2 of 3 kinderen en waarom

3 kids hier 🤎 er komt geen 4e 😊

Het waarom weet ik zelf ook niet, het is zo gelopen en heb er geen spijt van. Ik heb zelf 3 kinderen allemaal jongens. Ik hoorde op mijn 16de dat ik door mijn zware endometriose of helemaal geen kinderen zou kunnen krijgen of alleen met hulp. Ik moest er maar niet op rekenen dat het makkelijk ging worden. Daar hebben ze geen gelijk in gekregen al mijn kinderen zijn op natuurlijke manier verwekt. De oudste is geboren net voor het begin van mijn opleiding(wij hadden geen voorbehoedsmiddelen gebruikt vanwege mijn achtergrond, beetje naïef 😅). Bij de middelste was ik drie maanden zwanger toen ik mijn diploma ophaalde(twee jaar lang implanon gehad wat tot depressieve gevoelens leidde daarna overgegaan op condooms, een dronken avond en oeps🙈) De jongste was helemaal een kadootje toen de middelste 6 maanden was heeft mijn man een knip laten zetten. Door wat dingen tijdens mijn zwangerschappen en gezondheids kwesties leek het ons beter om het bij twee te laten. Drie maanden na de knip raakte ik nog een keer zwanger een week voordat mijn man de test had om te kijken of het was gelukt. Het heeft uiteindelijk 6 maanden geduurd voordat de zwemmers weg waren. Dus ik heb niet echt antwoord op je vraag soms lopen dingen zoals ze lopen, maar ik ben super blij met mijn jongens en zou het niet anders willen.

Wij hebben vorig jaar juni een zoontje gekregen en nu in verwachting van een dochter. Ik denk dat we het bij 2 laten. Maar stiekem zou ik denk ik wel meer naar een 3e neigen als ik nu in verwachting zou zijn van een jongen. Ik denk dat ik 2 ook wel een stuk praktischer zou vinden dan 3. En financieel speelt ook wel een rol..

Wij gaan voor 3 als dit ons gegund is. Onze oudste dochter is nu 4.5 jaar maar is gehandicapt, de diagnose kregen we toen we 4 maanden zwanger waren van onze zoon nu 14 maanden. Mijn man zei altijd 2 is genoeg en hier "was" ik het mee eens omdat mijn zwangerschappen niet fijn zo om te doen. Toch gaan wij voor 3 omdat wij de zorgen die er later zijn voor onze dochter en als wij "oud en versleten zijn" deze niet willen achterlaten voor onze zoon die dit dan alleen zou moeten oppakken. Wij willen dat die dit samen met nog een broertje of zusje zou kunnen, wij weten ook dat het geen garantie is dat ze over 40jaar nog samen door 1 deur kunnen maar voor nu hopen we dat wel🥰

Eigenlijk willen we het voor nu bij 1 laten. Hij is nu 14mnd en ik vond de start heeel lastig om alleen te doen (man is lang en veel weg door werk). Als ons zoontje 2 is gaan we kijken hoe we finfancieel ervoor staan en hoe we dat gaan doen qua ruimte (geen zolder, alleen nog 1 extra kamer). Zijn we er nog niet klaar voor, dan kijken we als hij op school zit! 😊 maar ik zou 2 prima vinden! 3 zie ik wel na de 2e 🤣

Willen heeeel graag drie kinderen, maar ons (eerste) zoontje van nu 14 maanden heeft een ernstige, erfelijke bloedarmoede. Chemo en stamceltransplantatie nodig gehad en nu nog steeds herstellende. Elk volgend kind zou 25% kans hebben om dezelfde ziekte te krijgen. Ik zou dit nog niet 2x willen meemaken, dus denk dat 2 de max wordt helaas...

Ik wil er 2, mijn man wilt liever 3 kinderen zegt hij als ik het hem vraag. De reden dat ik er maar 2 wil is dat we financeel meer kunnen bieden aan 2 dan aan 3. De tweede reden is onze leeftijd, mijn man is 36 en ik 33 jaar oud. Als we voor de 3e zouden gaan zou ik dat willen wanneer de eerste twee al een jaar of 8 is. Ik wil er niet 3 achterelkaar of met 2 jaar verschil ofzo. Na 10 jaar zijn wij over de 40 en om dan nog voor een 3e te gaan zie ik zelf nu al niet zitten.

Ik heb 3 kinderen. 2 meiden en een jongen. Mijn oudste dochter is geboren toen ik 18 jaar was. Dat is nu alweer 20 jaar geleden. In 2012 kreeg ik de diagnose PCOS, met de mededeling dat het moeilijk/onwaarschijnlijk zou zijn dat ik nog natuurlijk zwanger zou kunnen worden. In 2015 mijn huidige vriend tegen. Na het weghalen van mijn spiraaltje, waar hij last van had, was ik de maand daarop toch ineens zwanger. Helaas met een miskraam tot gevolg. Dat heb ik toen geweten aan het afbouwen van mijn medicatie en ook de PCOS. Uiteindelijk weer zwanger, van een gezonde dochter die in maart 2018 is geboren. Vroeger hoopte ik altijd op 3 kinderen. Maar ergens vond ik 2 op zich wel oké. We hadden een lekker ritme. Maar mijn vriend wilde heel graag proberen voor 2 van hemzelf. Ook dat is gelukt, al duurde het wel wat langer.

Ik zou er wel 3 willen haha, iig m'n hart. Maar zover krijg ik m'n vriend niet😆 dus als het ons gegund is 2.

Mijn vriend wil er 3, ik maar 2 als het ons gegund is. Dit mede omdat ik zwanger zijn verschrikkelijk vind en de bevalling ook niet gemakkelijk was. Ik wil dit best nog 1 keer doen maar absoluut geen 2 keer.

Eigenlijk wilde ik er altijd 4, en zo voelt het nog steeds. Mijn eerste zwangerschap heb ik echt als heel naar ervaren. Prenatale depressie, misselijk, veel afvallen. Dus toen ben ik het echt gaan herzien. Maar nu zwanger van de tweede en het is een wereld van verschil. Mochten de financiële middelen het toe laten en we een iets groter huis kunnen krijgen dan zou ik nog steeds 4 kinderen willen. Maar wie weet. Misschien denk ik bij twee, pfoee wat een drukte 🤷.

Het liefst wil ik 2 kinderen zodat ze wat aan elkaar hebben, mocht dat nodig zijn. Ben zelf enigskind en mis dat soms wel eens. Tuurlijk weet ik ook dat syblings niet altijd met elkaar overweg kunnen, maar dat hoeft ook niet......we hebben nu een dochter van 14 maanden oud, maar we wachten nog een jaar of 2 waarschijnlijk tot we gaan proberen weer.