Bij ouders inwonen + broer

pff wat voel ik me verdrietig. Ik wil even eigelijk mijn verhaal delen en maybe kan ik wat advies krijgen… Ik schrijf meer topic’s er over omdat ik eigelijk bij niemand echt mij ei kwijt kan. Ik mijn 17e ontmoete ik mijn eerste echte liefde. (ben nu 20) Ik had zoiets nog nooit gevoeld. Eindelijk iemand ontmoet waarbij ik me zo goed en “mooi” voelde. Het werd al iets te snel serieus en we gingen na 1 jaar en een paar maanden al samen wonen (iknow niet slim). Ik raakte snel al zwanger en ik was helemaal verliefd op het idee van een gezinnetje. Maar in mijn zwangerschap ging het compleet mis tussen ons. Ik kwam er achter dat mijn vriend niet tot nauwelijks kan communiceren en dat veroorzaakte veel drama. het respect was zo goed als weg. losse handjes en schreeuwen etc. Ik ben meerdere malen terug gegaan naar mijn ouders. We hadden er voor gekozen om de boel om te gooien en het opnieuw te proberen. Dit ging een tijd goed en ons kindje werd geboren. Na een paar maand liep het weer uit de hand en ik heb mijn spullen gepakt. Mijn dochter en ik wonen nu bij mijn ouders en broer. Mijn broer kan het alleen niet zo goed hebben dat we hier wonen en dat snap ik maar ik voel me zo niet welkom meer. Ik kan mijn vriend ook moeilijk loslaten.. om eerlijk te zijn wil ik dat ook echt niet. Ik hou van hem maar ergens zit de twijfel er ook wel of het ooit goed tussen ons kan gaan. Op een bepaald moment willen we weer samen wonen maar ik wil mijn dochter niet beschadigen natuurlijk. Mijn ouders zouden het ook niet oke vinden als ik terug zal gaan na al die drama. Ik wil goede keuzes maken maar ik weet niet wat het beste is. Ik wil graag weer terug naar ons huisje en zonder ouders wonen + het huishouden zelf runnen. die vrijheid weer voelen. Hoe zouden jullie dit aanpakken of is het zwak en adviseren jullie mij om toch echt bij mijn ouders te blijven. Ik wil gewoon geen domme fouten maken