Ik weet het niet meer

Slaapt hij dan wel door als hij bij jullie in bed ligt bijvoorbeeld? Of wordt hij sowieso vaak wakker? Voor overdag geen oplossing maar voor ‘s nachts zou ik persoonlijk accepteren dat ie bij me in bed ligt. Zelf misschien een vloerbed aanschaffen vanwege de leeftijd en dan tussen ons in 🥲. Maar goed kan indenken dat je er helemaal kapot van bent na ruim een jaar…

Zo balen!! Hier ook nog drama helaas

Hoe hebben jullie dat aangepakt met dat laten huilen? Ik zit het nu toch ook weer te overwegen..

Ik las al even mee! Ben wel benieuwd wat de slaapcoach heeft gezegd? Aangezien dat ook niet heeft geholpen. Zo vervelend voor jullie!

Oh jeetje wat rot voor jullie en wat vervelend dat ook de slaapcoach niks heeft kunnen betekenen 😔 Ik las net wat reacties over laten huilen. Normaal ben ik daar geen voorstander van, maar onze zoon maakte er ook zo'n potje van... We waren allebei doodop na ruim een jaar gebroken nachten en ik trok het niet meer. Dus bij de zoveelste nacht toch gecontroleerd laten huilen. We hebben wel weer een avondflesje geïntroduceerd, 120cc met 2 schepjes. Alleen voor het idee omdat hij er rustig van wordt. De eerste nacht na 5 minuten huilen er heen, niks zeggen, speentje en knuffel geven, aai over de bol en weer weggaan. Dat heb ik 3 keer moeten doen en ineens was het of er een knopje om ging bij hem. De 3e keer ging hij rustig liggen en slapen. Ik dacht dat het toeval was, maar nee hoor, de tweede nacht hoefde ik er niet eens meer heen! Halleluja! En nu slaapt hij al een paar weken door... Heel af en toe even erheen voor de speen, maar verder niet... Ben zo blij dat ik het toch op deze manier gedaan heb. Nu slapen we allemaal weer redelijk normaal en voelen we ons weer een beetje mens. Wil niet zeggen dat dit voor jou ook werkt natuurlijk, maar je kan het altijd proberen. Sterkte, ik hoop dat het gauw beter wordt...

Misschien een gekke vraag maar "hoe" huilde je zoontje op die momenten? Mijn zoontje huilt niet alleen maar raakt compleet in paniek, poept soms van pure angst, krijgt nauwelijks lucht, verslikt zich in zijn eigen gehuil enzovoorts. Als ik hem dan even troost na een aantal minuten dan is hij zo van streek dat ik het niet over mijn hart krijg om hem weer terug in zijn bedje te laten zakken. Ging dat bij jou ook zo?

Dit klinkt wel heel hoopgevend! Ik merk bij mezelf dat ik het max 2 minuten aan kan om hem zo te laten huilen, omdat hij dan compleet overstuur is. Daarna is hij ook echt aan het ademhappen als ik hem troost in mijn armen. Had jullie zoontje dit ook? Ik wil dit aan de ene kant ook graag proberen (wanneer ik zeker weet dat het geen oorontsteking is), maar zit er nog wel mee in m’n hoofd dat het hem zoveel stress geeft en iets in de hechting doet. Van wat ik gelezen heb dan hoor, geen oordeel!

Heel gemeen, maar wij volgden z’n avond ritueeltje, legden hem in bed, kusje en gingen welterusten zwaaien! Meneer begon direct te huilen natuurlijk, maar serieus na 15 min viel hij van zelf in slaap, wist niet wat me over kwam haha.

De eerste nacht was het hier ook echt complete paniek, krijsen/gillen/verslikken, de hele rambam. Ik heb ook echt met een timer gezeten die ik op 5 minuten had gezet. Dat heb ik dus 3 keer moeten doen tot hij ineens echt rustig werd en ging slapen. Langer/vaker had ik het ook niet gekund denk ik hoor, het ging echt wel tegen mijn gevoel in, maar achteraf ben ik wel blij dat ik heb doorgezet... Dat is voor iedereen anders natuurlijk, vooral doen wat voor jou goed voelt. Ik zou willen dat ik meer tips voor je had...

