De moeder die ik zou willen zijn

Hallo mama's, Ik merk dat ik regelmatig "verscheurd" ben tussen 2 aanpakken. Als ik naar mijn gevoel luister denk ik dat ik de aanpak van samen slapen, veel bij je dragen, nabijheid, borstvoeding etc. het meest ambieer. Tegelijkertijd merk ik dat ik liefst hoop dat mijn zoontje lekker doorslaapt in zijn eigen bedje. Om gewoon ook even tijd voor mezelf te hebben. Ik ben momenteel ziekgemeld op het werk omdat ik bang was dat ik overspannen raakte van het altijd maar aan staan en stressen om het slapen van mijn zoontje. Hij slaapt slecht, wordt om de 2 uur wakker en eindigt vaak uiteindelijk bij ons in bed zodat we iig niet meer telkens eruit hoeven. Nu wilt mijn man graag de gecontroleerde huilmethode gaan proberen om het slapen te verbeteren. Ik lees ervaringen van andere moeders waarbij hun kind daarna ineens goed doorslaapt en dat lijkt me heeeerlijk. Maar tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat hij nog te jong is voor zoiets en hij gewoon de nabijheid hard nodig heeft. Enfin: ik voel me dus verscheurd tussen wat ik denk dat mijn kind nodig heeft en wat ik denk dat ik nodig heb. Waardoor ik me telkens schuldig voel als ik voor mezelf kies. Ik weet niet goed waarom ik dit wil delen, misschien om te kijken of er meer moeders zijn die hiermee zitten.. Ik merk dat ik me door deze tweestrijd telkens schuldig voel alsof ik mijn zoon maar niet geef wat ik zou willen geven.