Ik weet het niet meer

Geen tips, wel totale herkenning in je verhaal! Hier word nog steeds niet doorgeslapen en in slaap vallen is ook een drama. Zodra we zn kamer in komen is het ellende. Inmiddels wil ie wel zn kamer in (hebben m daarin overdag vrij gelaten als ik bijv was vouw door het daar leuk te maken met wat speelgoed etc). Zodra ik m op pak en in de buurt van zn bedje kom klemt ie zich vast en zet het op een huilen. Heb het echt Maaanden dag in dag uit geprobeerd. Bed op onze kamer bed op z'n eigen kamer, vanalles, maar hij doet het niet... slapend in zn eigen bed leggen is effectief voor ongeveer 1 u in de nacht. Overdag heeft hij nog nooooooit in zn bed geslapen. Altijd in de draagzak of kinderwagen en in de nacht gaat hij er dus in Zodra ie eindenlijk slaapt (hij kan vanaf 7u gerust tegen de slaap vechten tot half 11) in, maar is dan een uur helemaal over de rooie. Eindstand; Hij slaapt bij ons in bed, al een ruime 14 maanden 🙈 Ik ben er soms ook zooo klaar mee, maar probeer me er dan, hoe waarschijnlijk loeder gedachte ook, maar aan vast te houden dat ie ooit vast niet meer bij zn moeder in bed wil🤷🏼‍♀️ sterkte lieve mama❤ je bent niet alleen en je doet het super! 😘

Hebben jullie White noise al geprobeerd?

Al uitgezocht of er toevallig wel medische redenen aan ten grondslag liggen? Mijn zoontje was ook dramatisch met slapen, alleen maar in draagzak bij je, tot we erachter kwamen dat hij een koemelkallergie had. Daarna was de omslag voor het slapen in de nacht heel snel gemaakt. Mijn zus heeft slaapcoach gehad en die adviseerde volgens mij wel om overdag Max half uur slapen aan te bieden en als het dan niet gelukt was, dan maar slaap over te slaan en dutje erna nog een keer proberen

Gaat het al wat beter?

Nope 🥲

Jeetje wat heftig voor jullie! Ik kan zelf de kleine ook niet laten huilen. Soms slaapt ze netjes om 19:00, maar als ze in der sprongetjes zit wordt het zomaar eens 20:30/21:00. Ik pak ze altijd dan gewoon bij me. Kijken we samen nog even tv en dan maar wat later naar bed. Vervelende is voor jullie dat het hele slapen gaan nu een negatieve lading heeft. Krijgen jullie ook tips hoe dit op te lossen ook voor jezelf dat je zonder spanningen de kleine naar bed kunt brengen? Ik was zelf heel erg van routine dus bij 5 min afwijking gelijk stress, dat probeer ik nu los te laten. En een lampje aan laten bij de kleine? Misschien proberen eerst samen in slaap te vallen, dan door naast het bedje te zitten en zo steeds een stukje verder weg, zodat het het vertrouwen weer opgebouwd wordt?

Jeetje wat heftig voor jullie! Ik kan zelf de kleine ook niet laten huilen. Soms slaapt ze netjes om 19:00, maar als ze in der sprongetjes zit wordt het zomaar eens 20:30/21:00. Ik pak ze altijd dan gewoon bij me. Kijken we samen nog even tv en dan maar wat later naar bed. Vervelende is voor jullie dat het hele slapen gaan nu een negatieve lading heeft. Krijgen jullie ook tips hoe dit op te lossen ook voor jezelf dat je zonder spanningen de kleine naar bed kunt brengen? Ik was zelf heel erg van routine dus bij 5 min afwijking gelijk stress, dat probeer ik nu los te laten. En een lampje aan laten bij de kleine? Misschien proberen eerst samen in slaap te vallen, dan door naast het bedje te zitten en zo steeds een stukje verder weg, zodat het het vertrouwen weer opgebouwd wordt?

Heel rot voor jullie. Ik zou je willen adviseren om de huisarts en kinderarts mee te laten denken. Vanuit mijn achtergrond weet ik dat zij vaker bij dit soort problemen betrokken worden. Niet alleen om een medische oorzaak uit te sluiten maar ook om mee te denken hoe verder. Klinkt alsof jullie dit niet meer alleen moeten willen dragen ❤️

Hier wel herkenning. Ik heb zelf ook geen echte 'oplossing', maar ik wil wel delen hoe ik het heb aangepakt, misschien heb je er wat aan. Mijn zoontje wilde eerst alleen op mij en in mijn armen slapen. In slaap vallen aan de borst. Soms kon ik dan wegsluipen en sliep hij even in ons bed, maar altijd max 1,5 uur. Een paar maanden geleden ben ik begonnen met stappen zetten. Eerst wennen aan in zijn eigen bed in slaap vallen, bij ons op de kamer. Leren om in slaap te vallen zonder melk te drinken. Daarna zijn bed naar zijn eigen kamertje, ik op een matrasje ernaast. Toen de nachtvoeding steeds meer minderen. Nu slaap ik er niet meer naast, maar sta ik steeds op om hem te troosten. Let wel: ook hierbij met iedere nieuwe stap heftig protest, keihard huilen, spugen, etcetera. En: het is vaak 2 stappen vooruit en weer 1 achteruit. Als hij zich niet lekker voelt oid, heeft hij vaak weer meer troost nodig. Maar: we gaan steeds meer stappen vooruit, op de lange termijn. Dus, mijn tips: houdt moed en wees niet te streng voor jezelf over 'inconsequent' zijn, maar zie dit als kijken naar wat haalbaar is in jouw situatie en voor jouw kind.