Ja, dat had mijn zoontje ook, eerste nacht echt overstuur en nu is er niks meer aan de hand, zie mijn reactie hiervoor. Ik zat er idd ook mee dat het iets in de hechting doet, maar ik heb nu zo'n blije, vrolijke, tevreden baby die goed slaapt dat ik me het niet voor kan stellen dat hij er iets aan over heeft gehouden... Maar het blijft lastig. Ik kon gewoon echt niet meer, was op van de vermoeidheid en daarom heb ik het uiteindelijk zo gedaan, want wiegen en bij me houden werkte ook niet meer 🤷🏼‍♀️

Nee idd, dat kan ik me ook niet voorstellen. En dan op het moment zelf zit dat enorm in m’n hoofd haha. Ik kan ook niet meer, dus wellicht het proberen waard. En slaapt jullie zoontje nu ook de hele nacht door? Of deed hij dat ervoor ook al!? Ons zoontje wordt tussen 0.00 en 06.00 nog aardig vaak huilend/schreeuwend wakker namelijk 😫

De nachten dat hij door heeft geslapen tot z'n 1e verjaardag waren op 1 hand te tellen. Soms begon het al nadat hij net een uurtje in bed lag, soms vanaf middernacht. En dan inderdaad schreeuwend wakker tot we bij hem kwamen. Nu slaapt hij vanaf ongeveer 19.00/19.30 door tot ergens tussen 7.00/8.00. Heel af en toe moeten we er even heen voor z'n speen of knuffel en dan slaapt hij zo weer verder... Ik weet precies hoe je je voelt, dat slaaptekort en die gebroken nachten zijn uitputtend...

Mijn man heeft er een half uur over gedaan de eerste avond. Vond het wel zwaar. Hij had ook gepoept tijdens het huilen, dat vind ik dan zo zielig 😅 dan was hij dus echt in de stress. Hopelijk hebben we het ergste achter de rug. Ik had gedacht dat hij het uren zou volhouden dus het valt me reuze mee. Heeft vanochtend overigens doorgeslapen tot 06;20 🙌🙌🙌

Wat fijn! Hou vol! Mijn dochter huilt zichzelf soms nog steeds in slaap maar het is het allemaal waard 😁

Wat goed! Ik hoop met je mee!

Mag ik je vragen hoe oud je kindje is wanneer je begon met de huilmetode ? Wij hebben het met 7 maanden gedaan en toen ging het heel goed, werd alleen vroeg wakker maar kon perfect in slaap vallen. Daarna ziek geworden, tanden, sprongen en wat nog allemaal en zijn nu weer een maand elke avond en dag uren met hem bezig. Heel veel krijsen en de huil methode werkt niet 😰

We hebben het eerst met een maand of 7 a 8 geprobeerd, toen werkte het voor geen meter. Toen met ongeveer 12,5 maand nog een keer en toen werkte het wel 🤷🏼‍♀️ Heeft je zoontje toevallig antibiotica gehad tijdens het ziek zijn? Misschien is dan een probiotica kuur iets...

Hoi dames, ondanks de positieve start ging het steeds langer duren de afgelopen 2 dagen. Vanmiddag spande de kroon: na 2,5 uur (mijn man wou echt doorzetten, ik ben van ellende maar weggelopen) hebben we hem toch maar uit bed gehaald en is het middagdutje mislukt. Het arme ding schreeuwt het nu uit als we überhaupt zijn kamertje oplopen. Ik kon het niet aanzien om vanavond weer te proberen dus ik heb hem gesust totdat hij sliep en ik hoop dat hij zijn kamertje langzaamaan als iets positiefs gaat zien... Ik zie het soms echt niet meer zitten. Ik had zo gehoopt dat dit de oplossing zou zijn. Nu voel ik me behalve hopeloos ook nog eens ellendig omdat ik het gevoel heb dat we hem 2,5 uur hebben mishandeld. Alsof we weer 3 stappen achteruit hebben gezet... 😢

Oh arme jullie, heb zo met je te doen. Voel je alsjeblieft niet schuldig, je probeert alles om hem te helpen... Zijn jullie al eens bij een osteopaat geweest?

Oh wat naar!! En voel je niet schuldig hoor! Je probeert ook maar om het beter te maken voor zowel hem als jou. Maar ik zou hetzelfde hebben ☹️