeleid. Na 8 min persen was ze er! Thuis had ik schijnbaar 5cm en ben toen ik even in bad zat naar 7 gegaan en toen vrij vlot naar 10cm gegaan. ♡ 06.30 start 1e wee en om 10.30 geboren ♡ 4 uur geduurt, 8min persen Mijn eerste begon op zondag 06.00 en hij was geboren maandag om 05.30 🤣 met ruggenprik.

Gefeliciteerd!🩷 kon je lachgas gebruiken in het bad of moest je er weer uit? En is het toegestaan dat als je daarvoor kiest je na het gebruik van lachgas weer in bad mag? Wil graag ook in bad bevallen, maar ik begreep dat je dan geen pijnstilling kunt kiezen, maar volgens mij mag dit dus wel als je uit bad komt. Mijn eerste is ook geboren middels een ruggenprik (wilde toen eigenlijk ook een badbevalling) maar had teveel pijn. Dit keer weet ik dat ik het kan zonder, alleen nog best veel vragen en spanning rondom haha🙈

Jaa het mocht niet maar ik zei dat ik dood ging en ze zei ja als je je goed voelt mag het, dus het ging best ! Daarna wel naar bed verplaatst ik had liever lach gas dan geen. Ik had 10cm maar wist niet waar ik heen moest persen dus had ze me liever in bed wat mij heel erg geholpen heeft. Daar heb ik tot echt de pers fase lach gas gehad daarna kreeg ik zuurstof tot t einde. Dus kan wel hoor!

Wat fijn, gefeliciteerd! Ze is toch gekomen haha 💞 geniet er lekker van. Hopelijk begint het hier ook snel (40+5 vandaag).