Geen geduld meer voor opstandig peuter

Hebben wij ook als het haar zin niet is gooit ze alles op de grond. Als het ons te veel word moet ze van ons even een uurtje in bed niet slapen maar even alleen spelen desnoods zodat ze toch even kan kalmeren. En als ze gooit met spullen gelukkig enkel haar spullen of bekers of wat dan ook dan is dat inleveren en dan maakt ze vaak een heel drama maar dan negeer ik haar gewoon even tot ze rustig is

Hier 3 weken voor de oudste 2 werdt bevallen. Voordat ik bevallen was begon hij ook heel erg. Hij voelt dat er wat gaat veranderen. Weet niet hoelang je nog moet. Ma de laatste weken waren het heftigst. Hij weet dat er iets gaat veranderen. Ik moet je zeggen na de bevalling en de ontmoeting is wel weer afgezakt soms nog wel een ding maar stukke minder erg. Ze voelen het heel goed aan. En peuterpubertijd. M’n schoonzusje haar oudste die is 2,5 maar m’n schoonzusje is afgelopen vrijdag dan bevallen en de weken daarvoor was ons nichtje ook opstandig. Ze weten het goed hoor

Ik ben nu 33 weken, maar het huilen staat me meer toe dan het lachen..

Ik ben 2 maanden geleden bevallen maar merk dat mn zoontje van juni ook volop in de peuterpubertijd zit. Helaas ook erg heftig met een jonge baby in huis. Heb soms echt medelijden met haar 😅

Hier hetzelfde. Ook 33 weken ver met een zoontje van 2. Wat ontzettend helpt is als je zelf goed uitgeslapen/ uitgerust bent. Ik heb dan ineens veeeeel meer geduld. Én ik zet schermtijd strategisch in. Zeker niet opvoedkundig verantwoord, maar die poepbroek moet toch schoon. Dus dan vraag ik welk filmpje hij wil zien. De energie om achter m aan te rennen en overal een gezellig 'spelletje' van te maken is er gewoon niet meer.

Fijn die herkenbaarheid. Ik weet soms ook echt niet wat ik ermee moet…. Niks helpt op die momenten. Met rust laten niet, opties geven, rustig praten…. speelgoed aanbieden… niks werkt. Soms barst ik gewoon in tranen uit 😂

Ik ben toevallig ook 33 weken zwanger en een kleine meid van 7.7 - die ook al sinds 18 maanden in de peuter pubertijd is maar zeker afgelopen maanden is het heftig (rond 2 jaar). Ik heb toevallig laatst een gratis masterclass gedaan van patrick ney: 5 Steps to Get What You Want from Your Child - deze vond ik erg helpen. Daarnaast ben ik ook weer wat boeken gaan lezen (van peuter tot kleuter - hedvig Montgomery bijvoorbeeld) en dat helpt bij mij om te weten waar die frustatie dan vandaan komt en dan kan ik er ook beter mee omgaan, als in: ze is niet boos op mij, probeert ons het leven niet zuur te maken, etc. Maar ze is gefrustreerd/boos/verdrietig/moe en kan hier niet mee omgaan. Wellicht heb je er wat aan :) En succes met de zwangerschap!

Betekend niet dat ik soms ook niet uit mijn slof schiet hoor haha 😂

Pff hier hetzelfde! Mijn dochtertje is van juni en sinds 3 weken ook een broertje erbij gekregen. Het is echt een drama!!!!! Ik herken mijn kind niet meer. Ben benieuwd wanneer dit voorbij gaat. Het is denk ik een combi van een fase + nieuwe broertje. Wat een timing

Hier ook eentje die niet graag naar bed gaat, of klaarmaakt voor de dag. Wij blijven gwn rustig en gaan geen strijd aan werkt hier het beste. Wij zeggen we gaan naar jou kamertje klaar maken om te slapen en jij mag helpen werkt het beste. Maar negatief gedrag niet aan toegeven werkt hier averechts. Dochtertje is 2 jaar ook van juni. Maar hier is wel een strenge papa die meer gedaan krijgt of sneller dan de mama.

Ik ben gewoon blijven dit topic te lezen! Hier exact hetzelfde.. Best wel een makkelijk kind maar ze heeft de neiging om echt overal een spelletje en lolletje van te maken. Maar ook echt overal. Zodra ik zeg dat ze een schone luier moet begint ze te rennen en roept ze: 'ik zal jou pakkeee'. Super grappig natuurlijk maar aan het einde van de dag en als je moe bent ben ik het soms wel erg zat. En is mn geduld op.. vervolgens gaat ze languit op de grond liggen en krijgt ze een driftbui waar je u tegen zegt. Het beste helpt alles benoemen en uitleggen. Maar man ik ben het aan het einde van de dag soms ook zo zat er dan loopt de communicatie wel eens mis..

Wat mij altijd helpt is even tot 10 tellen diep in en uitademen en sommige dingen lekker laten gaan. Kies je momenten uit. Wees daarin consequent. En begin elke dag met frisse moed. Zelf ging ik ook hoogzwanger zo veel mogelijk met mijn peutermeisje van 2 en haar zus van bijna 4 zo veel mogelijk spelen bij anderen thuis…of naar opa en oma zodat ik even op kon laden. Daarbij helpt mij de gedachte: ze doet alles wat niet mag maar precies wat moet op deze leeftijd en daarbij hebben ze jullie/ons als ouders nodig om te begrenzen en dat gaat het ene moment beter dan het andere moment met vallen en opstaan. En bij wie laten ze dit gedrag voornamelijk zien? Juist bij de mensen bij wie ze zich veilig voelen dus eigenlijk een dik vet compliment aan jezelf hoe zwaar deze fase ook is 😅🙈😳