Het zoveelste slaaptopic dat ik open, I know.
Eigenlijk had ik me bij neergelegd dat ik samen zal slapen met mijn zoon totdat hij er aan toe is om alleen te slapen. Maar na wederom een nacht waarbij hij tussendoor schreeuwt als hij mij niet voelt en eigenlijk als een soort van sjaal in mijn nek wilt liggen waardoor ik zelf niet in slaap val, heb ik er genoeg van. Ik geniet op deze manier niet van het moederschap en ga hier mentaal aan onderdoor vanwege het slaapgebrek.
Ik heb eerder gecontroleerd huilmethode geprobeerd en gestaakt, gezworen dat ik het nooit meer zou doen omdat hij zo ontzettend van streek raakt. Daardoor ook nooit succesvol doorgezet. Maar telkens, door ervaringen van anderen, zit er een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat dit misschien wel de oplossing is.
Dus we gaan ermee beginnen vanavond. Ik kan de hele dag wel janken bij het idee ervan. Maar tegelijkertijd hoop ik zo dat dit de oplossing is en geloof ik dat het misschien wel de sleutel tot succes gaat zijn en tot meer plezier en minder stress.
Mijn man, ondersteunt door mijn broer die toevallig even bij ons verblijft mogen het gaan uitvoeren want ik weet dat ik het (nog) niet kan. Ik ga iets doen met een vriendin ter afleiding en slaap ergens anders.
Alle bemoedigende woorden en positieve ervaringen zijn welkom. Mensen die me nog aan het twijfelen willen maken vanwege hechting enzovoorts: ik weet het, dit heeft er dik een jaar voor gezorgd dat ik deze methode niet wil maar ik kan echt niet meer.