Ik weet het niet meer

Hallo mama's, Mijn zoontje is nog steeds een afschuwelijke slaper. Het loopt echt de spuigaten uit. De verlatingsangst zit er vol op in maar zelfs als ik naast hem zit is het niet goed. Hij moet als een soort sjaal om mijn nek zitten en dan valt hij soms in slaap. 's Nachts wordt hij heel vaak wakker en wilt hij een van ons om zich heen voelen wilt hij weer in slaap vallen. Ik slaap nu op een eenpersoonsbed naast hem, hij op zijn vloerbedje er naast. We hebben een vloerbed sinds kort omdat hij alles uitschreeuwde als we hem in zijn ledikantje legden. Nu zijn we al vanaf 13.30 aan het proberen hen zijn middagdutje te laten doen. Het lukt maar niet. Ik ben op een gegeven moment van frustratie de tuin af gaan lopen en heb hem alleen gelaten. Stiekem de hoop dat hij in slaap zou vallen ondertussen, maar nog steeds mega van streek als ik terugkom en gepoept van de angst volgens mij. Ik trek het echt niet meer na 1 jaar van vrijwel continu gebroken nachten. Maandag gaan we naar de slaapcoach. Iemand herkenning, tips?